«Βγάλε γλώσσα στον καρκίνο του στόματος»
Σύμφωνα με την Ελληνική Οδοντιατρική Ομοσπονδία ο γενικός οδοντίατρος έχει τον καθοριστικό ρόλο στην πρόληψη και την πρώιμη διάγνωση του στοματικού καρκίνου, καθώς μπορεί να ενημερώσει τον ασθενή του για τους προδιαθεσιακούς παράγοντες, όπως κάπνισμα, αλκοόλ, ιοί (HPV), ηλιακή ακτινοβολία, χρόνιοι τραυματισμοί από παλιές προσθετικές εργασίες ή σπασμένα δόντια. Βασική υποχρέωση του οδοντίατρου είναι ο έλεγχος της στοματικής κοιλότητας κάθε ασθενή με στόχο την αντιμετώπιση οποιουδήποτε οδοντιατρικού προβλήματος. Με αυτόν τον τρόπο θα εντοπίσει προκαρκινικές βλάβες, για τις οποίες θα τον παραπέμψει στο στοματολόγο ή στοματικό και γναθοπροσωπικό χειρουργό.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο καρκίνος του στόματος σκοτώνει 1 άνθρωπο κάθε ώρα κάθε μέρα. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει, διότι η διάγνωση γίνεται αργά, κυρίως λόγω έλλειψης ενημέρωσης. Στην Ελλάδα υπάρχουν 600-700 νέες περιπτώσεις ετησίως, ενώ πεθαίνουν περίπου 200 ασθενείς.
Επιστημονικός υπεύθυνος της εκστρατείας ενημέρωσης είναι ο Νικόλαος Παπαδογεωργάκης, καθηγητής Στοματικής και Γναθοχειρουργικής του Παν/μίου Αθηνών, ο οποίος δήλωσε τα εξής: «Η πρώιμη διάγνωση του καρκίνου στα αρχικά στάδια είναι καθοριστική για την επιβίωση του ασθενούς, γιατί τότε μπορεί να εξαιρεθεί εύκολα και ριζικά, και η πενταετής επιβίωση των ασθενών είναι άνω του 90%. Αντίθετα, σε προχωρημένα στάδια με μεταστάσεις στους τραχηλικούς λεμφαδένες η πενταετής επιβίωση μπορεί να κυμαίνεται από 15%-40%. Η θεραπεία του στοματικού καρκίνου είναι κυρίως η χειρουργική αφαίρεση της βλάβης επί υγιών ορίων και συνήθως συνοδεύεται από αφαίρεση των λεμφαδένων στον τράχηλο, ανάλογα πάντα με την περίπτωση. Εξαιρετικά σημαντικός είναι και ο ρόλος του ογκολογικού συμβουλίου, το οποίο αποφασίζει αν και σε ποιο στάδιο της θεραπείας ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε ακτινοθεραπεία ή /και χημειοθεραπεία».
Στο ενημερωτικό site www.oralcancer.gr θα βρείτε περισσότερες πληροφορίες για τον καρκίνο του στόματος, καθώς και ένα βίντεο αυτοεξέτασης, ώστε ο καθένας να μπορεί να ελέγχει και μόνος του για ύποπτα σημάδια.