Τα ʼμαθες τα νέα πατέρα;
@ Μίλησε το παιδί. Το θείο βρέφος, όπως αποκαλούσαν τον Κώστα Λαλιώτη επί Ανδρέα. Μίλησε. Και τι είπε; Να μην κάνει κόμμα ο Γιώργος. Αυτό τον πείραξε. Έξι χρόνια τώρα δεν είπε λέξη για τον κόσμο που τον κατάντησαν να ψάχνει στα σκουπίδια για να βρει κάτι να φάει, για τις ουρές στα συσσίτια, για τα 700.000 λουκέτα, για τις στρατιές των ανέργων, που έχουν ξεπεράσει το 1.500.000, για τις 5.000 αυτοκτονίες, για τους νέους που φεύγουν στην ξενιτιά για να βρουν δουλειά, όπως πριν από 60 χρόνια, με την πατρίδα να χάνει καλά μυαλά. Και όλα αυτά, έργο του ΠΑΣΟΚ, που συγκυβερνάει με τη Δεξιά. Και κατάντησε από το 48% να είναι στο 4%! Για όλα αυτά μιλιά, Κώστα. Εκείνα τα περήφανα γηρατειά τα ρήμαξαν. Πού είσαι, Αντρέα, να δεις πού οδήγησαν τον κόσμο, που του έδωσες φωνή και υπόσταση… Ζητιάνο τον έχουν κάνει. Το μόνο που τους ενδιαφέρει, Ανδρέα, είναι μια θέση, ένα υπουργείο, ένα στασίδι βουλευτή… Αχ, ρε Κώστα… Μια ζωή στα σίγουρα…
@Αξέχαστε Γιώργο Κατσιφάρα, έγραψες Ιστορία με εκείνο το «αν δεν τους είχε μαζέψει ο Ανδρέας, δεν θα τους ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας τους». Πόσο δίκιο έχεις και σήμερα.
@Και ο Βενιζέλος και άλλοι της παρέας και οι γύρω σιτιζόμενοι από τη συμμετοχή στην κυβέρνηση βρίζουν τον Παπανδρέου ότι διασπά το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του. Δεν θα μπω στο ποιος διέσπασε το ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος ή ο Βενιζέλος. Απλώς θα θυμίσω σε όλους αυτούς ότι στο «Πεντελικό» οι πρωτοκλασάτοι -πρώτης γραμμής υπουργοί- συμμάχησαν για να ανατρέψουν τον Ανδρέα, με μπροστάρη τον Παρασκευά Αυγερινό. Και οι απειλές έδιναν και έπαιρναν, μόνο που ο Ανδρέας δεν ήταν του χεριού τους. Και τους έστειλε το τελεσίγραφο ότι «το κόμμα είναι δικό μου και όποιος διαφωνεί ας πάει να φτιάξει άλλο κόμμα». Και έβαλαν όλοι την ουρά υπό τα σκέλη! Έτσι δεν είναι, Κώστα Λαλιώτη;
@Τα ψάλλει, όμως, και ο Γιώργος Παναγιωτακόπουλος, που ήταν η ψυχή εκείνων των ανεπανάληπτων συγκεντρώσεων. Με αφορμή τις αντιδράσεις στο σημερινό υπόλοιπο του ΠΑΣΟΚ, έστειλε το δικό του μήνυμα: «Αν οι σημερινοί λαλίστατοι περί ενότητας και συνοχής της παράταξης και του ΠΑΣΟΚ μιλούσαν την εποχή της μεγάλης κρίσης, της νεοσυντηρητικής στροφής, της μετάλλαξης σε υποστήριγμα του Σαμαρά… Αν οι εξαφανισμένοι και “μουγκοί” τα τελευταία χρόνια είχαν το θάρρος και την πολιτική ευθιξία να καταθέτουν τις απόψεις τους… Αν οι σημερινοί ανησυχούντες ανησυχούσαν πραγματικά για την πορεία της παράταξης και του ΠΑΣΟΚ και δεν βολεύονταν με τη συρρίκνωση και τη διάσωση κάποιων ρόλων… Τότε οι σημερινές τους “ανησυχίες” και παρεμβάσεις θα είχαν νόημα. Αντίθετα, η σιωπή τους όλα αυτά τα χρόνια τούς στερεί το δικαίωμα να κρίνουν και κυρίως να συμβουλεύουν αυτούς που ήταν στο προσκήνιο όταν οι σκιές απολάμβαναν τη σιγουριά του παρασκηνίου».
Τʼ ακούς, Κώστα;
@Πολλοί θα διερωτηθούν -ήδη έχει τεθεί το ερώτημα- γιατί έτσι ξαφνικά αποφάσισε ο Γιώργος να κάνει κόμμα για να χτυπήσει τον Βενιζέλο, διακινδυνεύοντας να πάρει ένα μικρό ποσοστό, 3%, άντε 4%, και να γίνει ο νέος Ζίγδης, που έβαλε το λουκέτο στην Ένωση Κέντρου. Άλλοι λένε ότι στόχος του είναι να κόψει «Παπανδρεϊκές» ψήφους που έχουν πάει στον ΣΥΡΙΖΑ για να μην έχει αυτοδυναμία, παίζοντας πάλι τα παιγνίδια των απέξω. Ή θέλει να έχει έναν αριθμό βουλευτών που ενδεχομένως να είναι κρίσιμος για τον σχηματισμό κυβέρνησης, ώστε να μπορέσει να αποτρέψει περιπέτειες όπως αυτές που ζει ο δικός του, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, να κινηθούν, δηλαδή, διαδικασίες παραπομπής του για την ένταξη στα Μνημόνια και στο ΔΝΤ, κάτι που συζητείται έντονα. Εν πάση περιπτώσει, στην πολιτική τα πράγματα ποτέ δεν είναι όπως φαίνονται. Έχουν πολλές αναγνώσεις…
@Παραμένει, πάντως, η απορία σε πολλούς ποιος έχει συμφέρον να… κοντύνει ο Τσίπρας με το να μικρύνει η διαφορά από τη ΝΔ και πολύ περισσότερο να μην πάρει αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αναγκασθεί να συνεργασθεί με άλλο κόμμα και επομένως να είναι υπό έλεγχο… Την αποστολή αυτή πιθανόν να την έχει αναλάβει ο Παπανδρέου και ίσως κάτι ανάλογο να ισχύει και για το Ποτάμι…