Εμπρός για την υπέρ των αδυνάτων Πολιτεία

Το λυπηρό είναι ότι η κυβερνητική πλειοψηφία κλώτσησε την ευκαιρία να αποδείξει ότι συμμετείχε στο δράμα του ελληνικού λαού. Αμετανόητοι οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης. Και τώρα που βαδίζουμε για βουλευτικές εκλογές θα πρέπει να εισπράξουν το αντίτιμο των πράξεών τους κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια, και κυρίως κατά τα δυόμισι της κυβέρνησης Σαμαρά. Έπρεπε να δείξουν ότι συμμερίζονται την εξαθλίωση της ελληνικής οικονομίας, των ελληνικών νοικοκυριών, των δημοκρατικών θεσμών, τη διάλυση του κράτους και την εξαφάνιση κάθε κοινωνικής πρόνοιας και αλληλεγγύης. Ο κ. Σαμαράς χωρίς επιχειρήματα απευθυνόταν στους βουλευτές με αστήρικτα και γελοία διλήμματα, μήπως και καταφέρει και παραπλανήσει ορισμένους από αυτούς και φτάσουν οι ψήφοι στους 180. Δεν κατάφερε όμως να παραπλανήσει κανέναν βουλευτή, γιατί απλούστατα δεν έχει να μας παρουσιάσει καμιά σωστή απόφαση που έλαβε κατά τη διάρκεια που ασκούσε την εξουσία. Αυτό απέδειξε ότι το έργο του ήταν καταστροφικό για τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Επί των ημερών του θησαύρισαν πολλά ξένα και δικά μας κοράκια. Για παράδειγμα αναφέρουμε ότι προ ημερών ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών κ. Σταϊκούρας υπέγραψε απόφαση για να καταβληθεί αμοιβή 700.000 ευρώ από το δημόσιο ταμείο σε ξένη εταιρεία, που είχε αναλάβει τη στήριξη των ελληνικών ομολόγων στη διεθνή χρηματαγορά. Το υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή η κυβέρνηση, είχε όλη την άνεση και την προθυμία να χορηγεί πιστώσεις για την ικανοποίηση Ελλήνων και ξένων που παρείχαν διάφορες, αμφισβητούμενες όμως, υπηρεσίες.

Ο κ. Σταύρος Δήμας ασφαλώς θα πρέπει να είναι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα της τρίτης ψηφοφορίας στη Βουλή. Και τούτο γιατί εάν είχε εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας αναγκαστικά θα έπαιζε τον ρόλο του Κάρολου Παπούλια. Με άλλα λόγια θα έπρεπε να ανεχθεί και να εγκρίνει νομοσχέδια – φωτογραφίες προεκλογικής σκοπιμότητας και παροχών στους ημετέρους. Θα έπρεπε να εγκρίνει αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και να ανεχθεί όλες τις θελήσεις της «τρόικας» και της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου που θα ολοκλήρωναν το καταστροφικό έργο για την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε αυτό μας το είπε κατ’ επανάληψη και ο κ. Σαμαράς, ότι δηλαδή επιθυμεί να εξαντλήσει η κυβέρνησή του την τετραετία για να ολοκληρώσει το έργο του. Ο καθ’ όλα έντιμος κ. Δήμας, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, θα μπορούσε, άραγε, να τα ανεχθεί όλα αυτά και να τα υπογράψει; Για τον λόγο αυτό νομίζουμε ότι ο κ. Δήμας θα πρέπει να αισθάνεται αρκετά ικανοποιημένος, αφού η Βουλή τον απήλλαξε από αυτή τη δοκιμασία. Και τώρα βαδίζουμε για βουλευτικές εκλογές στις 25 Ιανουαρίου, όπως επίσημα ανακοινώθηκε. Οι εκλογές είναι η μόνη ορθόδοξη και δημοκρατική λύση του πολιτικού προβλήματος της χώρας μας. Η αντιλαϊκή πολιτική που εφάρμοσε η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου δημιούργησε τεράστιο πολιτικό πρόβλημα. Ο Σαμαράς από πρωθυπουργός μετατράπηκε σε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε λόγο του και αυτός και τα στελέχη του κόμματός του κατηγορούσαν σφοδρά την πολιτική που θα ακολουθούσε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση. Είχαν μετατραπεί σε αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό ήταν η αιτία της δημιουργίας πλειοψηφικού ρεύματος υπέρ των αντιμνημονιακών κομμάτων, κεντρικός κορμός των οποίων ήταν το κόμμα του κ. Τσίπρα. Έτσι λοιπόν η χώρα είχε μια κυβέρνηση χωρίς λαϊκό έρεισμα και μια Βουλή με πλειοψηφία που δεν ανταποκρινόταν ούτε αντιπροσώπευε την ελληνική κοινωνία. Αυτό λοιπόν που αποτελεί δυσαρμονία μεταξύ Βουλής και πλειοψηφίας του ελληνικού λαού οδήγησε στη δημιουργία πολιτικού ζητήματος, καθώς η κυβέρνηση είχε απογυμνωθεί από το λαϊκό έρεισμα. Επομένως είχαμε πολιτικό πρόβλημα που γρήγορα θα προκαλούσε γενικότερες ανωμαλίες. Και επειδή η Δημοκρατία αποτελεί το πολίτευμα εκείνο που λύνει αυτού του είδους τα προβλήματα με τη διεξαγωγή εκλογών, οδηγηθήκαμε, τελικά, πολύ δικαιολογημένα στη λύση της διεξαγωγής εκλογών. Και οι εκκλήσεις Σαμαρά στους βουλευτές να ψηφίσουν για να συγκεντρωθεί ο μαγικός αριθμός των 180 ψήφων και να αποφευχθούν οι εκλογές έπεσαν στο κενό ενώ και οι βουλευτές -κυρίως οι ανεξάρτητοι- έδειξαν ωριμότητα και αυτό φυσικά είναι ένα σημάδι ότι υπάρχει ακόμη φιλότιμο στην Ελλάδα. Και τώρα μπροστά στην κάλπη ο ελληνικός λαός καλείται να ψηφίσει για το καλό της χώρας και την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας, της ελληνικής οικογένειας και γενικά τη συγκρότηση ενός αξιόπιστου κράτους.

Τώρα που μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο πρέπει να επικρατήσει στα κομματικά επιτελεία συναίνεση και σωφροσύνη. Κυρίως να επικρατήσει η ευπρέπεια με κύριο στοιχείο της την εξυπηρέτηση του συμφέροντος της χώρας και όχι των αγορών και των ξένων δανειστών μας. Οι δύο μονομάχοι πρέπει να προσέξουν στην αντιπαράθεσή τους, που ασφαλώς θα κυριαρχεί η οικονομική κατάσταση, να μην υπονομεύσουν την οικονομία μας, γιατί έτσι θα δημιουργήσουν τεράστιο οικονομικό πρόβλημα. Πέρα από το γεγονός ότι η υπονόμευση της οικονομίας αποτελεί και ποινικό αδίκημα. Δυστυχώς ο κ. Σαμαράς δεν έχει να επιδείξει έργο στον οικονομικό τομέα και για τον λόγο αυτό θα επιστρατεύσει κάθε είδους επιχειρήματα στην προσπάθειά του να βρει διέξοδο στην αδιέξοδη οικονομική κατάσταση που έχουν δημιουργήσει οι κυβερνήσεις Παπανδρέου – Παπαδήμου – Σαμαρά. Αυτό του δημιουργεί ένα αίσθημα κατωτερότητας απέναντι στα αντιμνημονιακά κόμματα. Θα ήταν ευχής έργον οι προεκλογικές εμφανίσεις του κ. Σαμαρά και των άλλων διακεκριμένων στελεχών της ΝΔ να είναι όσο το δυνατόν λιγότερες για να μην ερεθίζουν τον λαό με την επίκληση και παρουσίαση αστήρικτων εντελώς επιχειρημάτων. Αυτά όσον αφορά το επίπεδο στο οποίο πρέπει να διατηρηθεί ο προεκλογικός αγώνας από τη μεριά της ΝΔ. Τα ίδια ασφαλώς ισχύουν και για το ΠΑΣΟΚ, που ο κ. Βενιζέλος θέλει να το πλασάρει ως τάχα δημοκρατική παράταξη. Καιρός είναι να κατανοήσουν και ο κ. Βενιζέλος και ο Γ. Παπανδρέου ότι δεν βρίσκονται πλέον στην κεντρώα παράταξη. Έχουν ξεφύγει προ πολλού, γιατί η πολιτική που ακολούθησαν δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τα συμφέροντα του λαού. Όταν παρέλαβε την εξουσία ο κ. Γ. Παπανδρέου, η ελληνική οικονομία δεν είχε καταρρεύσει ακόμη και το επιτόκιο δανεισμού της Ελλάδος από τις αγορές κυμαινόταν στο 2,5%. Από τότε ακολούθησε μια πολιτική που έφερε τούμπα την Ελλάδα. Δεν αξιοποίησε την ευκαιρία να δανειστεί από τις αγορές και να δημιουργήσει ένα απόθεμα για να μπορέσει η Ελλάδα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της. Όλη του η προσοχή στράφηκε στην εικονική, όπως αποδείχτηκε, εμφάνιση του ελλείμματος εκείνης της χρονιάς και στη διόγκωση των υποχρεώσεων του Ελληνικού Δημοσίου και όλα αυτά οδήγησαν στην απόφασή του για δανεισμό από το ΔΝΤ, όπως ανήγγειλε από το Καστελλόριζο. Έτσι εξυπηρέτησε, ίσως άθελά του, συμφέροντα εκείνων που επιδίωκαν την είσοδο του ΔΝΤ μέσα στην Ευρωζώνη. Άραγε όλα αυτά ήταν συμπτωματικά ή προκλήθηκαν βάσει σχεδίου; Και όταν δημιούργησε αδιέξοδο στην οικονομία, τότε σκέφτηκε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για να αποφανθεί ο λαός εάν προτιμά ή όχι την παραμονή της χώρας μας στο ευρώ. Σπασμωδικές κινήσεις που δεν οδηγούσαν στη βελτίωση της οικονομικής κατάστασης της χώρας. Επιπλέον, ο κ. Παπανδρέου, μη μπορώντας να δανειστεί με χαμηλό επιτόκιο από τις αγορές, άνοιξε τον δρόμο για να μπει η «τρόικα» με τα Μνημόνια μέσα στη χώρα μας. Και να τεθεί η Ελλάδα υπό καθεστώς κατοχής, όπως είχαμε γράψει και σε άρθρο μας την εποχή εκείνη. Έτσι περιήλθε σε αδιέξοδο που τον οδήγησε στην εγκατάλειψη της πρωθυπουργίας με αποτέλεσμα να ανατεθεί η εξουσία στον κ. Λουκά Παπαδήμο, που ήταν αφοσιωμένος στο σύστημα. Τώρα ο κ. Παπανδρέου εμφανίζεται στην πολιτική σκηνή και διεκδικεί και αρχηγία κόμματος, είτε δικού του είτε του ΠΑΣΟΚ, επιθυμώντας μάλιστα ο λαός να τον τοποθετήσει στο κάδρο των δημοκρατικών και αριστερών ηγετών.

Κατά την προεκλογική περίοδο όλα τα κόμματα πρέπει να αποφύγουν τη σπίλωση των πολιτικών τους αντιπάλων με κατασκευασμένες ή εντελώς ανύπαρκτες κατηγορίες. Η λασπολογία δεν πρέπει να αποτελέσει το κύριο όπλο εναντίον των αντιπάλων. Ο αγώνας πρέπει να είναι ευπρεπής, μέσα στα ιδεολογικά πλαίσια των προγραμμάτων των κομμάτων και να μη στηρίζεται σε ψεύτικες προεκλογικές υποσχέσεις. Οι πολιτικοί αντίπαλοι πρέπει να δεσμευτούν σε μέτρα για ενδυνάμωση της οικονομίας και ανακούφιση των αδύναμων πολιτών. Να δημιουργήσουμε την υπέρ των αδυνάτων Πολιτεία. Αυτό να γίνει το όραμα των αντιμνημονιακών κομμάτων. Και με μέτρα για την ανασυγκρότηση των θεσμών επί υγειών βάσεων. Το σάπιο πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει. Τώρα μας δίδεται η ευκαιρία. Ας την αξιοποιήσουμε με την ψήφο μας.