Διάτρητο το colpo grosso των καταρρεόντων σμπίρων

Οι νεοβάρβαροι κυβερνήτες της χώρας μας –χώρας που στη γη της εφευρέθηκαν και ήκμασαν η Δημοκρατία, η φιλοσοφία και ο πολιτισμός– ταπεινώνουν και εξαθλιώνουν οικονομικά τους υπερήφανους πολίτες της χωρίς τσίπα ντροπής. Το τραγικό για δαύτους δεν είναι μόνο ότι δεν ξέρουν τι κάνουν, αλλά και ότι αγνοούν πως καταφτάνει το τέλος τους.

Οι εν λόγω νεοβάρβαροι ανακάλυψαν αιφνιδίως Πρόεδρο της Δημοκρατίας και έσπευσαν μάλιστα να ανακοινώσουν και το όνομά του. Πρόκειται για τον πρώην υπουργό Βιομηχανίας Σταύρο Δήμα στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, τον οποίο στις 27 Ιουλίου 1991 είχε σφοδρότατα επικρίνει στη Μόσχα και στο Κίεβο η Μαρίκα Μητσοτάκη. Ορισμένοι ισχυρίζονται ψευδέστατα ότι τον είχε… χαστουκίσει! (Η εβδομαδιαία κατ’ επίφαση αποκλειστικά σατιρική, αλλά ουσιαστικά άκρως πολιτική εφημερίδα «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ» είχε δημοσιεύσει τότε αναλυτικότατο ρεπορτάζ, αποκαθιστώντας την αλήθεια με τίτλο: «Μετράει μέρες η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ».)

Το περίεργο είναι ότι επαληθεύτηκε πανηγυρικά «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ». Ανατράπηκε όντως η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το μόνο που δεν γνωρίζω είναι εάν «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ», το οποίο εκείνη την εποχή ήταν στις μεγάλες δόξες του, γνώριζε εκ των προτέρων την ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ Σαμαρά.

Όσο για τον… ανεπίληπτο Σαμαρά, τότε ανέτρεψε μια κυβέρνηση. Σήμερα με τις ίδιες μεθόδους –απειλές, εκβιασμούς, εκφοβισμούς του κοσμάκη και ίσως και με ζεστό χρήμα υποστηρικτών του– προσπαθεί (ματαίως, κατά τη γνώμη μου) να αποτρέψει την άνοδο στην εξουσία του λαοφιλέστατου πλέον ΣΥΡΙΖΑ, της μοναδικής ελπίδας να ορθοποδήσει ο τόπος και να ανασάνουν σταδιακά οι εξανδραποδισμένοι Έλληνες.
Σταύρος Δήμας, λοιπόν, το ξεφουσκωμένο σωσίβιο για τον ογκωδέστατο Βενιζέλο και τον εξουσιοφρενώς εκ γενετής αρχολίπαρο αρχηγό του.

Διαθέτει και σημαντικότατες ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ δάφνες ο διακριτικά απών και πάντοτε αφανώς παρών Σταύρος Δήμας. Διετέλεσε, θυμίζω, υπουργός Εξωτερικών στην ετεροκατευθυνόμενη κυβέρνηση Παπαδήμου, αποφεύγοντας επιμελώς να κομπορρημονεί για το υψηλό αυτό αξίωμά του. Σε μια κυβέρνηση η οποία είχε επιβάλει 79 επαχθέστατους εφαρμοστικούς νόμους, συνοδευόμενους από τη δήλωση του τότε εγκληματικού πρωθυπουργού κατά την παραίτησή του ότι «θα απαιτηθούν αρκετοί ακόμη».

Είχα την υπομονή την Πέμπτη το μεσημέρι να ακούσω τον κατ’ επάγγελμα πλέον λαϊκιστή δημαγωγό Σαμαρά να μιλάει στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα, αλλού ψευδόμενος ασύστολα και αλλού λέγοντας μισές αλήθειες. Στην πραγματικότητα επανέλαβε κατά μεγάλο ποσοστό την πρόσφατη αγόρευσή του στη Βουλή. Στην ομιλία του αυτή, όπως και σε αμέτρητες άλλες προηγουμένως, δέσποσε η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΟΛΟΓΙΑ και η ΚΑΤΑΣΥΚΟΦΑΝΤΗΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ. (Τα δημοσιογραφικά τσιράκια του εξήραν μετά το πέρας του πληκτικού μονολόγου του στην αίθουσα της Γερουσίας της Βουλής ότι «αν παρ’ ελπίδα καταψηφιστεί ο προταθείς ως υποψήφιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας και διεξαχθούν εκλογές νικηφόρες για τον ΣΥΡΙΖΑ, η νέα κυβέρνηση θα προβεί σε ρήξη με την Ευρώπη.) Πράγμα, άλλωστε, που το είχε διατυμπανίσει ο ίδιος πομπωδώς καταχειροκροτούμενος!

Τρία υπήρξαν τα κλειδιά της επιχειρηματολογίας του Σαμαρά: Η… δύναμη της αλήθειας (!), η… ευθύνη (!) και η… συνείδηση! Ερμηνεύω: Πώς να καταπιεί κανείς αμάσητο τον ισχυρισμό ότι ο συνεχώς ψευδόμενος Σαμαράς κατέχει αποκλειστικά «τη δύναμη της αλήθειας»; Εδώ γελάνε οι κότες και όλα τα πουλερικά! Το δεύτερο επιχείρημα αφορά «την ευθύνη». Σ’ αυτό απαντώ με το ακόλουθο περιστατικό: Η καθηγήτρια κυρία Μπουλούτα στις 8 Ιουνίου του 2012 έπιασε τον γιο του πρωθυπουργού να αντιγράφει. Σήμερα τρέχει στα δικαστήρια και αγωνίζεται για να επαναπροσληφθεί στο Κολλέγιο, το οποίο διευθύνει ο αδελφός του πρωθυπουργού και θείος του αντιγράψαντος υιού! (Το εν λόγω περιστατικό κατέγραψε η εφημερίδα «ΤΟ ΧΩΝΙ».) Το τρίτο, τέλος, επιχείρημα αφορά «τη συνείδηση». Στην προκειμένη περίπτωση, η συνείδηση έχει δύο εκ διαμέτρου αντίθετες εκφάνσεις. Η πρώτη υιοθετεί την ξενόδουλη πολιτική των κυβερνήσεων Σαμαρά που κατέστρεψε την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η δεύτερη υπεραμύνεται της δυνατότητας να αναστραφεί το κλίμα με μια νέα κυβέρνηση που θα θέσει μεθοδικά τις βάσεις για την απαγκίστρωση από τους ξένους δυνάστες μας, ανοίγοντας τον δρόμο για την αποαποικιοποίηση της χώρας μας και τη δημιουργική ενεργοποίηση των πολιτών της.

Είναι παραμύθια της Χαλιμάς ότι οι υγιείς δυνάμεις του εξωτερικού φοβούνται τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ίδιες αυτές δυνάμεις πιστεύουν ότι η μη επίλυση του ελληνικού προβλήματος δημιουργεί συστημικό κίνδυνο. Κίνδυνο που μπορεί να επεκταθεί και σε άλλες μεγάλες χώρες. Την Ισπανία πρωτίστως με τους Podemos, τη Γαλλία και την Ιταλία.

Ο εργατολόγος, πανεπιστημιακός καθηγητής Αλέξης Μητρόπουλος είναι υπερδραστήριος. Γράφει πολλά άρθρα και εμφανίζεται συχνότατα σε ραδιόφωνα και τηλεοράσεις. Έχω την αίσθηση ότι θαυμάζει υπερβολικά τον εαυτό του, εμφανιζόμενος ως ξερόλας. Γι’ αυτό κάνει και γκάφες, διαφοροποιούμενος από τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ τον οποίο υποτίθεται ότι υποστηρίζει. Τον άκουσα την Πέμπτη το μεσημεράκι στον Real FM του Χατζηνικολάου και ανατρίχιασα. Θα το πω χοντρά, κλείνοντας αυτό το άρθρο: Του συνιστώ, αναφορικά με τις… ιδιοφυείς απόψεις του, να κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο.