Τα τρία σενάρια για την επόμενη μέρα
Ο λόγος είναι ότι και τα δύο κόμματα, που μάχονται να κερδίσουν, αποφεύγουν επιμελώς να αναφερθούν στις δεσμεύσεις που θα κληθούν να αναλάβουν στο πλαίσιο της πέμπτης αναθεώρησης του ελληνικού Μνημονίου.
Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση, το χρηματοδοτικό κενό του 2015 υπολογίζεται σε 20 δισ. ευρώ και «ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος» θα απαιτήσει «κάποιο πρόγραμμα προφύλαξης (pecautionary program)».
Παρά την έντονη ρητορική του απέναντι στις πολιτικές λιτότητας, η Barclays εκτιμά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα υπογράψει ένα τέτοιο μίνι Μνημόνιο και θεωρεί αυτό ως το πιθανότερο σενάριο. Από την προηγούμενη συζήτηση στα Ευρωπαϊκά Κοινοβούλια γνωρίζουμε ότι ένα τέτοιο πρόγραμμα θα περιλαμβάνει αυξήσεις φόρων, περικοπές συντάξεων μέσω ενοποίησης Ταμείων, απορύθμιση εργασιακών σχέσεων κ.λπ. Το e-mail Χαρδούβελη, το οποίο στην Ευρώπη το έχουν τούμπανο και στη ΝΔ κρυφό καμάρι δίνει το περίγραμμα μιας τέτοιας συμφωνίας.
Όμως η Barclays, όπως αντίστοιχα και η Goldman Shacs, μερικές μέρες νωρίτερα δίνει κάποιες λίγες πιθανότητες και σε ένα σενάριο GREXIT, αποτέλεσμα ναυαγίου στις διαπραγματεύσεις. Αυτό που υπονοείται είναι ότι ναυάγιο στις διαπραγματεύσεις θα οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός με τη μη πληρωμή κάποιου ομολόγου (π.χ. του ομολόγου του IMF των 2,5 δισ. που λήγει τον Μάρτιο) και αυτό με τη σειρά του σε μέτρα εναντίον των τραπεζών και αποχώρηση της Ελλάδας από το ευρώ για την αποφυγή πιστωτικής ασφυξίας.
Υπάρχει όμως και τρίτο σενάριο που δεν αναφέρεται ξεκάθαρα, υπονοείται όμως στις τραπεζικές εκθέσεις, στην παρουσίαση του κ. Σταθάκη στους τραπεζίτες του City του Λονδίνου, αλλά και σε πρόσφατες δηλώσεις του τελευταίου στους «Financial Times». Είναι ένα σενάριο Μνημονίου με συνακόλουθη απομείωση χρέους που θα επιτρέψει στον ΣΥΡΙΖΑ να διασκεδάσει τις εντυπώσεις ενός επίπονου συμβιβασμού.
Η ιδέα είναι η παράδοση των συστημικών τραπεζών στο EFSF και η συνακόλουθη εξαίρεση μέρους ή του συνόλου των 39 δισ. της ανακεφαλαίωσης του τραπεζικού συστήματος από το δημόσιο χρέος.
Όπως αναφέρει η έκθεση της Barclays, «οι εγγυητές του EFSF (οι ευρωπαϊκές χώρες) περιλαμβάνουν τις εγγυήσεις στο δημόσιο χρέος τους» άρα δεν θα μεταβληθούν τα μακροοικονομικά τους δεδομένα από μια τέτοια διευθέτηση. Από την πλευρά του ο ΣΥΡΙΖΑ προσβλέπει στο να ξεμπερδέψει με ενοχλητικά ΜΜΕ, που μένουν σε λειτουργία λόγω σκανδαλωδών δανείων, αλλά και σημαντικό μέρος των ελλήνων ολιγαρχών. Βέβαια το τίμημα θα είναι βαρύ και οι συνέπειες μακροπρόθεσμες, αφού η ελληνική οικονομία θα είναι στη διακριτική ευχέρεια των δανειστών για απροσδιόριστο χρονικό διάστημα.
Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τα παραπάνω είναι ότι απέναντι στη συγκεκριμένη εκλογική μάχη το πολιτικό σύστημα κρατάει κρυφά χαρτιά για τον ελληνικό λαό. Είναι υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων να τοποθετηθούν απέναντι στην ευρωπαϊκή agenda της χώρας και να αφήσουν την τυφλή τρομοκρατία (ΝΔ) και την… αφέλεια (ΣΥΡΙΖΑ) γιατί οι ευθύνες τους είναι μεγάλες.