Ξεπλένουν τους φοροφυγάδες και τους καταχραστές

Θα στενοχωρήσουμε και σήμερα τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, αλλά δεν φταίμε εμείς. Ας όψονται τα στοιχεία που έδωσε ο ίδιος για τις συντάξεις. Δήλωσε, λοιπόν, ότι η συνολική δαπάνη για συντάξεις τον Δεκέμβριο ανέρχεται σε 2.331.601.409,10 ευρώ και η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη για το 2014 είναι 27.738.352.144,33 ευρώ. Ο δε αριθμός των συνταξιούχων είναι 2.654.913 άτομα και ο συνολικός αριθμός των καταβαλλόμενων συντάξεων ανέρχεται σε 4.523.296. Πρόσθεσε ακόμη ότι το μέσο μηνιαίο εισόδημα από σύνταξη γήρατος είναι 953,58 ευρώ.

Θα ξεκινήσουμε από το τελευταίο. Αν ο παππούς και η γιαγιά έπαιρναν 953,58 ευρώ σύνταξη τον μήνα, θα ήταν χαράς ευαγγέλια, κύριε Βρούτση. Δεν συμβαίνει, όμως, κάτι τέτοιο. Δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα, με τη φτώχεια που ζουν σήμερα τα άλλοτε περήφανα γηρατειά. Είμαστε σίγουροι, υπουργέ, ότι μπλέκετε τα μπίζια με τα ρύζια. Βάζετε στο ίδιο καλάθι τη σύνταξη που παίρνουν οι συνταξιούχοι των ευγενών Ταμείων με τις συντάξεις πείνας των 300 και 400 ευρώ Πρόκειται για τον νόμο 4312, που δημοσιεύθηκε στο ΦΕΚ με αριθ. φ. 260/12-12-2014 και περιέχει τη «ρύθμιση δεσμευμένων ή κατασχεμένων χρηματικών απαιτήσεων και μετρητών». Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι, αν οι κατηγορούμενοι για υπεξαίρεση και απιστία εις βάρος του Δημοσίου συναινέσουν στην οριστική απόδοση δεσμευμένων τραπεζικών λογαριασμών ή μετρητών που υπάρχουν σε θυρίδες, οι ποινές μειώνονται κατά περίπτωση, μέχρι του σημείου τα ισόβια να γίνονται κάθειρξη 10 ετών.

Η ειδική αυτή μεταχείριση δεν ισχύει, κατά το άρθρο 4 του νόμου, «αν ο δράστης των πράξεων, κατά τον χρόνο τέλεσης της πράξης, είχε την ιδιότητα του πρωθυπουργού, υπουργού, αναπληρωτή υπουργού, υφυπουργού, βουλευτή, ευρωβουλευτή, γενικού και ειδικού γραμματέα, περιφερειάρχη, αντιπεριφερειάρχη, δημάρχου, αντιδημάρχου ή αν τα πρόσωπα αυτά συμμετείχαν στη διάπραξη των εγκλημάτων».

Ποιοι γλιτώνουν

Οι προϋποθέσεις για να… καθαρίσει κάποιος από φυλακές και άλλες επιπτώσεις είναι, σύμφωνα με τις παρ. 1 και 3 του άρθρου 2, οι εξής:

«1. Ο ύποπτος ή ο κατηγορούμενος για την τέλεση των εγκλημάτων του άρθρου 1 και οποιοσδήποτε τρίτος που ενεργεί με εντολή και για λογαριασμό του, μπορούν, με ανέκκλητη έγγραφη δήλωσή τους προς τον εισαγγελέα, τον ανακριτή ή το Δικαστικό Συμβούλιο, κατά περίπτωση, να καταβάλουν το συνολικό ποσό της οριζόμενης στο κατηγορητήριο, στο κλητήριο θέσπισμα ή στο βούλευμα ζημίας ή αξίωσης, προς πλήρη ικανοποίηση του Ελληνικού Δημοσίου ή των νομικών προσώπων ή φορέων του άρθρου 1 και, σε περίπτωση περισσοτέρων ζημιωθέντων ή εχόντων αξίωση, του συνόλου αυτών, από κεφάλαια στα οποία δεν έχει επιβληθεί κατάσχεση, δέσμευση ή απαγόρευση κίνησης λογαριασμών. Η πλήρης ικανοποίηση μπορεί να γίνει μέχρι και την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στον πρώτο βαθμό δικαιοδοσίας, με την κατάθεση των χρημάτων σε δεσμευμένο άτοκο λογαριασμό στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, ως δεσμευμένων χρηματικών απαιτήσεων κατά του υπόπτου ή του κατηγορουμένου. Η απόδοσή τους στο Ελληνικό Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα ή τους φορείς του άρθρου 1 γίνεται κατά τα αναφερόμενα στο άρθρο αυτό».

«3. Ως πλήρης ικανοποίηση, κατά τις προηγούμενες παραγράφους, νοείται η ολοσχερής απόδοση του ποσού της οριζόμενης στο κατηγορητήριο, στο κλητήριο θέσπισμα ή στο βούλευμα, ζημίας ή αξίωσης ενός εκάστου νομικού προσώπου ή φορέα του άρθρου 1, η οποία προέρχεται από την τέλεση των ερευνώμενων εγκλημάτων. Το αποδιδόμενο με την ανέκκλητη έγγραφη δήλωση ποσό πρέπει να είναι ελεύθερο από επικρατέστερα, κατά τις κείμενες διατάξεις, δικαιώματα τρίτων επί των μετρητών ή των τραπεζικών λογαριασμών».

Μείωση ποινών

Από τη στιγμή που ο κατηγορούμενος θα αποδώσει στο Δημόσιο τα ποσά που θα έχουν δεσμευθεί σε τραπεζικούς του λογαριασμούς και θυρίδες που είναι στο όνομά του, οι προβλεπόμενες ποινές είναι, σύμφωνα με την παρ. 4 του άρθρου 2:

«4. Στις περιπτώσεις της, σύμφωνα με τις παραγράφους 1, 2, και 3, πλήρους ικανοποίησης του ζημιωθέντος και, σε περίπτωση περισσοτέρων, του συνόλου αυτών, επιβάλλονται στον κηρυχθέντα ένοχο οι εξής ποινές: α) αν η προβλεπόμενη στον νόμο ποινή είναι ισόβια κάθειρξη, επιβάλλεται: αα) κάθειρξη μέχρι δέκα (10) έτη αν η ικανοποίηση των ανωτέρω προσώπων λάβει χώρα μέχρι την απολογία του κατηγορουμένου στον ανακριτή και ββ) κάθειρξη μέχρι δεκαπέντε (15) έτη αν η ικανοποίησή τους λάβει χώρα μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στην πρωτοβάθμια δίκη, β) αν η προβλεπόμενη στον νόμο ποινή είναι κάθειρξη άνω των δέκα (10) ετών επιβάλλεται: αα) φυλάκιση τουλάχιστον ενός (1) έτους αν η ικανοποίηση των ανωτέρω προσώπων λάβει χώρα μέχρι την απολογία του κατηγορουμένου στον ανακριτή και ββ) φυλάκιση τουλάχιστον τριών (3) ετών αν η ικανοποίησή τους λάβει χώρα μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στην πρωτοβάθμια δίκη και γ) αν η προβλεπόμενη στον νόμο ποινή είναι κάθειρξη μέχρι δέκα (10) έτη, επιβάλλεται: αα) φυλάκιση μέχρι δύο (2) έτη αν η ικανοποίηση των ανωτέρω προσώπων λάβει χώρα μέχρι την απολογία του κατηγορουμένου στον ανακριτή και ββ) φυλάκιση μέχρι τρία (3) έτη αν η ικανοποίησή τους λάβει χώρα μέχρι την έναρξη της αποδεικτικής διαδικασίας στην πρωτοβάθμια δίκη».

Θα φέρουν έσοδα

Η δικαιολογία της παραπάνω νομοθετικής ρύθμισης που δίνεται από κυβερνητικούς παράγοντες και κύκλους του υπουργείου Δικαιοσύνης είναι ότι με την ευνοϊκή μεταχείριση που προσφέρεται σε κατηγορούμενους για υπεξαίρεση και απιστία σε βάρος του Δημοσίου, το κράτος θα έχει πολλά έσοδα. Γιατί αλλιώς με την ισχύουσα νομοθεσία – πριν την ψήφιση του νόμου 4312 απαιτούνταν πολλά χρόνια για να περάσουν στο Δημόσιο τα χρήματα που υπάρχουν σε δεσμευμένους τραπεζικούς λογαριασμούς και θυρίδες. Αρκεί αυτό να το δούμε.