Ανησυχούν οι βιομήχανοι γιατί το πάρτι τελειώνει και χάνουν το… γκουβέρνο…

Δεν έβαλαν το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν, να στηρίξουν οικογένειες που πεινάνε, που ξεπαγιάζουν, που έχουν χάσει τα πάντα, που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη για τα παιδιά τους. Ούτε μια ανακοίνωση συμπαράστασης, που δεν κοστίζει τίποτε, δεν έβγαλαν, για τους τύπους… Αντίθετα, για αυτούς πλούσια τα ελέη…

Ανησυχούν… Αλλά πριν ξεσπάσει το τσουνάμι το 2009 καμία ανησυχία δεν είχαν εκφράσει ούτε είχαν κτυπήσει κανένα καμπανάκι. Γιατί να κτυπήσουν, όμως, αφού κι αυτοί μετείχαν στο πάρτι, στο μεγάλο φαγοπότι που διήρκεσε δεκαετίες, με ό,τι καλύτερο είχε τότε η χώρα; Και τώρα ανησυχούν όχι για τούτο τον ευλογημένο τόπο, που τον έχει καταληστεύσει από το 1950 και μετά το ντόπιο οικονομικό και επιχειρηματικό κατεστημένο, αλλά γιατί το πάρτι τελειώνει…

Ώρα να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του…

Το κλειδί το έχει στα χέρια του. Ευχή και προσμονή, να το χρησιμοποιήσει σωστά. Για να μην ξαναζήσει την τραγωδία, τον πόνο και τα δάκρυα, την απώλεια της αξιοπρέπειάς του, το στήσιμο στην ουρά για ένα πιάτο φαΐ… Και να σταματήσουν να θησαυρίζουν κάποιοι στην πλάτη του…

Παράταση στην πείνα δεν μπορεί να υπάρξει…