Διά χειρός…

… του Γιώργου Χρ. Παπαχρήστου από τη στήλη του «Στίγμα» στα «Νέα».

Αξιοπρεπής αποχώρηση…

«Αν η ΝΔ επιθυμούσε πραγματικά να μηδενίσει το κοντέρ και ταυτόχρονα να δώσει λύση στο πολιτικό αδιέξοδο της χώρας εξαιτίας της προεδρικής εκλογής, είχε τρόπο να το κάνει: δίνοντας στον Αντ. Σαμαρά τον ρόλο της Ιφιγένειας και προσφέροντας στην αντιπολίτευση συναινετική εκλογή Προέδρου και προσδιορισμό εθνικών εκλογών μέσα στο 2015.

Αλλά η ΝΔ αρνήθηκε πεισματικά να δει την αλήθεια κατάματα. Εξακολουθεί να πιστεύει ότι μπορεί να πορευθεί με έναν πρωθυπουργό ο οποίος είναι καθ’ ολοκληρίαν υπεύθυνος για όσα συμβαίνουν σήμερα: το 2012 εξανάγκασε την κυβέρνηση Παπαδήμου σε αυτοδιάλυση για να οδηγηθεί η χώρα σε διπλές εκλογές και να γίνει ο ίδιος πρωθυπουργός. Διερωτάται κανείς γιατί, αφού εκπλήρωσε το όνειρό του να κυβερνήσει τη χώρα, δεν κάνει σήμερα το αυτονόητο; Δεν παραχωρεί τη θέση του σε ένα πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης, το οποίο θα ηγηθεί μιας μεταβατικής κυβέρνησης ως τις εκλογές; Πολύ απλά γιατί αναζητώντας μια αξιοπρεπή αποχώρηση από την εξουσία συνειδητά επέλεξε να πάμε τώρα σε εκλογές…».

***

… του Αναστάση Ι. Καραμήτσου, από το άρθρο του στο «Πρώτο Θέμα» με τίτλο «Εκλογές τώρα».

Αν τα καταφέρει…

«Τι θα κερδίσει η Ελλάδα αν έστω και την ύστατη στιγμή βρεθεί η πλειοψηφία των 180 ακόμη και με μια κυβερνητική υπόσχεση ότι θα πάμε σε εκλογές το φθινόπωρο;

Απολύτως τίποτα, απλώς η χώρα θα σέρνεται μέχρι τότε σε μια στείρα και παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, όπου κανείς δεν θα φέρνει κεφάλαια, οι ξένοι θα μας παρέχουν με το σωληνάκι χρηματοδότηση και ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίζει να τάζει ασύστολα τα πάντα όλα.

Αντιθέτως, οι εκλογές βάζουν τα πράγματα στη θέση τους. Ο Τσίπρας θα αναλάβει ξεκάθαρα τις ευθύνες του και θα δοκιμαστεί στην πραγματική πρώτη γραμμή της μάχης και όχι σε έναν ιδανικό προσομοιωτή που και να φας σφαίρα δεν έγινε και τίποτα.

Ας έρθει η 1η του μηνός να μην έχει να πληρώσει τους δημοσίους υπαλλήλους και τότε είμαι σίγουρος ότι θα πράξει το σωστό.

Αν τα καταφέρει, η χώρα θα έχει βρει έναν νέο ηγέτη και μια καινούρια πολιτική δύναμη για αρκετά χρόνια, αν όχι, τουλάχιστον θα έχει καταπέσει ο μύθος της εύκολης λύσης. Θα μετρήσουμε τις πληγές μας και θα συνεχίσουμε».

***

… του επιμελητή εκδόσεων και μεταφραστή Ανδρέα Παππά, από το άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Η απευκταία τρίτη εκλογή».

Αν η Χρυσή Αυγή είναι τρίτο κόμμα…

«Αν τρίτο κόμμα δεν είναι ούτε το ΚΚΕ ούτε Το Ποτάμι ούτε η Δημοκρατική Παράταξη (ή όπως αλλιώς θα λέγεται), τότε θα είναι η Χρυσή Αυγή, στην οποία και θα πρέπει να δοθεί η εντολή. Τι μεγαλύτερο όνειδος για το πολιτικό μας σύστημα και γενικότερα για τη χώρα! Τι μεγαλύτερη ξεφτίλα, να το πω λαϊκότερα! Αν κάποιοι εφησυχάζουν βλέποντας τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής να παρουσιάζουν πτωτική τάση στις δημοσκοπήσεις των τελευταίων μηνών, φοβάμαι πως κάνουν λάθος. Με τα ηγετικά στελέχη της να βρίσκονται στη φυλακή, η ψήφος στη Χρυσή Αυγή είναι σήμερα ”δημοσκοπικά ενοχοποιημένη” ψήφος (όπως δημοσκοπικά ενοχοποιημένη, για εντελώς άλλους λόγους και σε διαφορετικό βαθμό, είναι και η ψήφος στο ΠαΣοΚ). Κάλλιστα λοιπόν το 5%-6% μπορεί στις κάλπες να γίνει 8%-9%, ποσοστό που πιθανότατα θα αποδειχθεί αρκετό ώστε να είναι τρίτο κόμμα το νεοναζιστικό σκυλολόι.

Ας φανταστούμε λοιπόν τον Παναγιώταρο -μια και οι ”μεγάλοι” θα είναι στην μπουζού, που λέει και η Ζαρούλια- να προσέρχεται στο Προεδρικό Μέγαρο προκειμένου να λάβει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, την οποία και θα μπορεί να κρατήσει, σύμφωνα με το Σύνταγμα, για τρεις ημέρες. Ναι, αυτόν τον ίδιο Παναγιώταρο που πριν από μία εβδομάδα τον ακούσαμε να λέει από το βήμα της Βουλής τελειώνοντας την ομιλία του: ”Δεν θα αφήσουμε να μας γ… ο Σαμαράς. Θα σας γ… εμείς πρώτα”!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έρχονται πολύ δύσκολες ημέρες. Ας αρχίσουμε όμως από τα στοιχειώδη. Και ένα από αυτά είναι, χωρίς αμφιβολία, το να αποτραπεί το όνειδος να λάβει η Χρυσή Αυγή εντολή σχηματισμού κυβέρνησης.

Για ποιον ειδικά πολιτικό χώρο και για ποιες πολιτικές δυνάμεις χτυπά κατ’ εξοχήν η συγκεκριμένη καμπάνα; Όχι βέβαια για τον ΣΥΡΙΖΑ και τη Νέα Δημοκρατία που, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, θα είναι τα δύο πρώτα κόμματα. Ας γίνω ακόμη πιο σαφής, αν υποθέσουμε ότι χρειάζεται. Δεν ξέρω με ποιο ακριβώς όνομα, με ποιον επικεφαλής και με ποιο εκλογικό σχήμα, αλλά τρίτη δύναμη στις εκλογές οφείλει να είναι η λεγόμενη Κεντροαριστερά. Για πολλούς λόγους, στους οποίους πιστεύω ότι θα έχω την ευκαιρία να επανέλθω σύντομα. Και για έναν ακόμη, δευτερεύοντα ίσως για το γενικότερο μέλλον της χώρας αλλά με τεράστια σημασία στο επίπεδο του συμβολικού: για να μη δούμε να δίνεται η τρίτη εντολή στον Παναγιώταρο ή σε κάποιον ομόσταβλό του».