Εμπρός τώρα στον αγώνα…

Το 1940 αυτός ο λαός είπε «ΟΧΙ» στον φασισμό του Μουσολίνι και ανέπτυξε ένα κίνημα εθνικής αντιστάσεως κατά του ναζισμού της Γερμανίας, που προκάλεσε τον θαυμασμό των άλλων υπόδουλων λαών. Σήμερα, ο ελληνικός λαός είπε το καινούργιο «ΟΧΙ» στο Δ’ Ράιχ της Μέρκελ και του Σόιμπλε. Η νίκη του Αλέξη Τσίπρα θα έχει ακόμα μεγαλύτερη αξία διότι προβλέπεται ότι θα συμπαρασύρει τις αριστερές δυνάμεις των χωρών του Νότου σε ένα γενικό ξεσήκωμα κατά της Γερμανίας, ώστε να ξαναγίνει η Ευρώπη «Ευρώπη των λαών» και να πάψει να είναι έδρα των καπιταλιστών. Διαφορετικά θα πρέπει να εστιασθεί ο αγώνας στη διάλυση της Ευρωζώνης. Η ανησυχία Βερολίνου και Βρυξελλών ότι από την Ελλάδα άρχισε η λαϊκή αντίσταση κατά του Δ’ Ράιχ, που γίνεται παράδειγμα και σάλπισμα αγώνα για τους υπόδουλους λαούς του Νότου, αποτελεί για μας μεγίστη ικανοποίηση. Οι σκοτεινές δυνάμεις του διεθνούς καπιταλισμού θα πέσουν επάνω στον ΣΥΡΙΖΑ, θα ασκήσουν πιέσεις, θα εκβιάσουν, θα απειλήσουν. Η ελληνική Αριστερά του Τσίπρα δεν πρέπει να καμφθεί. Δεν έχει δικαίωμα να αποτύχει, διότι φέρει μεγάλη ιστορική ευθύνη. Ο αγώνας της εθνικής αντίστασης ουσιαστικά τώρα αρχίζει. Το δημοφιλές άσμα «Στ’ άρματα, στ’ άρματα, εμπρός στον αγώνα» αποκτά τώρα την καινούργια σημασία του. Η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ σηματοδοτεί την πρώτη ήττα της Μέρκελ. Τι συνέβη όμως στο υπόλοιπο πολιτικό σκηνικό; Μεγάλη ήταν η επιτυχία και του κ. Πάνου Καμμένου. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, κόμμα πατριωτικό-αντιμνημονιακό, άντεξε στη σφοδρή πολεμική που δέχτηκε από τη Νέα Δημοκρατία και μπήκε στη Βουλή. Ο Σαμαράς έκανε τα πάντα για να διαλύσει αυτό το κόμμα. Εχρησιμοποίησε όλα τα αθέμιτα μέσα. Οι διάφοροι δημοσκόποι με πείσμα μας βεβαίωναν ότι εξαφανιζόταν εκλογικά. Κι όμως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες άντεξαν και θα εξακολουθήσουν να είναι εγγυητές μιας εθνικής-δημοκρατικής πορείας. Η συνεργασία σε κυβερνητικό επίπεδο ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αποτελεί τον καλύτερο συνδυασμό των αντιμνημονιακών δυνάμεων. Πάμε τώρα στους «αμαρτωλούς»: Η πανωλεθρία της Νέας Δημοκρατίας αντικατοπτρίζει τη λαϊκή Νέμεση. Ο Δον Κιχώτης της Δεξιάς, που έβλεπε παντού «ρεύμα» όμοιο με εκείνο της πρώτης καραμανλικής περιόδου, προσγειώθηκε απότομα. Το «ατύχημα» (τη νίκη της Αριστεράς) που μας διαβεβαίωνε ότι «δεν θα άφηνε να συμβεί», έγινε «θανατηφόρο ατύχημα» για τον ίδιο! Ενόμισε ότι με την αλαζονεία του και με την τρομολαγνεία που εξαπέλυσε προς πάσαν κατεύθυνση θα φόβιζε τους ψηφοφόρους. Βυθισμένος σε ωκεανό ψεύδους, χάριν των «ευρωπαϊκών συμφερόντων», ο ταπεινός θεράπων της μαντάμ Μέρκελ ξεπέρασε και τον βαρόνο Μυνχάουζεν στις υποσχέσεις, ενώ είχε καταστρέψει την ελληνική κοινωνία και έφτασε να μας λέει στο «παρά πέντε» των εκλογών ότι τώρα οι ανάλγητοι Ευρωπαίοι θα μας ρίχνουν… βροχή τα χρήματα και να φροντίσουμε να μην κρατάμε ομπρέλα! Θα μείνει στην ιστορία ο κ. Σαμαράς ως ο «πρωθυπουργός των Μνημονίων», αιώνιο στίγμα στην πορεία του. Η προσωπική ήττα του κ. Σαμαρά είναι ακόμα μεγαλύτερη από εκείνη του κόμματός του. Είναι ο μόνος αρχηγός της Δεξιάς, στην όλη ιστορία αυτής της παρατάξεως που, με την ξενόδουλη, εθνοκτόνο και σφόδρα αντιλαϊκή πολιτική του, έδιωξε τους παραδοσιακούς της ψηφοφόρους. Ποτέ άλλοτε, από την εποχή του Λαϊκού Κόμματος του Δημητρίου Γούναρη μέχρι σήμερα, δεξιός ηγέτης δεν έφτασε στο σημείο να αναθεματισθεί από τους ψηφοφόρους του. Είναι σίγουρο ότι ο κ. Σαμαράς, σε σύντομο χρόνο, θα απολέσει και την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Η Δεξιά θα πρέπει να ξαναρχίσει από την αρχή. Κάποιο άλλο σχήμα και κάποιος άλλος αρχηγός θα καλύψουν αυτόν τον χώρο. Αυτά όλα θα τα δούμε και θα τα σχολιάσουμε σύντομα. Τελευταίο σπαρτάρισμα των Νεοδημοκρατών-μνημονιακών ήταν τα τηλεοπτικά τους «παπαγαλάκια» που ακόμα και τη νύκτα της Κυριακής (αφού είχαν γνωσθεί τα αποτελέσματα), στα διάφορα πάνελ, άφριζαν και καλούσαν με ιταμό ύφος τον κ. Παπαδημούλη και την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου να «παραδεχθούν» ότι… «δεν γνωρίζουν που θα βρεθούν τα χρήματα» και όλα αυτά τα φληναφήματα που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον προεκλογικά. Με ηρεμία και επιχειρήματα και οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ απαντούσαν. Κι όσο διέλυαν την «επιχειρηματολογία» των απολογητών των Βρυξελλών τόσο οι τηλεοπτικοί αστέρες αφήνιαζαν! Πάμε παρακάτω: Οι δύο μνημονιακοί αρχηγοί που εξακολουθούν να ασελγούν πάνω στην ιερή έννοια του σοσιαλισμού και να την καπηλεύονται, τους «επήραν τα σύννεφα, οι άνεμοι, τα κύματα», όπως έλεγε το παλιό τραγούδι. Ο Γιωργάκης Παπανδρέου (με τον… αλβανό υποψήφιό του Παύλο Σότα του Κίτο) ρίχθηκαν στον εκλογικό Καιάδα. Ο ολετήρας που παρίστανε τον σωτήρα πήρε την απάντηση που του ταίριαζε στις κάλπες. Ο Βενιζέλος, που μετέτρεψε το ΠΑΣΟΚ σε «συνιστώσα» της Νέας Δημοκρατίας πολύ αργά σκέφθηκε τη… «δημοκρατική παράταξη» την οποία μετέβαλε σε… «Μαντάμ Ορτάνς» της πολιτικής! Όσο για τη Χρυσή Αυγή, αναμφισβήτητη είναι η επιτυχία της. Κι αυτή οφείλεται στην εθνοκτόνο πολιτική του Σαμαρά που έσπρωξε ένα κύμα αγανακτισμένων κατά του όλου πολιτικού συστήματος να εκφρασθεί ακραία. Πώς είναι δυνατόν τώρα ο αρχηγός του τρίτου κόμματος να παραμένει στη φυλακή χωρίς καταδίκη; Οι δημοκρατικοί κανόνες δεν μπορούν να έχουν δύο μέτρα και σταθμά, αναλόγως των δικών μας προτιμήσεων. Έστω κι αν πρόκειται για ένα κόμμα που απεχθάνεται τη δημοκρατία και θα ήθελε να την καταλύσει. Κι από αυτήν την πλευρά ο Σαμαράς έβαλε τη χώρα σε περιπέτεια με την επιπολαιότητά του. Ας έλθουμε όμως στο ΚΚΕ που βρίσκεται κάτω από τη Χρυσή Αυγή κι από το Ποτάμι. Ο κ. Κουτσούμπας πιστεύει ότι… συγκράτησε τους οπαδούς του! Πλανάται. Στρουθοκαμηλίζει και δεν θέλει να παραδεχθεί ότι η μεγάλη μάζα των αριστερών του γύρισε την πλάτη και ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Μοναδική φορά στην Ιστορία δίνεται με κοινοβουλευτικά μέσα η κυβέρνηση στην Αριστερά και το ΚΚΕ αρνείται να συμμετάσχει σε μια ευρύτερη προσπάθεια να χτυπηθεί η γερμανική κυριαρχία στις χώρες του Νότου. Αγνοεί ότι η μεγάλη μορφή του γαλλικού ΚΚ, ο Μορίς Τορέζ, είχε πει ότι: «Η πιο ελπιδοφόρα προοπτική για τη χώρα μας είναι η διατήρηση, για κάμποσο χρόνο, μιας κυβέρνησης πλατιάς εθνικής και δημοκρατικής ενότητας που θα εξασφαλίσει τους καλύτερους όρους για την εξουσία και τη σταθερότητα…». Μια τέτοια προοπτική την αρνείται το ανιστόρητο ΚΚΕ του κ. Κουτσούμπα. Πρώτες ώρες εντυπώσεων και πρώτες ώρες του σχηματισμού της νέας κυβέρνησης. Υπό το κράτος αυτών των εντυπώσεων γράφεται σήμερα το άρθρο. Ας σημειώσουμε κάτι και για τον κ. Τσίπρα, με κάθε καλή διάθεση. Να του θυμίσουμε ότι η κυβέρνηση της ΠΕΕΑ (κυβέρνηση του Βουνού) τόσο την πρώτη φορά με πρόεδρο τον στρατηγό Ευριπίδη Μπακιρτζή όσο και τη δεύτερη φορά στις 18 Απριλίου του 1944 που ανασχηματίσθηκε με πρόεδρο τον Αλέξ. Σβώλο, η ορκωμοσία έγινε με ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ όρκο, μπροστά στους Μητροπολίτες Κοζάνης Ιωακείμ και Ηλείας Αντώνιο. Κι ακόμα, για να αισθάνεται άνετα, σημειώνουμε ότι ο Λένιν φορούσε πάντα γραβάτα! Και βέβαια, ο Βλαδιμίρ Ίλιτς Ουλιάνοφ δεν ήταν… αστός! Να ευχηθούμε -για το καλό του έθνους- κάθε επιτυχία στον κ. Τσίπρα. Έχει μπροστά του δύσκολο έργο. Μην ξεχνά, όμως, αυτό που είχε πει ο μεγάλος Ζορές: «Η Ιστορία διδάσκει στους ανθρώπους τη δυσκολία των μεγάλων προσπαθειών. Αλλά δικαιώνει την ακατανίκητη ελπίδα…».