Πώς εξηγείται το διεθνές ενδιαφέρον για τις εκλογές στην Ελλάδα
Στις χώρες της λατινικής Αμερικής ακούγονται ονόματα όπως, π.χ., Σώκρατες, που σπανίζουν ακόμα και στην Ελλάδα. Στην προβολή της χώρας μας έχει συμβάλει πολύ και ο τουρισμός, το κλίμα, τα απαράμιλλα νησιά μας, οι Ολυμπιακοί Αγώνες κ.ά.
Το διεθνές ενδιαφέρον έχει και μια άλλη, εξίσου σημαντική, διάσταση, τη γεωπολιτική θέση της χώρας μας. Κάτι ανάλογο, βέβαια, ισχύει και για άλλες μικρές χώρες, όπως το Ισραήλ, η Τουρκία, η Αίγυπτος η Ουκρανία και χώρες κλειδιά της Μέσης Ανατολής, της Ασίας και της Λατινικής Αμερικής. Ο κύριος, όμως, λόγος που προκαλεί τις μέρες αυτές το ενδιαφέρον για την Ελλάδα είναι οι βουλευτικές εκλογές. Κυρίως για τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ σε ό,τι αφορά την κοινοτική πολιτική έναντι της Ελλάδος, την αντιμετώπιση του κρατικού χρέους και τα Μνημόνια. Πολλοί διερωτώνται αν η Ελλάδα θα είναι ο καταλύτης που θα σηματοδοτήσει τη σταδιακή απαγκίστρωση από την πολιτική λιτότητας που έχει επιβληθεί στις χώρες του Νότου ή ακόμα και τη δρομολόγηση πολιτικών για τη δημιουργία μιας πραγματικής πολιτικής, οικονομικής και αμυντικής ένωσης, όπως την οραματίστηκαν οι ιδρυτές της και όχι τη στρεβλή κατεύθυνση που έχει πάρει σήμερα. Στην Ιταλία διερωτώνται αν μια νίκη της Αριστεράς στην Ελλάδα πρέπει να προκαλεί φόβο ή ανακούφιση για τις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι τα διεθνή ΜΜΕ εστιάζουν τις περισσότερες φορές στα αρνητικά γεγονότα παρά στα θετικά.
Όποια αλήθεια και αν υπερισχύει, γεγονός παραμένει ότι το ενδιαφέρον για την Ελλάδα συνιστά πλεονέκτημα που θα έπρεπε να τύχει κατάλληλης εκμετάλλευσης. Δύο είναι οι φορείς. Το υπουργείο Εξωτερικών και το υπουργείο Πολιτισμού-Τουρισμού. Το πρώτο, από συστάσεώς του, καταγίνεται με την προάσπιση των εθνικών θεμάτων που δεν έπαψαν ποτέ να μας ταλανίζουν. Ωστόσο το ΥΠΕΞ ουδέποτε κατόρθωσε να αναπτύξει μια σχεδιασμένη στρατηγική εξωτερικής πολιτικής όπως και κατάλληλους φορείς για τη διαμόρφωσή της. Λειτουργεί σχεδόν πυροσβεστικά, με αυτοσχεδιασμούς και -πολλές φορές- συναισθηματικής φύσης αντιδράσεις. Προ ετών, συγκεκριμένα το 2000, συστάθηκε στο ΥΠΕΞ η αυτοτελής Υπηρεσία Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ) στην οποία εντάχθηκαν και οι εμπορικοί και οικονομικοί Σύμβουλοι, εκ μεταφοράς, από το ΥΠΕΘΟ. Το σκεπτικό της σύστασης της ΥΔΑΣ ήταν η πρόθεση άσκησης οικονομικής διπλωματίας υπό τον άμεσο έλεγχο του ΥΠΕΞ. Μάλιστα για τους εκ μεταφοράς εμπορικούς υπαλλήλους προβλέφθηκε η δυνατότητα εξέλιξης μέχρι τον βαθμό του Πρεσβευτή Συμβούλου, βαθμός που συνήθως προβλέπεται για τους υπαλλήλους του διπλωματικού κλάδου. Οι γνωστές καταγγελίες για οικονομικά σκάνδαλα που συνδέονται με δραστηριότητες της ΥΔΑΣ για αναπτυξιακά προγράμματα σε αναπτυσσόμενες χώρες, που ακόμα διερευνούνται από τις ανακριτικές αρχές, απέδειξαν ότι κάθε άλλο παρά ωφέλησαν το υπουργείο Εξωτερικών και τη διπλωματική μας υπηρεσία, η αποτελεσματικότητα της οποίας πρέπει να βασίζεται και στην καλή της φήμη. Ένα πρόσθετο ερώτημα που τίθεται είναι αν η Ελλάδα, με χρέος στο 170% του ΑΕΠ, μπορεί πράγματι να ασκήσει οικονομική διπλωματία. Ασφαλώς, είναι μια χώρα με πολλές ιδιομορφίες. Άλλες θετικές και άλλες αρνητικές. Είναι μια χώρα, που, όπως έλεγε ένας ξένος διπλωμάτης που υπηρέτησε στην Αθήνα, δεν πλήττεις ποτέ. Είναι και αυτό ένα από τα πλεονεκτήματά μας…