Απόλυτα πολιτικά δόγματα…
Πρώτον: Η απόλυτη θεωρητική και πρακτική δογματική που προβάλλει, δεκαετίες τώρα, ο παλαιότερος εκ των δύο διεκδικητών της κυβέρνησης, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, είναι η διδασκαλία ότι η βορειοδυτική ευρωπαϊκή κομπανία (στην οποία μονομανώς και δογματικώς υπέταξε ως θεραπαινίδα την Ελλάδα ο ιδρυτής της ΝΔ, χωρίς να ακούει τις ενστάσεις ουδενός!) αποτελεί, δήθεν, ένα είδος αυθεντικής, πανίσχυρης, και απολύτως αφοσιωμένης στην Ελλάδα πολιτοφυλακής. Αλλά και μόνο ένα εποπτικό -και πάντως επιμελές!- βλέμμα αν ρίξει κανείς σήμερα στη «δυτικοευρωπαϊκή» Ελλάδα, κινδυνεύει να αρρωστήσει από κατάθλιψη διαπιστώνοντας πόσο μόνη, παμβρώμικη, πανάθλια και εγκαταλελειμμένη διεθνώς είναι σήμερα η χώρα. Και η κατάθλιψη δεν χρονολογείται καθόλου από την ημέρα του… διαγγέλματος του ΓΑΠ από το Καστελλόριζο! Είναι πολύ παλαιότερη! Ξεκινάει από το «δάκρυ» που έδειξε να κυλάει από τα μάτια του ο ιδρυτής της Νέας Δημοκρατίας όταν πρόσεξε κάποτε ότι οι πολυαγαπημένοι του Βορειοδυτικοί δεν καταλάβαιναν γιατί η Ελλάδα δεν θέλει να ονομάζονται οι Σκοπιανοί «Μακεδόνες»! Και βουρκωμένος -έτσι τουλάχιστον έδειχνε!- ξεφούρνισε το περίφημο -πόσο όμως «αυτοσαρκαστικό»… το συζητώ!- «μα, ετούτοι εδώ δεν μας δείχνουν… αλληλεγγύη»!
Υπό την παραπάνω θεώρηση, δεν κατανοώ καθόλου τον χαρακτηρισμό που επιφύλαξε στον ευρωσκεπτικιστή κ. Νάιτζελ Φάρατζ το γραφείο Τύπου του πρωθυπουργού μας… Τον αποκάλεσε… «ανθέλληνα» (!) επειδή ο κ. Φάρατζ έδειξε να πανηγυρίζει την «επάνοδο της κρίσης του ευρώ» λόγω της προκήρυξης των βουλευτικών εκλογών στην Ελλάδα! Και καλά να τον πουν «αντι-ευρω-ενωσιακό» ή «αντι-ευρω-ζωνικό»! Αλλά γιατί… «ανθέλληνα» τον άνθρωπο; Ο χαρακτηρισμός μού θυμίζει κάποια ανάλογα «ολιστικά» τσιτάτα της χούντας για τους αντιχουντικούς του εξωτερικού… Στο κάτω κάτω, είναι άραγε λιγότερο «ανθέλληνας» ο άγγλος πρωθυπουργός κ. Κάμερον, ο οποίος επιχείρησε στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ να βάλει φίμωτρο στον κ. Σαμαρά όταν ο τελευταίος ζητούσε επιμόνως να επέμβουν οι Βρυξέλλες στα σούρ’ τα – φέρ’ τα του τουρκικού σκάφους «Μπαρμπαρός» στη θαλάσσια ζώνη της Κύπρου; Και ο οποίος έχει υποσχεθεί στους Εγγλέζους δημοψήφισμα για έξοδο από την ΕΕ αν τον επανεκλέξουν; Αυτός, δηλαδή, είναι «φίλος» της ΕΕ και… δικός μας; Αλλά σε αυτούς τους παραλογισμούς οδηγούν τα ολιστικά πολιτικά δόγματα, όπως είναι και αυτό της ΝΔ περί, δήθεν, «δογματικής αυθεντίας» της διδασκαλίας περί του (τελείως, κατά τη γνώμη μου, ανήθικου…) «ευρωενωσιακού» μοντέλου…
Δεύτερον: Κάπου ανάμεσα στα παραπάνω νομίζω ότι θα πρέπει να αναζητήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ, δεύτερος διεκδικητής της κυβέρνησης στις επικείμενες εκλογές (μάλιστα πρώτος στις σχετικές δημοσκοπήσεις), τα δικά του δογματικά ατοπήματα… Διότι και αυτός, φοβούμαι, είναι εξίσου δογματικά προσηλωμένος σε ολιστικές γαλλογερμανικές φιλοσοφικές διδασκαλίες περί οργάνωσης και εξέλιξης του κοινωνικού γίγνεσθαι… Λες και δεν έχουμε εμείς οι Νεοέλληνες δική μας κοινωνική φιλοσοφία, δικά μας πρότυπα κοινής ζωής, δικό μας σώμα και δική μας θρησκεία, όπως έχει τραγουδήσει ο πολύς Διονύσης Σαββόπουλος. Φοβούμαι, όχι το οικονομίστικο ή το αντιμνημονιακό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ (σ’ αυτά δίκιο έχει και φωνάζει!), αλλά τα πολιτισμικά γαλλογερμανικά του πρότυπα… Μην παραξενευτεί ο αναγνώστης μου, αλλά νομίζω ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ κολυμπάει στα ίδια αυτά αρωματισμένα πολιτικά σκ… στα οποία κολυμπούν και πάμπολλοι δεξιοί… Που πάνε κι έρχονται στα κολέγια και τα εργο-σπουδαστήρια της Εσπερίας προσχήματι μεν για μεταπτυχιακά και ντοκτορά, πράγματι όμως για την απόκτηση πιστοποιητικού νομιμοφροσύνης από πατρωνικές νταντάδες, ώστε να μας εγκατασταθούν ενταύθα ως αυριανοί κυβερνήτες… Όπως ακριβώς συμβαίνει με γιους και κόρες φυλάρχων της Αφρικής… που επιστρέφουν στις πατρίδες τους από αγγλοσαξονικά και γαλλογερμανικά οικοτροφεία μόνο και μόνο για να αναλάβουν τη διακυβέρνηση κάποιας αποικιακής μπανανίας…