Υπάρχει ελπίδα για το ελληνικό πανεπιστήμιο;
Το άλλο ανέκδοτο με τον Τοτό το ξέρετε;
Μια απίστευτη ιστορία για γέλια και για κλάματα. Ο υποψήφιος καθηγητής είναι γυναικολόγος που έχει κάνει τους περισσότερους τοκετούς από κάθε άλλο γυναικολόγο στην Αθήνα, τύφλα να ‘χει η κυρά μας η μαμή. Πολλοί τον έχετε δει να τρέχει με το μηχανάκι του στους δρόμους της Αθήνας, φορώντας τα πράσινα ρούχα του χειρουργείου και ένα αντιανεμικό κόκκινο μπουφάν, για να προλάβει να κάνει τους τοκετούς του σε δύο ιδιωτικά μαιευτήρια στα βόρεια και τα νότια προάστια, αλλά και στην πανεπιστημιακή κλινική την οποία δουλεύει. Με 20.000 τοκετούς και ιδιωτικό ιατρείο, φυσικά και δεν έχει χρόνο να ασχοληθεί με τη διδασκαλία, την έρευνα, τις δημοσιεύσεις και άλλα ανούσια ακαδημαϊκά καθήκοντα, δεν έχει χρόνο να πάει σε συνέδρια, αλλά θέλει να αποκτήσει και την αίγλη του τακτικού καθηγητή. Έτσι, ζήτησε την εξέλιξή του και μάλιστα με ειδικό αντικείμενο… τη στείρωση! Πώς σκέφτηκε να ζητήσει αυτό το ειδικό αντικείμενο, ενώ είναι μαιευτήρας, είναι απορίας άξιο… Και ξαφνικά διαπιστώνει ότι υπάρχει κίνδυνος να χάσει την καρέκλα! Φυσικά δεν χάνει τη θέση του, παραμένει στο πανεπιστήμιο ακόμη κι αν δεν εξελιχτεί. Οπότε, αρχίζει να λέει δεξιά και αριστερά ότι είναι ετοιμοθάνατος με καρκίνο, πότε στο πάγκρεας, πότε στο έντερο και πότε στο στομάχι. Και ξαφνικά, λίγες μέρες πριν από την εκλογή, όλοι οι καθηγητές, οι οποίοι κατά τα άλλα ισχυρίζονται ότι έχουν «ακαδημαϊκά κριτήρια» και ψηφίζουν αξιοκρατικά, τον λυπούνται τον καημένο και θέλουν να τον ψηφίσουν για τακτικό καθηγητή, καταψηφίζοντας τον αντίπαλό του που έχει αναγνωρισμένες περγαμηνές και σημαντική ακαδημαϊκή πορεία στο αντικείμενο της στείρωσης σε διεθνές επίπεδο. Και ύστερα περιμένουμε ότι θα αλλάξουν τα πράγματα και θα γίνουμε κάποτε ευρωπαϊκή χώρα…
Κάτι ξέρει ο λαός και λέει ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι..