Γυρίζουμε σελίδα, αλλάζουμε γραφή…

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ του. Τα προγράμματα λιτότητας που διαλύουν τους θεσμούς του κοινωνικού κράτους, τα εργασιακά δικαιώματα, που εκποιούν τη δημόσια περιουσία, που αντιμετωπίζουν συνολικά την κοινωνία και τους πολίτες ως εχθρούς τους, για να εφαρμοσθούν, πρέπει πριν απ’ όλα να καταργήσουν τη Δημοκρατία, να ευτελίσουν και να χειραγωγήσουν το Κοινοβούλιο, να μετατρέψουν τα πολιτικά κόμματα σε εντεταλμένους μηχανισμούς των μεγάλων συμφερόντων και της διαπλοκής.

Για πέντε ολόκληρα χρόνια ο ελληνικός λαός υπέστη αυτή τη δεινή δοκιμασία, οι συνέπειες της οποίας μπορούν να συγκριθούν, σε οικονομικοπαραγωγικό και κοινωνικό επίπεδο, μόνο με την περίοδο της γερμανικής Κατοχής.

Η θεωρία του «πειραματόζωου», που εφάρμοσαν σε βάρος της χώρας μας η χρηματοπιστωτική δομή και οι επιτελείς της γερμανικής ηγεμονίας και των Βρυξελλών με τη «μέθοδο» της εσωτερικής υποτίμησης, είχε πολλαπλούς στόχους.

Το «τιμωρητικό παράδειγμα» που έπρεπε να αποτελέσει η χώρα μας ώστε να πειθαρχήσουν και άλλοι λαοί στη νομιμοποίηση της γερμανικής κυριαρχίας είναι η μια όψη του νομίσματος. Η άλλη όμως όψη, ο βαθύτερος στόχος του «πειράματος», ήταν και είναι η διαμόρφωση ενός νέου ανθρωπολογικού τύπου, ενός ιδιώτη, που υποτάσσεται στις επιλογές των νεοφιλελεύθερων μηχανισμών, που είναι «γυμνός» από δικαιώματα, θεσμούς, συλλογικότητα… Ενός ατομικοποιημένου «νεοφιλελεύθερου ραγιά», που οι αξίες, οι αντιλήψεις, οι ηθικές του αρχές εναρμονίζονται με το «ευαγγέλιο» του νεοφιλελευθερισμού.

Λαός χωρίς εκπροσώπηση

Επί πέντε χρόνια η Ελλάδα και η ελληνική κοινωνία δεν είχαν πολιτική εκπροσώπηση, δεν είχαν κυβέρνηση ικανή να προασπίσει τα εθνικά συμφέροντα. Το Καστελλόριζο σηματοδότησε, πριν απ’ όλα, την πολιτική παράδοση της χώρας ώστε να γίνει στη συνέχεια δυνατή η κοινωνική και οικονομική της εξόντωση. Οι Γ. Παπανδρέου, Ευ. Βενιζέλος, Λ. Παπαδήμος, Αντ. Σαμαράς αποτέλεσαν, ως ηγέτες και πρωθυπουργοί, τους διαδοχικούς «κρίκους» της αλυσίδας της εθνικής υποτέλειας και της παράδοσης ενός ολόκληρου λαού στη διάθεση των πλέον στυγνών συμφερόντων.

Μέσα από τη διαδικασία αυτής της εκλογικής αναμέτρησης η ελληνική κοινωνία επιχειρεί να ανασυγκροτήσει το πολιτικό της σύστημα, να αναδείξει μια νέα πολιτική εξουσία, ικανή να σταθεί με αποφασιστικότητα απέναντι στην ξένη δομή κυριαρχίας, να διεκδικήσει το δικαίωμα επιβίωσης και προοπτικής ενός λαού που σήμερα υφίσταται τα πάνδεινα.

Αυτό το ιστορικό νόημα προσλαμβάνει η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρόκειται απλώς και μόνο για μια εκδήλωση κομματικής προτίμησης. Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ σε κύριο πόλο μιας, διαμορφούμενης σήμερα, ευρύτερης κοινωνικοπολιτικής συμμαχίας αποτέλεσε δημιούργημα των ιστορικών εξελίξεων και των σημαντικών μετασχηματισμών που συντελέσθηκαν τα τελευταία χρόνια, και συνδέθηκε ασφαλώς με τη σαφή αντιμνημονιακή στάση του ίδιου του ΣΥΡΙΖΑ.

Τα «πολιτικά κουρέλια» τρομοκρατούν ακόμα…

Τα κομματικά και πολιτικοϊδεολογικά «υλικά κατεδαφίσεως» του πάλαι ποτέ δικομματικού συστήματος διακυβέρνησης, ευρισκόμενα σε κατάσταση πλήρους απαξίας και ευτελισμού, δίνουν τον υπέρ πάντων αγώνα, όχι πλέον για να κερδίσουν, αλλά για να εμποδίσουν τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ελεύθερα, ώστε να αποδυναμώσουν μετεκλογικά την πολιτική του εκπροσώπηση.

Ο Αντ. Σαμαράς στην πραγματικότητα δεν διεξάγει αγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά προσπαθεί να διαμορφώσει τους όρους επιβίωσής του στην ηγεσία της ΝΔ από τις 26 Ιανουαρίου και μετά… Ο Αντ. Σαμαράς, όπως ο «συνεταίρος» του Ευ. Βενιζέλος, αισθάνεται σαν παγιδευμένο θήραμα που συνειδητοποιεί ότι επίκειται το τέλος του…

Ο Αντ. Σαμαράς, μετέτρεψε την πάλαι ποτέ αστική – φιλελεύθερη παράταξη της ΝΔ σε ακροδεξιό μόρφωμα, σε καταφύγιο των πάσης φύσεως πολιτικοϊδεολογικών κληρονόμων της χούντας και του νεοφασισμού. Πολλοί κατηγόρησαν τον Αντ. Σαμαρά ότι επηρεάσθηκε από το «περιβάλλον» του επειδή υιοθέτησε μια πολωτική στρατηγική σύγκρουσης, γιατί περιθωριοποίησε την καραμανλική πτέρυγα και τους μετριοπαθείς…

Στις κρίσιμες περιόδους, όταν παίζονται «όλα για όλα», τότε αποκαλύπτεται και ο πραγματικός χαρακτήρας των πολιτικών ηγετών, τότε αναδεικνύονται οι πραγματικές τους πεποιθήσεις, πέρα από προσχήματα και σκοπιμότητες. Δεν επηρέασαν τον Αντ. Σαμαρά ούτε οι Μπαλτάκοι, ούτε οι Βορίδηδες και οι Γεωργιάδηδες, ούτε οι Λαζαρίδηδες… Εάν ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς δεν ήταν ακροδεξιός, εάν δεν πίστευε σε ακραίες ιδεολογίες και σε εμφυλιοπολεμικά επιχειρήματα, κανένας δεν θα μπορούσε να τον επηρεάσει και να τον παρασύρει…

Αυτές όμως τις νοοτροπίες, τις αντιλήψεις, τις πρακτικές, κανένας πολίτης που ανήκει στη συντηρητική παράταξη, που πιστεύει στη Δημοκρατία, δεν πρόκειται να τις υιοθετήσει, όσο και αν βομβαρδίζεται από τα τρομοκρατικά σενάρια, τους εκβιασμούς, τα διχαστικά κηρύγματα μιας ηγεσίας που βρίσκεται σε αποδρομή και σε πλήρη πολιτική και ηθική απαξίωση.

Οι «εφεδρείες» του μνημονιακού καθεστώτος, δηλαδή τα υπολείμματα του ΠΑΣΟΚ που διαχειρίζονται οι Ευ. Βενιζέλος και Γ. Παπανδρέου και το κατασκεύασμα των μνημονιακών συμφερόντων που φέρει την ταμπέλα Ποτάμι, πέρα από την εσωτερική τους διαμάχη για την αλίευση ψήφων, επιδιώκουν να αναδειχθούν μετεκλογικά σε κυβερνητικό εταίρο του ΣΥΡΙΖΑ. Μ’ αυτόν τον τρόπο τα συστημικά μνημονιακά συμφέροντα επιδιώκουν να παρεμποδίσουν τις εξελίξεις, να αποδυναμώσουν ή και να ακυρώσουν την προοπτική μιας νέας πορείας, να χειραγωγήσουν τις εξελίξεις…

Αυτές τις λίγες κρίσιμες ώρες που απομένουν μέχρι την τελική κρίση του λαού μας, ας συνειδητοποιήσουν όσοι ακόμα διστάζουν, φοβούνται ή δυσπιστούν ότι το μοναδικό όπλο που διαθέτει ο λαός μας είναι μια ισχυρή κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε μια ευρεία κοινωνική πλειοψηφία, για να μπορέσει να δώσει αποτελεσματικά μια κρίσιμη μάχη.

Η κοινωνική βούληση πρέπει να εκδηλωθεί με έναν τρόπο που δεν θα αποδυναμώσει την πολιτική εκπροσώπηση της χώρας μας. Η κοινωνική αυτοδύναμη βούληση πρέπει να εκφρασθεί με την αυτοδύναμη κοινοβουλευτική ισχύ του ΣΥΡΙΖΑ. Η ψήφος αυτή δεν είναι κομματική. Είναι πράξη απελευθέρωσης από τους υποτελείς πολιτικούς, είναι μια στάση αξιοπρέπειας και πίστης στις δυνάμεις μας, μια ουσιαστική συμβολή για το μέλλον των παιδιών μας και της πατρίδας μας.