Οι μνημονιακοί της καταισχύνης…

Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αποφεύγουν να μιλήσουν για τη βάση του προβλήματος. Και η βάση είναι ότι βιώνουμε τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο -οικονομικό αυτήν την φορά-, με τελείως διαφορετικούς όρους από τους προηγούμενους. Ωστόσο, η βασική φιλοσοφία όλων των πολέμων παραμένει πάντα η ίδια. Όπως έλεγε ο Κάρολος φον Κλαούζεβιτς: «Ο πόλεμος είναι ενέργεια, διά της οποίας επιζητούμεν να εξαναγκάσωμεν τον αντίπαλον να υποταχθεί εις την θέλησίν μας. Προς τον σκοπόν δε τούτον, χρησιμοποιούμεν όλα τα μέσα. Εν τω πολέμω, άμεσος αντικειμενικός σκοπός είναι να καταστήσωμεν τον αντίπαλον ανίκανον προς άμυναν…». Αυτό ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας από τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση με τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει κατά των ευρωπαϊκών λαών, έχοντας στην υπηρεσία της κατοχικές κυβερνήσεις. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, συγκυβέρνηση των πλειστηριασμών, πλανάται εάν νομίζει ότι επιδεικνύοντας «καλή διαγωγή» στους πάτρωνες (δηλαδή πλήρη υποταγή) θα τους καταστήσει «ευνοϊκούς» απέναντί μας. Ο Κλαούζεβιτς το ξεκαθάριζε: «Η λογική επιβάλλει ο πόλεμος να διεξάγεται με άκραν δραστηριότητα. Αι αισθηματολογικαί πλάναι αποτελούν τον μεγαλύτερον κίνδυνον. Η παρεμβολή αρχών ανθρωπιστικής μετριοπαθείας εις την φιλοσοφίαν του πολέμου αποτελεί καθαρόν παραλογισμόν…». Καμιά «μετριοπάθεια» και κανένας «αισθηματισμός» δεν βρίσκεται στις προθέσεις του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Επιδιώκουν την πλήρη υποταγή μας και την εξαθλίωση των ελλήνων πολιτών. Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση καθορίζει τις τύχες μας, τόσο περισσότερο θα σφίγγουν οι χειροπέδες που μας πέρασαν. Είναι βέβαιο ότι τα Ευρωπαϊκά κέντρα του άκρατου καπιταλισμού είδαν με φόβο την άνοδο της Αριστεράς. Κι εκείνο που τους φοβίζει περισσότερο είναι ότι εάν ανέλθει στην εξουσία ο κ. Τσίπρας, θα κλονίσει την ευρωπαϊκή δικτατορία και θα επηρεάσει τις αριστερές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Γνωρίζουν οι αυθέντες του Δ’ Ράιχ ότι ένα λαϊκό κίνημα έχει ακαταμάχητη τάση προς τα εμπρός. Την «τάση» αυτή κυρίως θέλουν να ανακόψουν οι Βρυξέλλες. Οσφραίνονται ότι με μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα έχει κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα πνεύσει νέος άνεμος για τους λαούς που στενάζουν κάτω από την κυριαρχία του γερμανοευρωπαϊκού ευρώ. Οι αντίπαλοι της καγκελαρίας δεν θα είναι στο εξής «ανίκανοι προς άμυναν», όπως ήθελε ο Κλαούζεβιτς. Στην απελπισία της η κυβέρνηση ανέσυρε από τη ναφθαλίνη του χρόνου μεθόδους «αποστασίας» -προκειμένου να πετύχει Προεδρική εκλογή- και την έπαθε! Και χωρίς χειροπιαστά στοιχεία, ο λαός αντιλαμβάνεται τι γίνεται. Αλλά η αποκάλυψη – βόμβα Χαϊκάλη τους τίναξε στον αέρα! Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του κ. Καμμένου έκαναν τα «αποκαλυπτήρια» των μεθόδων της συγκυβέρνησης. Κι ο κ. Σαμαράς έχασε την ψυχραιμία του! Αντί να ζητήσει «εξηγήσεις» από τον Αποστολόπουλο, εμήνυσε τον… Χαϊκάλη! Οι πρωθυπουργοί -θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Σαμαράς- δεν κάνουν μηνύσεις. Εάν είχε το σθένος ας πήγαινε να δώσει μάχη στη Βουλή. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Ασφαλώς εξαγορά έγινε και σε κάποιους «σχολιαστές» των ΜΜΕ. Είδαμε φανατικό «αντιμνημονιακό» τηλεοπτικό «αστέρα», που έβγαζε αφρούς κατά της Μέρκελ, απότομα να κάνει στροφή. Οποιαδήποτε αντιγερμανική αιχμή και αναφορά σβήστηκε. Μοναδικό μας πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ! Από τον… Τσίπρα κινδυνεύουμε και δεν το ξέραμε! Δικαίωμά τους είναι να εξευτελίζονται οι διάφοροι «διαφωτιστές», αλλά και οι τηλεθεατές δεν τρώνε κουτόχορτο, ούτε πάσχουν από αμνησία. Θορυβημένοι για τα συμφέροντά τους οι ξένοι δυνάστες, βλέπουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και έσπευσαν να συνδράμουν ηθικά τους «δικούς τους» ανθρώπους. Βγήκε ο Γιούνκερ κι έκανε ωμή παρέμβαση στην πολιτική μας ζωή.
Εδήλωσε κυνικά: «Θα προτιμούσα οικεία πρόσωπα να είναι στην εξουσία…»! Φυσικά, «οικεία πρόσωπα» για τον Γιούνκερ είναι οι Σαμαράς – Βενιζέλος, που εξυπηρετούν τα σχέδιά του περί αφανισμού του ελληνικού λαού. Έσπευσε στην Αθήνα και ο Μοσκοβισί για να τονώσει το ηθικό της συγκυβέρνησης, που καταρρέει. Όλοι αυτοί οι ευρωλάγνοι υποστηρικτές του Δ’ Ράιχ δεν λένε τίποτε για τους λαούς που ξεσηκώνονται σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία και αλλού επειδή δεν αντέχουν πια άλλη καταστροφή και εξαθλίωση χάριν των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Να μας λείπει τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση κι ας πάει στον διάβολο το «ευρώ». Όλες οι χώρες θα έπρεπε να γυρίσουν στα εθνικά τους νομίσματα. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποτιναχθεί η δουλεία. Οι Σαμαράς – Βενιζέλος έχουν βρει τον τρόπο για να αποφύγουν την αυστηρή αυτοκριτική. Έναν τρόπο πολύ αναπαυτικό: Τα ρίχνουν όλα στην «ανάγκη» της υποταγής στις Βρυξέλλες. Μας λένε ότι αυτού του είδους η ευρωπαϊκή πολιτική είναι η μόνη που μπορεί να ασκηθεί. Υποκύπτοντας στις αξιώσεις των ξένων δυναστών, οι Σαμαράς – Βενιζέλος αποδέχονται πλήρως αυτό που κυνικά απαιτούν Μέρκελ, Σόιμπλε και Γιούνκερ: Την εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων». Αλλά οι «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι τίποτε άλλο από εκτελέσεις των πολιτών με απάνθρωπα οικονομικά μέτρα. Οι δύο χρεοκοπημένοι συγκυβερνήτες προσπαθούν να πείσουν ότι οι ίδιοι δεν φέρουν ευθύνες για τίποτε και ότι η πολιτική των «προαπαιτουμένων μεταρρυθμίσεων» αποτελεί μονόδρομο. Η περίπτωσή τους θυμίζει εκείνους τους ιδιοτελείς φιλόδοξους στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τους οποίους εστήριζε ο Χίτλερ για να γίνουν συνεργάτες των σχεδίων του. Οι μνημονιακοί δηλώνουν υπερήφανα ότι είναι μανιώδεις «ευρωπαϊστές». Θυμίζουν εκείνους τους ακραίους μετά τον πόλεμο, που έλεγαν: «Είμαστε εθνικόφρονες μέχρι δωσιλογισμού…»! Και στην προκειμένη περίπτωση ο «δωσιλογισμός» σκιαγραφείται στην πεποίθηση των ευρωλάγνων ότι πρέπει ακόμα και να εξαθλιωθεί και να δυστυχήσει ο ελληνικός λαός, χάριν των συμφερόντων της Ευρωζώνης και του μεγάλου κεφαλαίου. Και γι’ αυτόν τον στόχο καταδικάζεται κάθε αντιευρωπαϊκή εκδήλωση. Ξαναζωντανεύει η αιώνια ιστορία του κοτζαμπάση κάθε εποχής, που βρίσκει χίλιους λόγους να μην είναι πρόθυμος για εθνική εξέγερση. Είναι η ιστορία των ανθρώπων που έχουν τον φόβο του λαού και δεν αγαπούν «τη διατάραξη της έννομης τάξης», δηλαδή της «τάξης» των κατακτητών γερμανοευρωπαίων. Ο άγγλος εργατικός πολιτικός Ρ. Κρόσμαν, σ’ έναν λόγο του στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 21/1/1948, έλεγε ότι: «Οι άνθρωποι του Μονάχου απέτυχαν, διότι δεν είχαν το πνεύμα που έπρεπε για να απαντήσουν στην πρόκληση του ναζισμού…». Η δική μας κυβέρνηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, οι άνθρωποι που έχουν πολλές ομοιότητες με τους παλαιούς του Μονάχου, απέτυχαν, διότι ακριβώς δεν έχουν το πνεύμα που πρέπει για να απαντήσουν στις προκλήσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου. Με άκρατη υποκρισία Σαμαράς – Βενιζέλος κάνουν λόγο για εθνική ενότητα. Η εθνική ενότητα είναι επιβεβλημένη, αλλά υφίσταται μόνο με εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να αποτινάξουμε τη δουλεία των γερμανοευρωπαίων και την πολιτική των Μνημονίων για πάντα. Στο διάγγελμά της η ΠΕΕΑ (η Κυβέρνηση του Βουνού), τον Μάρτιο του 1944 (το υπέγραφαν οι: Μπακιρτζής, Μάντακας, Σιάντος, Τσιριμώκος, Γαβριηλίδης), ανέφερε ότι: «Η προσπάθεια της ενότητας, που γίνεται εδώ και δυόμιση χρόνια από το ΕΑΜ, σκόνταψε πάντα στα ίδια εμπόδια: Στην αδικαιολόγητη κακή θέληση, τον μικροπολιτικό υπολογισμό, την ακατανίκητη αδράνεια, τη βαθειά αδιαφορία για τον μεγάλο αγώνα του λαού…». Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς των βουλευτών εκείνων που «προβληματίζονται» εάν θα καταψηφίσουν ή όχι τον Πρόεδρο. Εκείνους που δίνουν δεκανίκι στους μνημονιακούς. Η δημοκρατία σ’ αυτόν τον τόπο έχει τραυματισθεί βαρύτατα. Υπάρχει ελπίδα; Ο Κώστας Καραγιώργης, ο φλογερός αρθρογράφος του παλιού «Ριζοσπάστη» (που τον εδολοφόνησε το «Ιερατείο» του ΚΚΕ) έγραφε τον Σεπτέμβριο του 1946: «Όσο για τη Δημοκρατία, αυτή δεν πρόκειται να χαθεί. Γιατί η δημοκρατική σημαία βρίσκεται στα χέρια του ίδιου του λαού. Όσα κόμματα κι όσοι πολιτικοί άνδρες σταθούν στο πλευρό της Δημοκρατίας, που ταυτίζεται σήμερα με τον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας, αυτά θα ζήσουν για να παίξουν ρόλο στην αναγέννηση της Ελλάδας. Τα άλλα θα περάσουν χωρίς τιμή και υπόληψη στο μουσείο της ελληνικής ιστορίας..».

Τα λόγια του Καραγιώργη έρχονται από το βάθος του χρόνου, εξαιρετικά επίκαιρα, ως προειδοποίηση για εκείνους που ετοιμάζονται να περάσουν το κατώφλι της Ιστορίας βουτηγμένοι στην καταισχύνη, χάριν των συμφερόντων των Βρυξελλών…