Πειραιάς – Νίκαια – Κορυδαλλός, Ελλάδα 2015
Ακόμα, όμως, κι αν πιστέψει κανείς τις αφηγήσεις, είναι αδύνατον να κατανοήσει το μέγεθος του δράματος αν δεν το βιώσει ο
ίδιος, έστω με την ιδιότητα του αυτόπτη μάρτυρα. Γιατί, αν το κάνει με την ιδιότητα του συναλλασσομένου, κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί για την ψυχική του υγεία.
Συγκεκριμένα, το 2012 η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, επικαλούμενη την ανάγκη για περικοπές, προκειμένου να εξευρεθούν πόροι, και για ορθολογικότερη λειτουργία των ΔΟΥ, αποφάσισε τη μετατροπή πολλών ΔΟΥ της χώρας σε βʼ τάξης
(άνευ ελέγχου και δικαστικού τμήματος) και την υπαγωγή τους σε κεντρικές ΔΟΥ – ελεγκτικά κέντρα.
Για την επιλογή των κεντρικών ΔΟΥ υπήρξαν κριτήρια, όπως ο πληθυσμός του δήμου στον οποίο ευρίσκονταν, η ύπαρξη
επιχειρήσεων με εμπορική δραστηριότητα και οικονομικά δεδομένα γενικότερα, καθώς και η τυχόν στέγαση σε ήδη ιδιόκτητο κτίριο του Δημοσίου.
Ενώ, λοιπόν, η ΔΟΥ Νίκαιας επιλέχθηκε να αποτελέσει ελεγκτικό κέντρο, καλύπτοντας σειρά κριτηρίων, και αφού είχε ήδη προσαρτήσει τη ΔΟΥ Κορυδαλλού, που μετατράπηκε σε βʼ τάξης, με αιφνιδιαστική απόφαση, εν μια νυκτί κυριολεκτικά (κάποιοι λένε για πιέσεις ημετέρων και τοπικούς ανταγωνισμούς), αποφασίσθηκε να μετατραπεί και αυτή σε βʼ τάξης και η ελεγκτική της αρμοδιότητα να μεταφερθεί στη ΔΟΥ Ε’ Πειραιά (Κερατσίνι, Δραπετσώνα, Ιχθυόσκαλα).
Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να υπάρχει σήμερα η εξής κατάσταση:
– Μια ΔΟΥ Ε’ Πειραιά που, ως ελεγκτικό κέντρο, ελέγχει επιχειρήσεις και δηλώσεις από τον Άγιο Διονύσιο του Πειραιά μέχρι το σημείο όπου έστησε ο Ξέρξης τον θρόνο του για να παρακολουθήσει τη Ναυμαχία της Σαλαμίνας (Όρος Αιγάλεω).
Οι υπάλληλοι έχουν κυριολεκτικά τρελαθεί, ο κόσμος ασφυκτιά, ενώ λόγω του όγκου των δηλώσεων κάποιες υποθέσεις δεν προλαβαίνουν να ελεγχθούν και παραγράφονται, στερώντας από το Δημόσιο πολύτιμους πόρους. Αυτοί, όμως, είναι οι «τυχεροί», γιατί δουλεύουν σε μια σχετικά οργανωμένη, με πλήρη δομή και σχετικά καλά στελεχωμένη υπηρεσία.
– Μια ΔΟΥ Νίκαιας που, ως βʼ τάξης πλέον, έχει να εξυπηρετήσει μια μεγάλη περιοχή με πολλά εμπορικά καταστήματα, με ανθρώπους μικρομεσαίους, μισθωτούς και συνταξιούχους, με υψηλό ποσοστό ανεργίας, που έχει χτυπηθεί αλύπητα από τη μακρά οικονομική κρίση και τη βαρβαρότητα των Μνημονίων. Χωρίς τμήμα ελέγχου, χωρίς τμήμα δικαστικού, με έναν ή δύο υπαλλήλους στα υπόλοιπα τμήματα, που είναι επιφορτισμένοι με το να εξυπηρετούν εκατοντάδες δικαίως αγανακτισμένους πολίτες καθημερινά, σε ένα κτίριο που απέχει πολύ από βασικούς κανόνες υγιεινής και καθαριότητας.
– Μια ΔΟΥ Κορυδαλλού, επίσης βʼ τάξης, που στεγάζεται σε πενταώροφο κτίριο, αλλά λειτουργεί μόνο στο ισόγειο και στον πρώτο όροφο, με συνολικό δυναμικό έξι ατόμων.
Εδώ μιλάμε για την κορύφωση του δράματος. Πρέπει να το δεις για να το πιστέψεις.
Απώλεια αξιοπρέπειας εργαζομένων υπαλλήλων και πολιτών. Καθημερινός ευτελισμός κάθε έννοιας στοιχειώδους λογικής.
Υπάλληλοι ηρωικοί, που κρατιούνται από ανάγκη και φιλότιμο όρθιοι, κυριολεκτικά παρατημένοι από όλους. Πολίτες που για να κάνουν απλές, αυτονόητες εργασίες, για τις οποίες στις άλλες χώρες της Ευρώπης δεν χρειάζεται καν επίσκεψη σε εφορία, γίνονται μπαλάκι στο Τρίγωνο των Ελληνικών Φορολογικών Βερμούδων.
Με πόσο ψυχικό σθένος πρέπει να οπλισθεί ο μικρομαγαζάτορας του Κορυδαλλού όταν έχει μια φορολογική διαφορά και θέλει να την επιλύσει; Πόσες φορές πρέπει να κάνει το δρομολόγιο Σχιστό – Νίκαια – Δραπετσώνα και τούμπαλιν ώσπου να βρει άκρη; Πόσες φορές θα κάνει το δρομολόγιο ο
απλός μισθωτός που θέλει να υποβάλει τροποποιητική δήλωση και οι υπάλληλοι πρέπει να βρουν σε ποιας εφορίας το αρχείο
βρίσκεται;
…Και άλλα πολλά…
Κυρία Βαλαβάνη, είναι γνωστό πως μόλις αναλάβατε τη θέση της αρμόδιας αναπληρώτριας υπουργού για αυτά τα θέματα. Κανείς δεν σας κατηγορεί για κάτι για το οποίο δεν ευθύνεστε, που δεν συντελέσατε στη δημιουργία του και με το οποίο πιθανότατα δεν συμφωνείτε κιόλας.
Να είστε σίγουρη, όμως, ότι θα κατηγορηθείτε από τη στιγμή που θα ξέρετε και δεν θα κάνετε κάτι για αυτό το μεγάλο πρόβλημα που βιώνει μεγάλο μέρος συμπολιτών μας.