Διά χειρός…
Αναρωτιέμαι τι συναισθήματα να κυριαρχούσαν μέσα του βλέποντας τον άνθρωπο που ανέσυρε από την αφάνεια και που προώθησε με extra turbo boost κινητήρες στην ηγεσία του άλλοτε Συνασπισμού και νυν ΣΥΡΙΖΑ, να φτάνει στην κορυφή. Ο μέντορας να βρίσκεται σπίτι του και το πρώην ”πουλέν” του να σκαρφαλώνει στα ικριώματα των Προπυλαίων με τα πλήθη να το αποθεώνουν και, άκουσον άκουσον, την επομένη να αναλαμβάνει την πρωθυπουργία της χώρας.
Να δάκρυσε από συγκίνηση ο κ. Αλαβάνος άραγε; Να ενθουσιάστηκε; Να αισθάνθηκε δικαίωση για την επιλογή του νέου ανθρώπου που έκανε τότε; Να νοστάλγησε τις εποχές που ο Αλέξης Τσίπρας διεκδικούσε τον Δήμο Αθηναίων και τώρα αναλαμβάνει τα ηνία ολόκληρης της χώρας;
Κάποιος φίλος μου είπε, προφανώς εκκινώντας από ένα πνεύμα κακεντρέχειας και γνήσιας ελληνικής καχυποψίας, ότι ίσως και να συμβαίνει το αντίστροφο: ο άνθρωπος, ο Αλέκος Αλαβάνος, ”να είναι με χάπια”, βυθισμένος στην κατάθλιψη, σκεπτόμενος ότι αυτός θα ήταν στη θέση του νέου πρωθυπουργού αν δεν έπαιρνε εκείνες τις ολέθριες για τον ίδιο επιλογές (και για τον τόπο άραγε; Πρέπει να περιμένουμε να δούμε), αφήνοντας τον Αλέξη Τσίπρα να του ξεφύγει μέσα από τα χέρια και να απογειωθεί με ταχύτητες που, πολιτικά μιλώντας, προσεγγίζουν εκείνες του φωτός».
***
… του διευθυντή του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση.
Πλήρωσε τον φόβο που έσπερνε…
«Η ΝΔ επένδυσε στον φόβο, στην ανησυχία και στην ανασφάλεια. Όλα σχεδόν τα διαφημιστικά σποτ κατέτειναν στην καλλιέργεια αρνητικών συναισθημάτων. Με τη διαφορά ότι η επίκληση του φόβου ”παίζει” διαρκώς από το 2009 και εντεύθεν. Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας δεν κατάλαβε ότι ο κόσμος δεν φοβάται πια. Για την ακρίβεια, δεν θέλει να φοβηθεί άλλο. Κουράστηκε να φοβάται.
Επιπλέον η καμπάνια φάνταζε σκοτεινή και γκρίζα, έδειχνε μόνο το πρόβλημα, δεν απέδιδε τη λύση, ούτε μπορούσε να διαμορφώσει έναν ευκρινή κύκλο προσδοκιών και ελπίδων. Και το χειρότερο, μετέδιδε στους έλληνες ψηφοφόρους ότι η προσπάθεια που έκαναν τα τελευταία χρόνια δεν απέδωσε, ότι βασανίστηκαν χωρίς χειροπιαστό αποτέλεσμα».
***
… του Ανδρέα Δρυμιώτη, από τις «Εκλογικές αναμνήσεις» του, μέρος των οποίων κατέγραψε στην «Καθημερινή» που ξεκινούν από το 1981 μέχρι το 2009, τις 31 εκλογικές νύχτες που έζησε στο υπουργείο Εσωτερικών.
Η… γραβιέρα του Μανώλη…
«Τη νύχτα της 18ης Οκτωβρίου 1981, όταν άρχισε η μετάδοση των αποτελεσμάτων στις 20.22, όλος ο κόσμος συνειδητοποίησε τη σημασία των υπολογιστών. Στις 21.24 η κρατική τηλεόραση μετέδωσε το πρώτο συγκεντρωτικό αποτέλεσμα Επικρατείας και λίγο αργότερα ο Γεώργιος Ράλλης συνεχάρη τον Ανδρέα Παπανδρέου, αποδεχόμενος το αποτελέσματα και ουσιαστικά επιβεβαίωσε την αξιοπιστία και υπευθυνότητα τόσο της Εταιρείας όσο και της τεχνολογίας.
Από εκείνη τη στιγμή άρχισαν τα τηλεφωνήματα για τους σταυρούς και το ποιος εκλέγεται. Αν θυμάμαι καλά, περίπου στις 11.00, ο τότε γενικός διευθυντής του υπουργείου Εσωτερικών Νίκος Τσιτούρης, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από τον υποψήφιο για τη Νέα Δημοκρατία στο Ηράκλειο Κρήτης Μανώλη Κεφαλογιάννη σχετικά με τους βουλευτές που εκλέγει η ΝΔ στο Ηράκλειο. Μου ζήτησε να δω τα αποτελέσματα. Με τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα, το ΠΑΣΟΚ έπαιρνε όλες τις έδρες στην περιφέρεια. Στη συνέχεια ενημέρωσε τον Μ. Κεφαλογιάννη ότι δεν βγάζει βουλευτή η ΝΔ. Εγώ, παρακολουθώντας την εξέλιξη στη συγκέντρωση των αποτελεσμάτων, διαπίστωσα αργότερα ότι τελικά η ΝΔ βγάζει μία έδρα στο Ηράκλειο. Αφού περίμενα να σταθεροποιηθεί, πήγα στον Ν. Τσιτούρη και του πρότεινα να τηλεφωνήσει στον Μ. Κεφαλογιάννη για να τον ενημερώσει για τα ευχάριστα νέα. Πράγματι παίρνει τηλέφωνο και βγαίνει στο τηλέφωνο η σύζυγος του Μ. Κεφαλογιάννη. Ο Ν. Τσιτούρης ζητεί να μιλήσει στον Μ. Κεφαλογιάννη για να του πει τα ευχάριστα νέα, αλλά η σύζυγός του απαντάει ότι δεν πρόκειται να το κάνει γιατί «ο Μανώλης έχει πάρει τα valium και κοιμάται ενώ οι πασοκτζήδες ψήνουν αρνιά και γιορτάζουν». Η ιστορία θα μπορούσε να τελειώνει εδώ, αλλά έχει μια ενδιαφέρουσα συνέχεια. Την Πέμπτη μετά τις εκλογές με επισκέφθηκε στο γραφείο μου ο ίδιος ο Μανώλης Κεφαλογιάννης και μου είπε: ”Έμαθα τι έγινε το βράδυ και ότι εσύ ήθελες να με ενημερώσεις για την εκλογή μου και σε ευχαριστώ πολύ, γι’ αυτό και σου έφερα κάτι από την Κρήτη”. Αυτό το κάτι ήταν ένα τεράστιο κεφάλι γραβιέρας. Ήταν η ωραιότερη γραβιέρα που έχω φάει στη ζωή μου, αλλά ήταν ακόμα καλύτερη γιατί ενώ δεν είχα κάνει απολύτως τίποτα, ο Μανώλης Κεφαλογιάννης ένιωσε ότι έπρεπε να με ευχαριστήσει γιατί ενδιαφέρθηκα γι’ αυτόν».
***
… του κ. Αντώνη Λιάκου, καθηγητή της Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, από άρθρο του στο «Βήμα».
Μοντέλο τριτοκοσμικό…
«Η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια στις κοινωνικές ανισότητες στην Ευρώπη. Το 1% του πληθυσμού κατέχει πάνω από το 50% του εθνικού πλούτου αυξάνοντας το μερίδιο κατά 10 μονάδες κατά τη διάρκεια της κρίσης, όταν στον άλλον πόλο κατά 10 μονάδες αυξήθηκε το ποσοστό του πληθυσμού κάτω από το όριο φτώχειας, από 23% στην αρχή της κρίσης στο 34% τώρα. Το μοντέλο αυτό ταιριάζει σε τριτοκοσμική, όχι ευρωπαϊκή χώρα. Οποιοδήποτε κόμμα θέλει να αυτοονομάζεται ευρωπαϊκό δεν μπορεί να υποστηρίζει παρόμοιο κοινωνικό μοντέλο».