Επένδυση-μαϊμού στο Ναυάγιο της Ζακύνθου

Γνώστες της ιστορίας αυτής, καθώς και όλου του παρασκηνίου, δεν διστάζουν να πουν ότι πρόκειται για μια ακόμη από εκείνες τις μαϊμού επενδύσεις που έχουν ακουστεί τα τελευταία χρόνια, αλλά στη συνέχεια χάθηκαν.

Όπως προκύπτει από το επιλήψιμο συμβόλαιο, που έγινε τον Μάιο του 2014, «ουσιαστικός αγοραστής» της εν λόγω έκτασης είναι ο βασικός μέτοχος (κατά 95%) της real estate εταιρείας, λιβανέζικων συμφερόντων, με την επωνυμία PIMANA, Christian Comair. Ο ίδιος εμφανίζεται ως κύριος μέτοχος μεγάλου αριθμού εταιρειών που έχουν την έδρα τους στη χώρα μας. Μία εξ αυτών είναι και η PIMARA ΑΕ, η οποία φέρεται να έχει αγοράσει και τη νήσο Οξιά, πλάι στην Ιθάκη. Διαδόθηκε -προφανώς εσκεμμένα και για τις εντυπώσεις- ότι πίσω από τις αγορές αυτές βρίσκεται ο εμίρης του Κατάρ, αλλά σε πρόσφατη δίκη στο Πρωτοδικείο της Αθήνας διαψεύσθηκε από ουσιώδη μάρτυρα -επίσης Λιβανέζο- ότι πίσω από την αγορά αυτή βρίσκεται ο εμίρης. Σύμφωνα με τα καταγγελλόμενα στη μήνυση, ο τίτλος ιδιοκτησίας που επικαλείται ο πωλητής της ανωτέρω έκτασης είναι σαθρός, καθ’ όσον επικαλείται διάταγμα της Ενετικής Πολιτείας του έτους 1783, με το οποίο φέρεται να παραχωρήθηκε «φέουδο» σε απώτατο πρόγονό του, ονομαζόμενο Φλαμπουριάρη, το οποίο όμως δεν οριοθετεί επακριβώς την έκταση, ενώ το έγγραφο δεν αφορά μεταβίβαση κυριότητας, αλλά κατοχή και χρήση κάποιας δασικής έκτασης.

Χαρακτηριστικό είναι πως στα παραχωρούμενα εδάφη, μόνο προς φροντίδα έναντι ετήσιου αντιτίμου προς την Ενετική Πολιτεία, δέσποζε η παλιά Μονή της Αναφωνήτριας, μονή που μόνασε ο Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου. Πριν από τον αρχικό Φλαμπουριάρη την ίδια έκταση την επιμελούνταν με τους ίδιους όρους παραχώρησης
-ετήσιο αντάλλαγμα προς τους Ενετούς- άλλες οικογένειες, μεταξύ των οποίων και η οικογένεια Σιγούρου, της οποίας ήταν μέλος ο Άγιος Διονύσιος.

Εκεί λοιπόν, πέραν της Εκκλησίας, που από τον 16ο αιώνα διαθέτει νόμιμα δασική περιουσία πολλών χιλιάδων στρεμμάτων, διεκδικούν βάσιμα μεγάλες εκτάσεις και οι γύρω κοινότητες, όπως άλλωστε και το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο μέχρι πρότινος χαρακτήριζε τις εκτάσεις αυτές δημόσιες και δασικές, καθ’ όσον ήταν αδέσποτες και καλύπτονταν από παρθένα δάση. Επιπλέον όλη η περιοχή είναι παραθαλάσσια, ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους και έχει χαρακτηριστεί natura.

Στο επίμαχο συμβόλαιο χαρακτηριστικό είναι πως δηλώνεται ότι το ακίνητο βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχουν ρέματα, αιγιαλός, ζώνη παραλίας, βιότοπος, δημόσιο κτήμα ή αρχαιολογικός χώρος, ενώ όλα αυτά είναι ψευδή, αφού η τεράστια έκταση, που φέρεται να πουλήθηκε, σε μέτωπο πολλών χιλιομέτρων είναι παραθαλάσσια, τη διασχίζουν πολλά ρέματα, δημόσιοι δρόμοι, υπάρχουν αυθαίρετα κτίσματα που έχουν αποκρυβεί και μέσα στην πωληθείσα έκταση, ούτε λίγο ούτε πολύ, περιλαμβάνονται κτίσματα της Εκκλησίας, όπως η Ι. Μονή Αγίου Γεωργίου των Κρημνών, ακόμα και το παλιό μοναστήρι, που έχει χαρακτηριστεί μεταβυζαντινό μνημείο.

Για όλους αυτούς τους λόγους, το επίμαχο συμβόλαιο είναι νομικά και ουσιαστικά διάτρητο και πρέπει να επιληφθούν άμεσα τα αρμόδια δικαστικά όργανα γιατί η τεράστια αυτή έκταση καταλαμβάνει το ωραιότερο παραθαλάσσιο κομμάτι της Δυτικής Ζακύνθου, περικλείει από ξηράς την παγκοσμίως γνωστή αμμουδιά του Ναυαγίου, που είναι ένα από τα ελάχιστα αναγνωρίσιμα τουριστικά σημεία του πλανήτη και προφανώς αυτό αποτέλεσε τον κύριο στόχο των «αγοραστών».

Τέλος, ελέγξιμη είναι η προθυμία με την οποία συνέπραξαν οι αρμόδιες Αρχές (δασαρχείο, εφορία, κρατική περιφέρεια, υποθηκοφυλακείο, κτηματική υπηρεσία κ.λπ.). Ειδικότερα καταγγέλλεται το Δασαρχείο Ζακύνθου, γιατί με τις παράνομες πράξεις και παραλείψεις του διευκόλυνε την παράνομη πώληση, ενώ το ίδιο έπραξε και η Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας. Επιπλέον, σε μηδενικό χρόνο ο αρμόδιος έφορος εκτίμησε -και μάλιστα άνευ ουδεμιάς έρευνας περί της φύσεως και νομιμότητας του πωλουμένου- την αξία του επιλήψιμου συμβολαίου σε επίπεδα συμβολικά και συγκεκριμένα, 1.000 ευρώ το στρέμμα περίπου, τιμή η οποία προκαλεί ντροπή, καθ’ όσον αφορά την περιοχή πέριξ του Ναυαγίου, ενώ οι συμβαλλόμενοι προσδιόρισαν την αξία της σε 600 ευρώ το στρέμμα!

Αξιοσημείωτο είναι πως δεν είναι η πρώτη φορά που ο ανωτέρω όμιλος εταιρειών real estate, λιβανέζικων συμφερόντων, απασχολεί την Ελληνική Δικαιοσύνη, καθώς έχει τεθεί υπό δικαστική διερεύνηση η καταγγελία του γνωστού αρχιτέκτονα Σ. Αγιοστρατίτη, που, παρά το γεγονός ότι εκπόνησε σύνθετες και πρωτοποριακές αρχιτεκτονικές εργασίες με μεγάλη ομάδα μηχανικών για την αξιοποίηση της Οξιάς και τη μετατροπή της σε art island, μέχρι σήμερα δεν του έχει καταβληθεί η νόμιμη αμοιβή του και υποχρεώθηκε να προσφύγει στην Ελληνική Δικαιοσύνη, βαρύτατα προσβεβλημένος από τον τρόπο με τον οποίο του συμπεριφέρθηκαν οι «αγοραστές».

Όπως αναφέρει ο κ. Αγιοστρατίτης, μετά την αγοραπωλησία της ανωτέρω νήσου, τον Μάρτιο του 2013, η αγοράστρια εταιρεία είχε διαβεβαιώσει τον ίδιο πως ενεργούσε για λογαριασμό, και κατ’ εξουσιοδότηση, του τότε εμίρη του Κατάρ, Χαμάντ Μπιν Χαλίφα Αλ Θάνι, και αυτός είναι και ο βασικός λόγος που ο ίδιος τους εμπιστεύτηκε και εκπόνησε με τους συνεργάτες του επίπονο έργο επί πολλούς μήνες.

Απόδειξη της σπουδαιότητας της εργασίας στη νήσο Οξιά, που εκπόνησε η εταιρεία αρχιτεκτόνων του Σ. Αγιοστρατίτη, είναι ότι σε πρόσφατο δημοσίευμά της η κυβέρνηση με πληρωμένη καταχώριση στην εφημερίδα «Wall Street Journal» την πρόβαλε ως παράδειγμα προς μίμηση των περίφημων νέων επενδύσεων που γίνονται στην Ελλάδα, χωρίς ουδείς από τους αρμόδιους υπουργούς να μπει στον κόπο να ερευνήσει τι κρύβεται πίσω από τη «βιτρίνα» των προσώπων και των γεγονότων.