Επιτέλους άνοιξε ο δρόμος για εκλογές
Οι 160 βουλευτές που αποκόμισε κατά την πρώτη ψηφοφορία –περίμενε τουλάχιστον 163– υπήρξαν κόλαφος για τους ακόμα κρατούντες και πανωλεθρία προσωπική για τον Σαμαρά. (Η προσπάθεια στην τρίτη ψηφοφορία επίτευξης του ανέφικτου αριθμού 180, εάν ευοδωθεί, θα σημαίνει για τους πάντες πλουσιοπάροχη εξαγορά βουλευτών – και ποιος θα τους ξεπλύνει μετά αφού θα τους ξέρουμε).
Η κατατρομοκράτηση και οι τρομολαγνικοί εκβιασμοί λειτούργησαν –είναι πασίδηλο– ως μπούμερανγκ. Με πρωτεργάτη τον χυδαίο υβριστή του ΣΥΡΙΖΑ, τον Τράγκα. Ο Αλέξης Τσίπρας πήρε τ’ απάνω του, όπως δείχνουν οι ΜΥΣΤΙΚΕΣ δημοσκοπήσεις. Τις προάλλες που έπρεπε επειγόντως να κατέβω στο κέντρο της Αθήνας και ο τελευταίος αριθμός της πινακίδας του αυτοκινήτου μου δεν το επέτρεπε, πήρα ταξί. Κάθε φορά που παίρνω ταξί, κάθομαι πάντα δίπλα στον οδηγό, τον παρακαλώ να μου μιλάει, όπως κι εγώ, στον ενικό για να μη νιώθω γέρος, και αρχίζω φιλική συζήτηση μαζί του. «Πώς βλέπεις, αγαπητέ μου, την πολιτική κατάσταση στη χώρα μας;», τον ρώτησα. «Κακή, ψυχρή κι ανάποδη. Φτώχεια, ανεργία, κατέβασμα των ρολών των μαγαζιών, αυτοκτονίες…». Και μετά από λίγο πρόσθεσε: «Ευτυχώς που ο Τράγκας υποστηρίζει τον Τσίπρα». «Τι είπες;» «Αυτό που άκουσες». «Μα δεν τον υποστηρίζει». «Τον υποστηρίζει, τον υποστηρίζει. Δεν κατάλαβες, φαίνεται. Κι εγώ σε θεωρούσα έξυπνο. Με τις αισχρές βρισιές που λέει συνέχεια γι’ αυτόν, του ανεβάζει κατακόρυφα τις πολιτικές του μετοχές». Είναι η πιο σοφή κουβέντα που άκουσα τον τελευταίο καιρό από έναν απλό άνθρωπο.
Εκλογές, λοιπόν, στις 25 Ιανουαρίου ή σε μια βδομάδα αργότερα. Με προβλεπόμενο μάλιστα αποτέλεσμα. Άνετη δηλαδή νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Η αυτοδυναμία μοιάζει αυτή τη στιγμή ανέφικτη και μπορεί τελικά να είναι όντως ανέφικτη. Τι δηλοί ο μύθος; Δηλοί ότι πρέπει να παραμεριστούν οι ιδεολογικές καθαρότητες. Επιβάλλεται η συνεργασία με αντιμνημονιακές δυνάμεις, πλην Χρυσής Αυγής, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους. Το κόμμα του Πάνου Καμμένου –κόμμα που θα βγει από τις κάλπες ενισχυμένο, παρά τα ισχνά ποσοστά που του δίνουν οι ετεροπροσδιοριζόμενες δημοσκοπήσεις– ας μην το κοιτάζει στα δόντια ο ΣΥΡΙΖΑ. Την ίδια, περίπου, ηλικία έχουν αμφότερα τα κόμματα. Όσο για τις πολιτικές διαφορές τους, μπορεί να αμβλυνθούν με καλή θέληση.
Το ΚΚΕ, το οποίο ενδιαφέρεται μόνο για το μαγαζάκι του, ανήμπορο να κάνει οτιδήποτε άλλο σε περίοδο παγκόσμιου καπιταλισμού, αποτελεί εχθρική τροχοπέδη για τον ΣΥΡΙΖΑ, μια και τον πολεμάει με την ίδια, αν όχι μεγαλύτερη, σφοδρότητα απ’ όσο πολεμάει τη συγκυβέρνηση. Κάθε ψήφος, επομένως, που πάει στο ΚΚΕ στερείται από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Και προς Θεού όχι νέες εκλογές. Η σημερινή κατάσταση δεν μπορεί να συγκριθεί με τις εκλογές της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου το φθινόπωρο του 1963 και τον Φεβρουάριο του 1964. Στις δεύτερες, άλλωστε, αυτές εκλογές είχε προηγηθεί ο θάνατος του Σοφοκλή Βενιζέλου, πολιτικού ηγέτη φίλα προσκείμενου στο Παλάτι και στους Αμερικανούς, τον οποίο ουδόλως εκτιμούσαν οι προοδευτικοί Έλληνες. Άρα, αν ζούσε στις εκλογές του 1963, το αποτέλεσμά τους θα ήταν λιγότερο εντυπωσιακό. (Πρόκειται για εκ των υστέρων υποκειμενική πρόβλεψη με την οποία δεν θα συμφωνεί ο ιστορικός Γεώργιος Λεονταρίτης, γκαρδιακός μου φίλος).
Το 2012 δεν έχει καμία σχέση με τον Ιανουάριο του 2015 ή την 1η Φεβρουαρίου επίσης του 2015 και την έκβαση των τότε εκλογών. Η Mignatiou. com αναφέρει, επικαλούμενη το Bloomberg, «Κουρέψτε το χρέος, δεν έχει νόημα άλλη λιτότητα». Το δημοσίευμα του αμερικανικού πρακτορείου παραθέτει στη στήλη BloombergView την Πέμπτη τα εξής: «Κρίνοντας από τη χθεσινή ψηφοφορία στην ελληνική Βουλή ο έλληνας πρωθυπουργός ίσως να μην πάρει την εντολή που θέλει για να διατηρήσει τα μέτρα λιτότητας και να αποφύγει τη στάση πληρωμών στα χρέη της χώρας. Αυτό θα ήταν ο λογικός δρόμος, αλλά είναι αρκετά εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι Έλληνες δεν θέλουν να τον ακολουθήσουν. Αυτή η κατάσταση στοιχειώνει για άλλη μια φορά τους διεθνείς επενδυτές, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση γενικότερα και η Γερμανία ειδικότερα, αρνούνται να διαγράψουν μέρος του ελληνικού κρατικού χρέους. Ωστόσο, όπως αναγνωρίζουν οι περισσότεροι οικονομολόγοι, η χώρα δεν μπορεί ποτέ να ανακάμψει υπό το βάρος του χρέους που βρίσκεται τώρα κοντά στο 180% του ΑΕΠ. Και η προοπτική ατέλειωτων χρόνων λιτότητας σε αυτή την προσπάθεια είναι πολιτικό δηλητήριο». (Αυτά που μόλις διαβάσατε δεν περιέχουν το άκρον άωτον της αλήθειας. Στρέφονται, όμως, εναντίον της λιτότητας κι αυτό είναι θετικό).
Εκείνο που ενδιαφέρει, ωστόσο, πολύ περισσότερο είναι ο συστημικός κίνδυνος που περικλείει η τρέχουσα κατάσταση. Συστημικός κίνδυνος, με μπροστάρη τον ΣΥΡΙΖΑ, που μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες μεγάλες χώρες που αλαλιάζουν την εγκληματική Γερμανία. Την Ισπανία πρωτίστως με τους Podemos, όπως έγραψα και την προηγούμενη Κυριακή, τη Γαλλία και την Ιταλία. Τα σημερινά παγιωμένα εκ πρώτης όψεως δεδομένα είναι, επομένως, αναστρέψιμα.