Διά χειρός…

Η Ελλάδα μπήκε σε πρόγραμμα με ανεργία 12,6% κι έχει 26,6%, η Ιρλανδία με 13,9% και τη μείωσε στο 13,1%, η Πορτογαλία με 12% και την έφτασε στο 16,5%.

Στην Ελλάδα οι επενδύσεις μειώθηκαν 40%, στην Ιρλανδία 6%, στην Πορτογαλία 30%.

Η Ελλάδα έχασε 25% του ΑΕΠ της, η Ιρλανδία κέρδισε 4,6%, η Πορτογαλία έχασε 4,4%.

Οι δικές τους εξαγωγές αυξάνονταν, οι ελληνικές μειώνονται. Γιατί η Ελλάδα απέτυχε;

Η συνήθης εξήγηση είναι ότι στις άλλες δύο χώρες επιτεύχθηκε συναίνεση, ενώ στην Ελλάδα όχι. Είναι τόσο απλό; Όχι».

***

… του καθηγητή Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Goethe της Φρανκφούρτης Μιχάλη Χαλιάσου από τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή»:

Στα τυφλά…

«Δείτε τι έκαναν οι Ιρλανδοί, που είχαν κι αυτοί τεράστια προβλήματα. Αποδέχθηκαν τους στόχους του προγράμματος, αλλά μετά οι ερευνητές τους και οι ανώτεροι δημόσιοι λειτουργοί τους παρουσίασαν στην τρόικα ένα δικό τους σχέδιο για την επίτευξή τους. Κι αυτό το εναλλακτικό σχέδιο έγινε αποδεκτό. Εμείς δεν είχαμε -και εξακολουθούμε να μην έχουμε- σοβαρό λόγο απέναντι στην τρόικα».

(Σημ. «Π»: Ο κ. Σαμαράς επανειλημμένα, όπως και ο κ. Βενιζέλος, έλεγαν ότι έχουν σχέδιο… Τόσα ψέματα!).

***

… του Γιάννη Μαρίνου από τη «Γνώμη» του στο «Βήμα», με τίτλο «Το εγκόλπιο των ”επιτυχημένων” πολιτικών»:

Συνταγές προς… ναυτιλλομένους…

«Θα παραθέσω ενδεικτικά μερικές ”συνταγές” του εν όψει εκλογών για να τις αξιοποιήσουν οι νυν και οι μέλλοντες εθνοπατέρες μας:

”Υποκρίνου, απόκρυπτε: Κάνε το φίλο σε όλους, συζήτα φλύαρα με όλους, ακόμα και μ’ αυτούς που μισείς. θα σου μάθουν να είσαι επιφυλακτικός. Κρύβε με κάθε τρόπο το θυμό σου. Να προτιμάς τις εύκολες επιχειρήσεις για να σε υπακούσουν πιο εύκολα, κι όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο μεθόδους δράσης, να προτιμάς την ευκολία κι όχι το μεγαλείο μ’ όλα τα βάσανα που φέρνει μαζί του. Φρόντισε να μη γνωρίζει κανείς την άποψή σου για μια υπόθεση, την έκταση των πληροφοριών σου, αυτό που επιθυμείς, ούτε με τι ασχολείσαι, ούτε τι φοβάσαι. Δεν πρέπει όμως να κρύβεις πολύ τις αρετές σου κι ούτε να αγανακτείς για τη διάρκεια των θρησκευτικών τελετών, χωρίς ταυτόχρονα να παίζεις τον ευλαβή. Ακόμα κι αν λίγη σκαιότητα σου επέτρεπε να αποκτήσεις κάποιο πράγμα, να μην τη χρησιμοποιείς.

Μίλα καλά για όλους: Λέγε λόγια καλά για όλους, ποτέ άσχημα, μήπως ένας τρίτος σε ακούει και τρέξει να τα αναφέρει όλα σε εκείνον που αφορούν”».

***

… του Δημήτρη Δανίκα από τη «Στήλη Άλατος» στο «Πρώτο Θέμα»:

Προτιμάει τον Σαμαρά η Μέρκελ…

«Ο ορυμαγδός τρομολαγνείας. Απ’ όλα σχεδόν τα οικονομικά κέντρα. Συνοδευόμενα με πλήθος παρεμβάσεων.

Με αλλεπάλληλες πλάγιες βολές εναντίον ψηφοφόρων που σκέφτονται να το ρίξουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάθομαι λοιπόν και σκέφτομαι. Εγώ, εσύ, εμείς. Που δεν ψηφίζουμε Τσίπρα.

Αν όλα αυτά τα θηρία. Αν όλα αυτά τα τερατώδη και αχόρταγα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα. Αν όλες αυτές οι χώρες που ρυθμίζουν τις τύχες των δισεκατομμυρίων του πλανήτη. Αν όλα αυτά τα πτυχία, τα μάστερ και τα ντοκτορά των πρωτοκλασάτων πανεπιστημίων της υφηλίου. Αν όλοι αυτοί οι πολυεθνικοί οργανισμοί. Αν όλος αυτός ο πλούτος της υδρογείου. Αν λοιπόν ολόκληρο το οικονομικό κατεστημένο του κόσμου τρέμει στην ιδέα εξόδου της μικρής, ασήμαντης, ρακένδυτης, καταχρεωμένης Ελλάδας, τότε δύο πράγματα συμβαίνουν.

Το πρώτο, ότι ο διεθνής καπιταλισμός καθόλου κραταιός και καθόλου ακατάβλητος. Αντιθέτως ευάλωτος. Και με το πρώτο φύσημα του αέρα σωριάζεται όπως τα τραπουλόχαρτα. Περίπου σαν πύργος στην άμμο. Ο ανοσοποιητικός του οργανισμός τόσο εύθραυστος που με το πρώτο φτέρνισμα κινδυνεύει να χαροπαλεύει στο κρεβάτι του νοσοκομείου.

Επομένως -το δεύτερο αυτό- οι διαπραγματεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων με τους δανειστές όχι μόνο δεν έλαβαν υπόψη τους αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, αλλά αντιθέτως τους διευκόλυναν.

Με άλλα λόγια, η Μέρκελ προτιμάει Σαμαρά επειδή τα ‘χει βρει μαζί του. Επειδή βολικός και διαχειρίσιμος ο έλληνας πρωθυπουργός. Άρα το Βερολίνο, επειδή ο Τσίπρας απρόβλεπτος και στα λόγια τουλάχιστον σκληρός, φοβάται ότι δεν θα τα βρει εύκολα μαζί του. Και θα αναγκαστεί να κάνει υποχωρήσεις τέτοιες που θα κατεδαφίσουν την πολιτική γραμμή λιτότητας του Βερολίνου.

Μεθερμηνευόμενα όλα αυτά παραπέμπουν στη θρυλική κωμωδία “Το ποντίκι που βρυχάται” με πρωταγωνιστή τον Πίτερ Σέλερς. Η γερμανική αυτοκρατορία φοβάται Τσιπρίξ και Λαφαζαναπρίξ που αποκτούν απεριόριστες δυνάμεις πίνοντας Grexit!

Και να θυμάστε. Ό,τι στην αρχή μοιάζει με τραγωδία, στο τέλος καταλήγει φαρσοκωμωδία!».