Η Ελλάδα για να σωθεί πρέπει οι νέοι να επιστρέψουν στη γη

// Τα κοιτάτε τα νούμερα τηλεθέασης;

Δεν κοιτάζω ποτέ τα ποσοστά τηλεθέασης, για μένα βαρόμετρο είναι ο ενθουσιασμός του κόσμου στον δρόμο. Όταν Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη, Πέμπτη είμαι στην Κύπρο σε 12ωρα γυρίσματα και Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή έρχομαι στην Αθήνα όπου με περιμένει μια άλλη αγάπη, το θέατρο και η παράσταση «Καβάφης, επέστρεφε» στο «Studio Κυψέλη», δεν ξέρω από πίνακες και νούμερα.

Στα τόσα χρόνια καριέρας, από την εποχή της δημόσιας τηλεόρασης έως σήμερα, έχω ιδιαίτερη σχέση με τους θαυμαστές και τις θαυμάστριές μου, χωρίς τηλεβαρόμετρα.

// Η σεναριογράφος Βάνα Δημητρίου σας έδωσε τον πιο σημαντικό ρόλο στη δεύτερη σεζόν της σειράς.

Νόμιζα ότι θα έκανα ένα γκεστ στη σειρά και τελικά θα μείνω στο σίριαλ για εκατόν πενήντα επεισόδια! Ο Παύλος Γιαννακάκης αγαπήθηκε από το κοινό γιατί είναι ξεκάθαρος, δυναμικός, συναισθηματικός, ρωμαλέος. Μια σύνθεση ενός κρητικού άνδρα με ευθύνη, λόγο τιμής αλλά και με μια δόση ρομαντισμού.

// Αληθεύει ότι σας έκαναν πρόταση οι ομογενείς από τη Νέα Υόρκη να πάτε στην Αμερική όλο το καστ του σίριαλ;

Ναι. Καταρχάς τα γυρίσματα του «Μπρούσκου» θα σταματήσουν για 15 ημέρες, στις γιορτές των Χριστουγέννων, και μετά το καστ θα ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη, κοντά στην ομογένεια που θέλει να μας αγκαλιάσει. Οι Έλληνες της Διασποράς μας θέλουν δίπλα τους και είναι λογικό. Είναι μια σειρά με πολύ έντονο το ελληνικό στοιχείο. Έχει ως βάση την οικογένεια. Το λατρεύουν το σίριαλ. Χιλιάδες τα email. Έχουν ταυτιστεί με τον Γιαννακάκη.

// Ο Γιαννακάκης έρχεται στην Κρήτη και βάζει τα αμπέλια του ανοίγοντας λακκούβες με τα χέρια του. Επενδύει ό,τι έχει και δεν έχει στη γη. Είναι αυτό ένα μήνυμα στην κρίση;

Η Ελλάδα αν θέλει να σωθεί θα πρέπει οι νέοι να επιστρέψουν στη γη και να την καλλιεργήσουν. Να γίνουμε αυτάρκεις. Εδώ, χώρες του Νότου που έχουν βιομηχανία, όπως η Ιταλία και η Ισπανία, και βρίσκονται σε τραγική οικονομική κατάσταση. Εμείς πώς θα σωθούμε; Μόνο από τον τουρισμό; Η χώρα από παλιά στηριζόταν στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Αγρότες ήταν οι γονείς μας. Εγώ είμαι από τα Τζουμέρκα. Κάθε σπίτι είχε γελάδια, κότες, αρνιά, μποστάνια. Είναι δυνατόν να βλέπουν τα παιδιά μας τα γελάδια από το λάπτοπ σαν ζωγραφιά, σαν μια εικόνα που αφορά την Ολλανδία; Δηλαδή γιατί οι Ελβετοί, οι Ολλανδοί, οι Γάλλοι έχουν αγελάδες; Μα να επισκέπτομαι το χωριό μου και να μη μου κόβουν τον δρόμο οι κατσίκες, τα πρόβατα; Δεν βλέπω πλέον ζώα.

Ας μην παραπονιόμαστε για την πείνα που κυριαρχεί σήμερα. Μας βρήκε η κρίση απροετοίμαστους. Ακόμη και στην Κατοχή τα χωριά δεν πείνασαν.

Περνούσαν φτωχικά, αλλά είχαν το λάδι τους, το σιτάρι τους. Ντροπή μας να έρχονται οι Ιταλοί να μας αγοράζουν το λάδι για να το συσκευάσουν στην Ιταλία και να κερδίζουν χρήματα.

Πόσο φταίνε οι πολιτικοί μας για όλα αυτά και εμείς όμως που τους ψηφίζαμε. Τους ψηφίζαμε για να βάλουν τους νέους μας στο Δημόσιο, για να βολευτούν και όχι να τους δώσουν την ώθηση να ανοίξουν, π.χ., ένα συσκευαστήριο ελαιόλαδου στην περιοχή τους, να δημιουργήσουν, να έχουν όνειρα και ελπίδες και αυτοί και τα παιδιά τους. Φτιάξαμε υπαλλήλους και όχι επιχειρηματίες.

// Τι εύχεστε για τη χώρα το 2015;

Έχω δύο κόρες και αγωνιώ για αυτές. Τρέχω Κύπρο – Αθήνα για να μπορέσω να τις σπουδάσω. Στα νέα παιδιά τους εύχομαι να σηκώσουν τα μανίκια, να ενωθούν και να δουλέψουν σκληρά τη γη. Στη γη μας κουκούτσι ρίχνεις και βγαίνει δένδρο. Πιο εύφορη γη δεν υπάρχει. Να σας πω την αλήθεια εγώ χαίρομαι την κρίση, γιατί μας έκανε να σφίξουμε τα ζωνάρια από την ασυδοσία των τελευταίων ετών. Κάθε οικογένεια να έχει τρία αυτοκίνητα; Πού ακούστηκε αυτό; Δεν λέω αυτό που ζούμε τώρα είναι μια δεύτερη Κατοχή. Αβεβαιότητα και φτώχεια. Αλλά φταίμε και εμείς. Να μην έχουμε τα δικά μας φασόλια; Ντομάτες, πατάτες, κρεμμύδια από το εξωτερικό; Και όχι δικά μας;

// Το μέλλον μας είναι μέσα στην Ευρώπη ή έξω από αυτήν;

Είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι είναι μέσα στην Ευρώπη. Πρέπει να παλέψουμε για μια άλλη Ευρώπη. Ο Νότος είναι οι σύμμαχοί μας. Εδώ βλέπετε ολόκληρος Πούτιν στη Ρωσία με μια χώρα – κολοσσό τους μιλάει για λιτότητα, παγκοσμιοποίηση και οικονομική κρίση.

Οι Ρώσοι που έχουν πετρέλαια και έχουν στριμωχθεί από τις αγορές. Η λύση δεν είναι να απομονωθούμε μέσα σ’ αυτήν την παγκόσμια κρίση. Εμείς θα σηκώσουμε το λάβαρο. Πρέπει να φτιάξουμε την πρωτογενή μας παραγωγή. Ξέρετε ότι το ελληνικό κρέας ζει το 12% των Ελλήνων; Όλο το υπόλοιπο κρέας το αγοράζουμε από το εξωτερικό. Δεν θα πω ότι τα ξένα κρέατα δεν είναι καλά, αλλά γιατί να μην έχουμε ζώα δικά μας ;

Είναι φριχτή η κρίση που περνάμε, αλλά γίνεται δυσβάσταχτη γιατί δεν έχουμε και εμείς στον κήπο μας τα μαρούλια και τις ντομάτες μας. Φταίμε. Δεν λέω ότι τα φάγαμε μαζί, όπως είπε ο Πάγκαλος. Υπήρχαν άνθρωποι του μεροκάματου που και τις καλές εποχές έτρωγαν φασολάδα, όχι χαβιάρι.

// Πρέπει να αντιδράσουμε, να βγούμε στους δρόμους;

Τα Μνημόνια τα έχουμε υπογράψει. Δεν αλλάζουν. Όποιος και αν βγει στην κυβέρνηση και να πάμε σε εκλογές δεν θα αλλάξει το πολιτικό γίγνεσθαι. Οι δανειστές μάς έχουν δέσει. Ας είχαμε το μυαλό στο κεφάλι, να ξέραμε ποιους ψηφίζαμε.

// Πιστεύετε ότι χρηματίστηκαν βουλευτές για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας;

Με τρία εκατομμύρια ευρώ όχι. Δηλαδή υπάρχουν τόσα λεφτά; Ξέρω ότι το πολιτικό παιχνίδι είναι βρώμικο, αλλά πιστεύω ότι σκοπίμως δυναμιτίζεται το κλίμα. Τα ΜΜΕ βγάζουν σκάνδαλα αλλά και αποπροσανατολίζουν και τρομοκρατούν. Για να φύγουμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο του βολέματος, της μίζας πρέπει να αλλάξει η παιδεία μας. Μια νέα γενιά με καλή μόρφωση, με έφεση στον πολιτισμό, να μην τα θέλει όλα εύκολα, αλλά να ξέρει ότι το ψωμί βγαίνει με κόπο. Να αντικατασταθούν οι περισσότεροι πολιτικοί με νέο αίμα. Οι περισσότεροι έφτιαξαν περιουσίες και κόλλησαν στις καρέκλες τους.

// Υποδύεστε τον Καβάφη στο θέατρο. Ο μεγάλος ποιητής είχε πει: «…και να μην κάνεις ποτέ τη ζωή σου όπως την ήθελες, τουλάχιστον μην την ξεφτιλίζεις». Η ηθική και οι αξίες είναι δρόμος ζωής;

Στην Αμερική έχουν ανακαλύψει τώρα τον Καβάφη τον οποίο εγώ έχω λατρέψει. Στα σχολεία μας τα παιδιά μας διαβάζουν κάποια από τα ποιήματά του, τα οποία περιέχουν τόσα μηνύματα για τη ζωή. Η ζωή είναι μεγάλος αγώνας. Δεν πρέπει να σκύβεις το κεφάλι, να περιμένεις λύσεις από τους βαρβάρους, από τους ξένους. Χρειάζεται πάλη για να επιβιώσεις. Πολλά παιδιά, με πτυχία, φεύγουν από τη χώρα και πάνε να δουλέψουν και να ζήσουν στο εξωτερικό. Είναι άσχημο να χάνουν αυτόν τον ήλιο, αυτήν τη φύση, αυτό το γαλάζιο, αυτήν τη θάλασσα, αυτόν τον ίσκιο μέσα στη ζέστη, αλλά οι ευκαιρίες είναι περισσότερες στο εξωτερικό. Η καταστροφική πολιτική των τελευταίων ετών στέλνει τα παιδιά μας εκτός Ελλάδας. Σκέφτομαι κάποιες φορές: μήπως να γίνει επανάσταση; Αλλά θα πάμε είκοσι χρόνια πίσω. Και πλέον έχουμε μάθει να ζούμε αλλιώς. Δεν ξέρουμε από δύσκολα. Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία. Και εμείς δεν έχουμε ούτε ένα μποστάνι για τα δύσκολα. Να πούμε, ναι, τα αλλάζουμε όλα, αλλά έχουμε και μια στάνη για να μην πεινάσουμε. Τότε η επανάσταση θα έχει λιγότερες απώλειες. Όταν φτιάξουμε τη στάνη, ας πάρουμε αποφάσεις.