Κατηγορώ Πανούση κατά Κουβέλη

«Δεν αισθάνομαι ξέμπαρκος», δηλώνει ο καθηγητής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, τονίζοντας με νόημα ότι «δεν έχασα την αξιοπρέπειά μου και την ψυχή μου και δεν φοβάμαι να ανοιχτώ σε πελάγη αρκεί οι ιθύνοντες να έχουν πυξίδα και γνώση».

Αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι η Αριστερά δικαιούται να κυβερνήσει για να μας δείξει τι διαφορετικό ξέρει να κάνει και εκτιμά ποιο θα είναι το μοντέλο διακυβέρνησης και ποιοι θα το αποτελούν.

Η ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον Γιάννη Πανούση, που σίγουρα θα προκαλέσει, έχει ως εξής:

// Ξέμπαρκος, πώς αισθάνεστε;

– Δεν αισθάνομαι «ξέμπαρκος». Ούτε έχασα το ταξίδι με το καλό σκαρί και τον άξιο καπετάνιο ούτε έχασα την αξιοπρέπεια και την ψυχή μου. Παραμένω σταθερός στα όσα πίστευα όταν μπήκα στην πολιτική (το 2010 με τη ΔΗΜΑΡ) και στη Βουλή (το 2012) κι εξακολουθώ να μη φοβάμαι ν’ ανοιχτώ στα πελάγη και στους μακρινούς ορίζοντες, αρκεί να έχουν οι ιθύνοντες πυξίδα και γνώση.

// Τι έφταιξε και η ΔΗΜΑΡ από περιζήτητη «νύφη» διασπάσθηκε σε… χίλια δυο κομμάτια και σήμερα είναι στα αζήτητα και μετά βίας μετριέται στο 1%;

– Φταίξανε πολλά. Αρχικά το «κατασκευαστικό λάθος» να ιδρυθεί και να λειτουργήσει ως κόμμα του Φώτη κι όχι ως σύγχρονο αριστερό συμμετοχικό (επί της ουσίας κι όχι επί των μεταγενέστερων «εγκρίσεων») κόμμα.

Μεταγενέστερα το πολιτικοϊδεολογικό σλάλομ (μπαίνουμε – βγαίνουμε στην κυβέρνηση, χρίζουμε πολιτικούς μη υπεύθυνα πρόσωπα, ακολουθούμε μια πολιτική αλά καρτ, αναλίσκουμε κατά περίοδο και κατά περίπτωση δυνάμεις και συντρόφους). Επίσης, το προσωπικό «παιχνίδι» του Κουβέλη (είμαι/ δεν είμαι υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχω/ δεν έχω παραιτηθεί από πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ). Και τέλος οι προσχηματικές συναντήσεις με τα άλλα κόμματα, ενώ η εξωτερική γραμμή, την οποία μόνον ο πρόεδρος ήξερε, ήταν να μην ψηφίσουμε τον ΠτΔ για να πάμε σε εκλογές και να… εξαϋλωθεί η ΚΟ της ΔΗΜΑΡ.

// Έπρεπε να μπει η ΔΗΜΑΡ στην κυβέρνηση, εξαγνίζοντας τους μνημονιακούς Σαμαρά – Βενιζέλο; Και από τη στιγμή που μπήκε, καλώς βγήκε;

– Το ερώτημα αυτό θα μπορούσε να απαντηθεί αν είχε καταλάβει οποιοσδήποτε άλλος πλην του προέδρου γιατί μπήκαμε. Γιατί μπήκαμε με αυτά τα πρόσωπα, γιατί άλλαξε η γραμμή από το πρωί (ανοχή) μέχρι το βράδυ (στήριξη με μη πολιτικά πρόσωπα). Τα ίδια ισχύουν και με το έβγα. Πάλι υπήρξε ένα κενό χρόνου, από το πάω να υπογράψω συμφωνία για την ΕΡΤ μέχρι το φεύγουμε.

Άρα μόνον ο αναλυτής του μέλλοντος, που θα έχει τα στοιχεία (εμπρός και πίσω από το παρασκήνιο), θα μπορέσει ν’ απαντήσει στο ερώτημα.

// Από τη στιγμή που αποφασίσατε να μπείτε στην κυβέρνηση, γιατί ο «γάμος» δεν έγινε μετά τις πρώτες εκλογές του 2012 όπου ο Κουβέλης θα ήταν ο πρωθυπουργός; Και δεν θα χρειάζονταν οι δεύτερες εκλογές και ο Σαμαράς θα είχε χάσει το τρένο.

– Σ’ αυτήν την ερώτηση, πράγματι, δεν μπορώ ν’ απαντήσω γιατί δεν ήμουν παρών ούτε γνωρίζω τί διημείφθη. Οι μόνοι που γνωρίζουν σε βάθος τα τότε γεγονότα είναι οι Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης.

Σε κάθε περίπτωση για να αναλάμβανε κάποιος πρωθυπουργός τον Μάιο του 2012 ή αντιπρόεδρος κυβέρνησης τον Ιούνιο του 2012 χρειαζόταν να έχει στόφα ηγέτη που παίρνει ρίσκα.

// Ποιος πήρε την τελική απόφαση για ένταξη και έξοδο από την κυβέρνηση; Η Κεντρική Επιτροπή, η Πολιτική Γραμματεία ή ο Κουβέλης; Αληθεύει ότι άλλη απόφαση είχατε πάρει και με άλλη γραμμή γύρισε ο πρόεδρός σας από τη σύσκεψη με τους άλλους δύο αρχηγούς, τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο;

– Αυτά τα ανέλυσα παραπάνω. Οι αποφάσεις ήσαν εντελώς προσωπικές (και ακόμα άγνωστης αιτίας) του Φώτη Κουβέλη και απλώς εκαλούντο τα όργανα να τις επικυρώνουν με κατόπιν εορτής αποφάσεις (δήθεν δημοκρατικοφανείς και πάντοτε αντιφατικές και θολές).

// Τελικά είναι η μοίρα της Κεντροαριστεράς να προσφέρει άλλοθι στη Δεξιά, όπως είχε συμβεί στο «βρώμικο 89»; Η σημερινή κατάληξη είναι πιστό αντίγραφο της πορείας του ΚΚΕ εσωτερικού και της ΕΑΡ.

– Δεν πιστεύω ότι η ΔΗΜΑΡ έπαιξε τέτοιο ρόλο. Ανεξάρτητα από τα λάθη και τις σκοτεινές πλευρές της προεδρίας δεν μπορεί κανένας να κατηγορήσει την ηγετική ομάδα ή τον Φώτη Κουβέλη για «βρώμικο παιχνίδι».

Προφανώς υπήρξαν έξωθεν επιρροές που αγνοούσαν οι ΕΕ, ΚΕ, ΚΟ. Άλλο όμως αυτό κι άλλο το στίγμα της «υπόγειας ιδιοτελούς συναλλαγής».

// Πιστεύετε ότι καλύπτει υπαρκτό χώρο η Κεντροαριστερά ή απλώς είναι ένα σκαλοπάτι για κυβερνητικές συνεργασίες με κυβερνητικά κόμματα που κινούνται στο Κέντρο και στη Δεξιά; Και κάποιοι, ακόμη και τώρα, τη χρησιμοποίησαν ως κέντρο διερχομένων για καλή μεταγραφή, έχοντας το πιστοποιητικό του αριστερού;

– Η Κεντροαριστερά είχε νόημα όταν υπήρχε το δίπολο ΝΔ – ΠΑΣΟΚ και στόχευε στο να συνδράμει το ΠΑΣΟΚ. Σήμερα στο δίπολο ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ, η όποια Κεντροαριστερά πρέπει να πείσει ότι ενδιαφέρεται για τη νίκη της κυβερνώσας Αριστεράς και όχι να καταστεί ανάχωμα, διότι τότε θα πρόκειται για κεντροδεξιό μανδύα που εμφανίζεται με τη λεοντή του αριστερού παρελθόντος πολλών άξιων κατά τα άλλα πολιτικών.

Αυτά ως προς τον ρόλο της Κεντροαριστεράς στη σημερινή πολιτική συγκυρία. Ως προς τον ρόλο του καθενός που (αυτο)χαρακτηρίζεται κεντροαριστερός, δεν είναι δική μου υπόθεση να κρίνω σαν Εισαγγελέας τις αποφάσεις τους να μετακινηθούν ένθεν κακείθεν. Ο καθένας μπορεί να το εξηγήσει μόνος του και η κοινωνία να τον πιστέψει ή όχι.

// Ποιος φταίει που δεν ευοδώθηκε η συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ; Υπήρξε πράγματι αυτή η βούληση και από τις δύο πλευρές;

– Προσωπικά δεν πιστεύω ότι ο Φ. Κουβέλης ήθελε ποτέ να συνεργαστεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν πράγματι το ήθελε, δηλαδή να γυρίσει «ηττημένος» και με τα «αυτιά κάτω» από το κόμμα που έφυγε πριν από τέσσερα χρόνια, θα διαπραγματευόταν διαφορετικά. Δεν είναι άλλωστε τόσο αθώος και αφελής για να τον κοροϊδέψουν. Απλώς κρύφτηκε πίσω από το απίθανο επιχείρημα της προγραμματικής συμφωνίας (όπου το 0,5% έθετε όρους στο 30%) για να αποπροσανατολίσει την αριστερή πτέρυγα της ΔΗΜΑΡ. Όσον αφορά στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ αυτή δεν μπορώ να την εξηγήσω εγώ μολονότι την κρίνω πολιτικά λογική. Όσο και να βρυχάται το ποντίκι δεν φοβίζει το λιοντάρι (πολιτικά μιλώντας).

// Ποια τα προγνωστικά σας για τις εκλογές;

– Η ψήφος του έλληνα είναι πάντοτε αρνητική και τιμωρητική. Άρα ως κύριο στόχο έχει να εκδιώξει αυτούς που κυβέρνησαν τα 40 μεταπολιτευτικά χρόνια (και όχι μόνο τα τρία τελευταία της κρίσης). Η Αριστερά έχει το χρέος και το δικαίωμα να κυβερνήσει για να μας δείξει τι διαφορετικό ξέρει να κάνει. Τα υπόλοιπα θα τα πούμε στο άμεσο μέλλον.

// Όπως όλα δείχνουν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο νικητής. Ο Τσίπρας θα τα καταφέρει ως πρωθυπουργός;

– Δεν μελλοντολογώ. Το ζήτημα δεν είναι όμως πόσο χαρισματικός είναι ο Τσίπρας, αλλά ποιο θα είναι το μοντέλο διακυβέρνησης, ποιοι θα το αποτελούν, ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα βοηθήσουν. Επίσης, σε όλα αυτά χρειάζονται συμμαχίες με το εξωτερικό και τύχη. Το ταλέντο και η τόλμη χωρίς τύχη μπορεί εύκολα να χαθούν.

// Πώς εξηγείτε αυτήν την ξαφνική… εισβολή του Ποταμιού. Ποιον χώρο καλύπτει;

– Το Ποτάμι, ως πολυσύνθετο μόρφωμα, δεν συνιστά -με πολιτικούς όρους- κόμμα. Είναι δημιούργημα -για άλλους «κατασκευή»- της συγκυρίας και φοβάμαι ότι, παρά τα πολύ σημαντικά πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτό, θα έχει βραχύβια παρουσία στα πολιτικά πράγματα της χώρας (εκτός βέβαια αν αλλάξει ριζικά στα οργανωτικά, λειτουργικά, ιδεολογικά).

// Ποια είναι η επόμενη μέρα για τον Γιάννη Πανούση; Θα ιδιωτεύσετε;

– Εγώ έκλεισα τον κύκλο μου με τις παρούσες κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ευχαριστώ τη ΔΗΜΑΡ για την ευκαιρία που μου έδωσε να δω από τα μέσα το κομματικό και πολιτικό σύστημα. Ξαναγυρίζω στα βιβλία και στην έρευνά μου, στην πραγματική κοινωνία και στον δημόσιο χώρο. Σε ποιο βαθμό η Πολιτεία και η Πολιτική (με Π κεφαλαίο) θα χρειαστούν την όποια συμβολή μου στην αλλαγή παραδείγματος θα φανεί…