Επιλογή ήττας – ο «εφιάλτης» των εκλογών γίνεται πράξη
Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ καταρρέει προσπαθώντας να περισώσει τα τελευταία πολιτικά και κοινωνικά της ερείσματα… Η πλήρης αποτυχία της, που εκφράσθηκε σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο με τον ΕΝΦΙΑ και τη φαρσοκωμωδία με την «έξοδο» από το Μνημόνιο και την «εκδίωξη» του ΔΝΤ, παγίωσε και πολλαπλασίασε τη δεδηλωμένη, οριστική κοινωνικοπολιτική αλλαγή συσχετισμών που καταγράφηκε στις ευρωεκλογές του περασμένου Μαΐου.
Εδώ και δύο περίπου μήνες αναζητείται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης και τα μνημονιακά συμφέροντα η διαδικασία που θα μπορούσε να ελαχιστοποιήσει την ήττα των κομμάτων της συγκυβέρνησης και ταυτόχρονα θα διαμόρφωνε δυσμενείς δεσμευτικούς όρους για μια επόμενη κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τελικά κρίθηκε από τα ξένα αφεντικά ότι οποιαδήποτε «διευκόλυνση» σ’ ένα καταρρέον σύστημα εξουσίας θα ήταν άσκοπη και αναποτελεσματική. Γι’ αυτό και η επίσπευση της διαδικασίας για την Προεδρική εκλογή αποτέλεσε «συναινετική» απόφαση του Β. Σόιμπλε και των εγχώριων εντολοδόχων… Η αντίστροφη μέτρηση ενεργοποιήθηκε κοινή συναινέσει…
Πρώτη παρατήρηση: Οι επιλογές και οι διαδικασίες που εκτυλίσσονται στο θέμα της Προεδρικής εκλογής, αλλά και το ίδιο το πρόσωπο του υποψηφίου Προέδρου δεν αφορούν το ίδιο το γεγονός, αλλά έχουν «το βλέμμα» στις επόμενες, επερχόμενες, βουλευτικές εκλογές και στις συνέπειές τους…
Ο Ευ. Βενιζέλος, έχοντας ως κυρίαρχο στόχο την προσωπική πολιτική του επιβίωση, επείγεται να «κλείσει», όπως όπως, το θέμα της Δημοκρατικής Παράταξης και της «απόσυρσης» του ΠΑΣΟΚ από το πολιτικό προσκήνιο και να αποτρέψει ταυτόχρονα τόσο τη δημιουργία «σχήματος» υπό τον Λυκούδη όσο και μια κίνηση ριζικής διαφοροποίησης του Γ. Παπανδρέου και της «ζώνης επιρροής» του στο εναπομείναν ΠΑΣΟΚ.
Πάντως, παρά τις προσδοκίες του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει καμιά διάθεση να ενσωματωθεί στην τακτική του Ευ. Βενιζέλου και το θέμα αυτό τώρα μόλις «ανοίγει»…
Από τη δική του πλευρά ο Αντ. Σαμαράς έχει επιλέξει τη στρατηγική της διαχειρίσιμης ήττας προκειμένου να διατηρήσει μετεκλογικά την αρχηγία στη ΝΔ, αφού μια ιστορικής σημασίας ήττα θα είχε, αναπότρεπτα, ως πρώτο «θύμα» τον ίδιο τον Αντ. Σαμαρά.
Προφανώς η υποψηφιότητα του Στ. Δήμα αποτελεί συνειδητή επιλογή ήττας για την Προεδρική εκλογή και παράλληλα επιχείρηση «διαμεσολάβησης» και επικοινωνίας με το κεντροδεξιό «καραμανλικό» στρατόπεδο…
Ο ακροδεξιός μετασχηματισμός της ΝΔ συντελείται σε ιστορικό βάθος. Οι «Μπαλτάκοι» συνιστούν εγγενές πλέον φαινόμενο στο εσωτερικό της ΝΔ και εκφράζονται και συμβολοποιούνται στο νεο-χουντικό «δίδυμο» Μ. Βορίδη – Άδ. Γεωργιάδη, στο οποίο προσετέθη και ο Κ. Πλεύρης… Συνεπώς, έστω και προσχηματικά, έστω και για ευτελείς ψηφοθηρικούς λόγους, εκρίθη απαραίτητο να προστεθεί ένα κεντροδεξιό «αλατοπίπερο», που εκφράσθηκε στο πρόσωπο του Στ. Δήμα.
Δεύτερη παρατήρηση: Διαλύεται οριστικά μέσα σε δεκαπέντε ημέρες η σύμπραξη ΠΑΣΟΚ – ΝΔ και ο καθένας από τους δύο εταίρους θα πάρει τον δρόμο του, αίροντας τις δικές του αλλά και τις συλλογικές ενοχές και τις εγκληματικές επιλογές.
Γενικότερα, η ιστορικού χαρακτήρα αλλαγή των κοινωνικών και πολιτικών συσχετισμών αναδιαμορφώνει συλλογικά το πολιτικό και κομματικό σύστημα και επαναπροσδιορίζει τόσο τις τακτικές όσο και τις στρατηγικές επιλογές κομμάτων, σχημάτων που προέκυψαν από διασπάσεις και προσώπων που κινούνται στο πεδίο των «ανεξαρτήτων».
Κανένας δεν πρόκειται να συμπορευθεί και να ταυτισθεί με τους σίγουρα χαμένους σημερινούς συγκυβερνώντες. Γι’ αυτό και αποκλείσθηκε προκαταβολικά οποιαδήποτε ιδέα για να προταθεί ως υποψήφιος Πρόεδρος Δημοκρατίας πρόσωπο με κεντροαριστερά «χαρακτηριστικά»…
Η όλη επιχείρηση εκβιασμών, τρομοκρατίας και συναλλαγής, που εκπορεύθηκε από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, στηρίχθηκε στην ιδιοτέλεια, την απο-ηθικοποίηση, την «εμπορευματοποίηση» της ψήφου των «προθύμων» βουλευτών… Όμως, όποιος στηρίζεται στην ιδιοτέλεια και τη συναλλαγή, υφίσταται ο ίδιος τις συνέπειες των επιλογών του.
Πράγματι, σήμερα ο κύκλος των «προθύμων» περιορίζεται ασφυκτικά ημέρα με την ημέρα. Ακόμα και οι απηνείς πολέμιοι μιας «καταστροφικής» -κατ’ αυτούς- εκλογικής αναμέτρησης, αλλά ακόμα και κάποιοι άλλοι που υπέγραφαν εκκλήσεις περί εθνικής συνεννόησης και ζητούσαν κυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας», ακόμα και με απομάκρυνση του Αντ. Σαμαρά, αποστασιοποιούνται σήμερα, προβάλλοντας ως επιχείρημα την κομματική ιδιότητα του υποψηφίου της συγκυβέρνησης.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα όμως αυτής της ιστορικού χαρακτήρα ανατροπής το έχει ο ίδιος ο Ευ. Βενιζέλος και το «υπόλοιπο» του ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ, έχοντας απολέσει σταδιακά τα τελευταία τρία χρόνια την κοινωνική-εκλογική του βάση, επιβιώνει απλώς και μόνο λόγω της συμμετοχής του στη μνημονιακή κυβέρνηση.
Μετά τις επερχόμενες εκλογές και με οριακή επιβίωσή του -αν την επιτύχει και αυτήν-, το ΠΑΣΟΚ θα προσανατολισθεί αναγκαστικά με βάση τους νέους ιστορικούς συσχετισμούς. Στην περίπτωση μάλιστα κατά την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναζητήσει κυβερνητικές συνεργασίες, ποιος θα είναι, άραγε, τότε ο ρόλος και οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ;
Ακόμα και αν η μετεκλογική συγκυρία οδηγούσε αναγκαστικά σε μια συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με τον ΣΥΡΙΖΑ, τότε στην περίπτωση αυτή θεμελιώδης προϋπόθεση αυτής της συνεργασίας θα ήταν η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ, η εκποδών απομάκρυνση του Ευ. Βενιζέλου και της μνημονιακής ομάδας που ταυτίσθηκε με τη ΝΔ και τα Μνημόνια… Ο Ευ. Βενιζέλος θα αποχωρήσει ως «νεκροθάφτης» του ΠΑΣΟΚ, αφού τον ρόλο του «εκτελεστή» διεκπεραίωσαν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο και μεθόδους, οι Κ. Σημίτης και Γ. Παπανδρέου.
Το πολιτικό «απόστημα» έσπασε. Όμως το πώς θα διαμορφωθούν οι εξελίξεις και κυρίως το πώς θα αποτυπωθούν σε κοινωνικό, πολιτικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο οι νέοι συσχετισμοί παραμένουν ανοικτά ερωτήματα. Την τελική έκβαση θα διαμορφώσει το ιστορικό κοινωνικοπολιτικό υποκείμενο, η ψήφος του λαού, που συναρτάται με τη συνείδηση των ιστορικών στιγμών που ζούμε και την απόφαση της κοινωνίας και του κάθε πολίτη να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, να αγωνισθεί και να προασπίσει την πατρίδα του και το μέλλον των παιδιών του.