Εκόντες – άκοντες: μπροστά στις κάλπες

Εμείς εδώ, πάλι, παρακολουθώντας την τελευταία στροφή και πριν μας προλάβει η επόμενη, να προκάνουμε να πούμε (ξανά και ξανά): Χρειαζόμαστε αποφασιστικότητα και νηφαλιότητα μαζί, σύνεση και θάρρος. Πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Και τη συμμετοχή όλων προκειμένου να προκύψει μια δημοκρατική αντιμνημονιακή κυβέρνηση, στηριγμένη στον ενεργό λαϊκό παράγοντα. Κανείς εφησυχασμός, καμιά παραίτηση. «Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις, σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της Ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην Ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία…

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: Αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε εις πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που ΔΕΝ έκανε…».

ΑΝΤΟΝΙΟ ΓΚΡΑΜΣΙ (11 Φεβρουαρίου 1917).

Αυτά τα ολίγα για αρχή…

e-mail: [email protected]