Τώρα θυμήθηκε ο Παπούλιας ότι ένα κομμάτι της κοινωνίας εξοντώθηκε…
Στα χρόνια της χρεοκοπίας της ζωής των περήφανων γηρατειών, των νέων παιδιών που πήραν των ομματιών τους γιατί δεν έβρισκαν πόρτες ανοικτές και τα πτυχία τους δεν είχαν κανένα αντίκρισμα, που η αξιοπρέπεια του έλληνα πολίτη κατέρρευσε μπροστά στη ζητιανιά στην οποία οδηγήθηκε, εσείς χαθήκατε, κλεισμένος στο ασφαλές Προεδρικό Μέγαρο της Ηρώδου Αττικού, που προσφέρει όλα τα ελέη…
Δεν σας άκουσε ποτέ ο κόσμος να πείτε στην κυβέρνηση, στον πρωθυπουργό, ότι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση, ο λαός δεν αντέχει, δεν μπορείτε να αντικρίσετε τους πολίτες. Ότι δεν μπορείτε να παραμένετε άφωνος θεατής στη δυστυχία εκατομμυρίων Ελλήνων. Ότι κάτι πρέπει να γίνει αμέσως, αλλιώς… Συνεχίσατε απλώς να υπογράφετε πράξεις νομοθετικού περιεχομένου που δεν είχαν τη διαφάνεια και τον έλεγχο της Βουλής, διευκολύνοντας την κυβέρνηση για ακόμη χειρότερα μέτρα.
Και τώρα που φεύγετε, το μόνο που βρήκατε να πείτε στον ελληνικό λαό ήταν ότι «η ανακούφιση των συμπολιτών μας που δυσκολεύονται είναι η μεγάλη προτεραιότητα»!
Η προτεραιότητα ποιανού, κύριε Πρόεδρε; Δική σας θα έπρεπε να ήταν και να είναι μέχρι τη στιγμή που θα παραδώσετε στον διάδοχό σας. Εσείς ήσασταν ο Αρχηγός του κράτους και, όσο περιορισμένες κι αν είναι οι αρμοδιότητες του Προέδρου, μια λέξη να λέγατε θα αρκούσε για να ταρακουνηθεί η κυβέρνηση. Δύσκολα θα αποφάσιζε να πάει κόντρα σ’ εσάς και θα αναγκαζόταν να κάνει πίσω.
Αλλά τι ζητάμε… Ούτε μία λέξη συμπαράστασης δεν είχε το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά σας προς τους Έλληνες, τους συμπατριώτες σας, που έχουν χάσει τα πάντα… Και πληρώνουν μόνιμα τον λογαριασμό…
Κρίμα…