Η κοινωνική πρόνοια και το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα
Αυτό είναι το χρέος της Πολιτείας. Στο πλαίσιο αυτό και με την παραπάνω φιλοσοφία η κοινωνική προστασία και πρόνοια αποτέλεσαν βασικές προτεραιότητες που θέσαμε ως Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων και για τις οποίες δουλέψαμε εντατικά ώστε να παρουσιάσουμε ένα έργο που θα ανακουφίσει τα ασθενέστερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
Στόχος μας ήταν η δημιουργία στέρεων βάσεων για ένα κοινωνικό κράτος που νοιάζεται για τους πολίτες του. Συγκεκριμένα πετύχαμε:
• Το ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, που αποτελεί πλέον θεσμό και για τη χώρα μας. Εφαρμόζεται αρχικά σε πιλοτική φάση σε 13 δήμους της χώρας, με την προοπτική εντός του 2015 να εφαρμοστεί καθολικά σε όλη τη χώρα. • Την καταβολή για πρώτη φορά οικογενειακών επιδομάτων ακόμη και σε οικογένειες με ένα ή δύο παιδιά. Τα επιδόματα καταβάλλονται με ηλεκτρονικές/διαφανείς διαδικασίες (έντυπο Α21), στη βάση αντικειμενικών εισοδηματικών κριτηρίων. • Την οργάνωση της διαδικασίας επανελέγχου του συνόλου των τίτλων αναπηρίας από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας (ΚΕΠΑ), μειώνοντας δραστικά τον χρόνο αναμονής. Επιπλέον δημιουργήσαμε για πρώτη φορά στη χώρα μας ειδικό κατάλογο με 43
ασθένειες, βαριάς και μη αναστρέψιμης αναπηρίας για τις οποίες δεν απαιτείται πλέον καμία επανεξέταση, βάζοντας οριστικά τέλος στην ταλαιπωρία χιλιάδων ανήμπορων συμπολιτών μας. • Την ενίσχυση του τομέα κοινωνικής προστασίας, με την παροχή πλήρους ιατροφαρμακευτικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε ανέργους, ανασφάλιστους υπερήλικες καθώς και σε άτομα που στερούνται ασφαλιστικής ικανότητας. • Τη στήριξη χαμηλόμισθων οικογενειών και ανέργων με την υλοποίηση ειδικών προγραμμάτων κοινωνικού τουρισμού και κατασκηνωτικών προγραμμάτων για παιδιά. • Την προστασία 165.000 οικογενειών που ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας με την παροχή βασικών ειδών πρώτης ανάγκης και υπηρεσιών στήριξης. Γι’ αυτές τις δράσεις διατέθηκαν συνολικά 330 εκατομμύρια ευρώ, με τη συνδρομή του Ταμείου Ευρωπαϊκής Βοήθειας προς τους απόρους. • Τη διαμόρφωση και την έναρξη υλοποίησης εθνικής στρατηγικής για την κοινωνική ένταξη.
Μια ισχυρή κοινωνική ασπίδα, που θα προστατεύει τους οικονομικά αδύναμους πολίτες, είναι υποχρέωση μιας ευνομούμενης Πολιτείας, ενός κράτους που θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό.