Η Ιστορία δεν γράφεται με τα μεγάλα «Ναι» αλλά με τα μεγάλα «Όχι»…

Θέλουν υποτακτικούς, να λένε «Ναι» και να μη βγάζουν γλώσσα. Μόνο που πέντε χρόνια τώρα τα «Ναι» δεν έφεραν το ξημέρωμα…

Εδώ και μια βδομάδα ο λαός έδιωξε τους πρόθυμους. Και έφερε στην εξουσία έναν πρωθυπουργό για τον οποίο πίστεψε ότι μπορεί να λέει «Όχι». Και την Παρασκευή τον δικαίωσε. ΟΧΙ σε αυτά που ξέρατε, είπε ο Αλέξης Τσίπρας στους έκτακτους απεσταλμένους του Βερολίνου. Και αμέσως άρχισαν οι απειλές και τα τελεσίγραφα.

Θύμισε με τη στάση του αυτή ο Τσίπρας τα «Όχι» του Ανδρέα στη Σύνοδο της ΕΟΚ στο Δουβλίνο το 1985 και στην είσοδο του «Πίρι Ρέις» στο Αιγαίο το 1987, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με την έξοδο από το ΝΑΤΟ το 1974 και τον Κώστα Καραμανλή με τα «Όχι» στο Βουκουρέστι και στο «Σχέδιο Ανάν».

Δεν είναι για τούτη τη χώρα το «Όχι» άγνωστη λέξη. Είναι ταυτισμένο το «Όχι» με την Ελλάδα.

Από τον Δάντη μέχρι τον Καβάφη, έχει ειπωθεί ότι με τα «Ναι» δεν γράφεται Ιστορία…