Διακομματικός ο Μεϊμαράκης

Να σημειώσω ότι ο Μεϊμαράκης δεν επέλεξε να… «διοριστεί» βουλευτής με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αλλά να κατέβει -όπως κάθε φορά, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση από το 1989- στους ψηφοφόρους, στον λαό και να δώσει τη μάχη του σταυρού, ενός από τους τέσσερις που δικαιούνται να βάλουν οι ψηφοφόροι στο ψηφοδέλτιο της Β’ περιφέρειας της Αθήνας. Και όπως λέει ο ίδιος: «Οι εκλογές είναι γιορτή της δημοκρατίας»!

Αντώνη, πες αλεύρι…

Είναι γνωστό ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Και το Μητσοτακαίικο έχει αποδείξει ότι δεν ξεχνά. Και ξέρει πότε πρέπει να απασφαλίσει… Τη στιγμή που ο… εχθρός παραπαίει… Στην κεντρική της ομιλία η Ντόρα κάρφωσε τον Σαμαρά λέγοντας ότι, αν το 1990 δεν είχε ανατρέψει με τους Συμπιλίδηδες και τους Γεροντόπουλους την κυβέρνηση Μητσοτάκη, θα είχε ολοκληρώσει το οικονομικό της πρόγραμμα και η χώρα δεν θα είχε καταρρεύσει…

Ο φασισμός είναι ξανά εδώ…

Άκρως επίκαιρη, μέσα σε όσα ζούμε, με αποκορύφωμα την τραγωδία στο Παρίσι, η ποιητική συλλογή του Φώντα Λάδη με τίτλο «Καθημερινός Φασισμός», η οποία περιλαμβάνει ποιήματα που γράφτηκαν στα μέσα της δεκαετίας του ’70. Όπως σημειώνει στον πρόλογό του ο Φώντας, «ο φασισμός στη στενή, πολιτική του έννοια, είναι αναμφισβήτητα παιδί ενός κοινωνικού συστήματος. Ο καπιταλισμός όμως δεν γεννάει μόνο δύσμορφα παιδιά. Αντίθετα. Μερικά από τα αδέλφια του φασισμού είναι ιδιαίτερα σαγηνευτικά. Για να νικήσουμε τον φασισμό πρέπει να ενωθούμε με δυνάμεις που βλάπτονται από αυτόν, που του αντιτάσσονται, που όμως κάποιες από αυτές δεν θέλουν ή δεν έχουν ακόμα λόγο να ανατρέψουν τον καπιταλισμό.

Εμείς που θέλουμε, εννοείται, την ανατροπή του, πρέπει πρώτα απ’ όλα, για να το πετύχουμε, να αναχαιτίσουμε τον φασισμό».

Αξίζει να ξεφυλλίσετε την ποιητική συλλογή του Φώντα Λάδη, που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μετρονόμος.