Στον βωμό των 180 η εθνική κυριαρχία

Σύμφωνα με πολύ έγκυρες πηγές, σε συσκέψεις στο Μαξίμου για το πώς θα αναγκάσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίσει, έχουν καταλήξει στο να ζητήσει ο πρωθυπουργός να ψηφισθεί το νομοσχέδιο με το οποίο θα περιβληθεί η συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση με βάση το άρθρο 28, παρ. 2 του Συντάγματος, που προβλέπει πλειοψηφία των τριών πέμπτων του όλου αριθμού των βουλευτών.

Αλλά το άρθρο αυτό θέτει ως προϋπόθεση για την ψήφιση με 180 ψήφους ότι αναγνωρίζονται, με συνθήκη ή συμφωνία, «σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα». Επομένως, με την επίκληση του άρθρου αυτού η κυβέρνηση παραδέχεται ότι παραχωρεί εθνικές αρμοδιότητες.

Με την προσφυγή στο άρθρο 28 η «τρόικα» επιθυμεί -ουσιαστικά, απαιτεί- να δεσμεύσει τον Τσίπρα, ώστε αν κερδίσει τις εκλογές, σε περίπτωση που η Βουλή δεν εκλέξει Πρόεδρο της Δημοκρατίας, και γίνει κυβέρνηση να μην μπορεί να αρνηθεί την εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων που θα έχουν ψηφισθεί.

Παράλληλα, αν η νέα συμφωνία περάσει με 180 ψήφους, αυτό θα είναι μια απόδειξη για το ότι οι 180 που χρειάζονται για την εκλογή νέου Προέδρου της Δημοκρατίας υπάρχουν… επομένως αποφεύγεται η προσφυγή σε πρόωρες κάλπες και παίρνει παράταση ζωής η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου.

Το 2010 ο Σαμαράς ήταν κατά του άρθρου 28

Τα πράγματα, όμως, δεν είναι τόσο απλά όσο θέλει να τα παρουσιάζει τώρα το Μαξίμου. Γιατί τον Μάιο του 2010, όταν ήταν να ψηφισθεί το πρώτο -καταραμένο- Μνημόνιο, με το νομοσχέδιο που έγινε νόμος (3845/2010), και ο τότε πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου σκεπτόταν να ζητήσει να ψηφισθεί με βάση το άρθρο 28, δηλαδή με 180 ψήφους, ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της ΝΔ και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν αντίθετος. Η πρόταση για 180 είχε γίνει από τον τότε υπουργό Επικρατείας και εξ απορρήτων του πρωθυπουργού Χάρη Παμπούκη και από τον Βενιζέλο. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες, μόλις ο Σαμαράς έμαθε τι σχεδίαζε το κυβερνητικό επιτελείο πήρε έντρομος τηλέφωνο τον Παπανδρέου και του είπε ότι αν πήγαινε για ψήφιση με βάση το άρθρο 28 του Συντάγματος, αυτό θα πιστοποιούσε ότι η χώρα εκχωρεί μέρος της εθνικής της κυριαρχίας.

Τελικά, ο Παπανδρέου δεν υιοθέτησε την πρόταση Παμπούκη – Βενιζέλου και έτσι… ηρέμησε ο Σαμαράς, γιατί διαφορετικά θα υποχρεωνόταν να ψηφίσει το Μνημόνιο, με το οποίο διαφωνούσε, σύμφωνα με τα… Ζάππειά του. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, κατά τη συζήτηση στη Βουλή θα πρόβαλλε τις ενστάσεις του, τονίζοντας ότι με το άρθρο 28 αναγνωρίζεται εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας.

Λογικά, δύσκολα θα μπορέσει ο πρωθυπουργός να εμφανισθεί στη Βουλή και να υποστηρίξει σήμερα άλλα από αυτά που έλεγε τον Μάιο του 2010.

Αναφέρεται, βέβαια, στην παρ. 2 του άρθρου 28 του Συντάγματος ότι: «Για να εξυπηρετηθεί σπουδαίο εθνικό συμφέρον και να προαχθεί η συνεργασία με άλλα κράτη, μπορεί να αναγνωρισθούν, με συνθήκη ή συμφωνία, σε όργανα διεθνών οργανισμών αρμοδιότητες που προβλέπονται από το Σύνταγμα». Στην παρ. 3 όμως προβλέπονται τα εξής: «Η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (σ.σ.: 151), σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον, δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος και γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας και τον όρο της αμοιβαιότητας».

Ιδού λοιπόν, κύριε πρωθυπουργέ, έχετε την ευχέρεια να ψηφίσετε το νέο Μνημόνιο με 151 ψήφους, που τις διαθέτει η κυβέρνησή σας και δεν θα υπάρξει κίνδυνος να μην περάσει η νέα συμφωνία, με τα πολύχρονα δεσμά.

Δεν το κάνετε, όμως, γιατί ο στόχος είναι να αναγκασθεί να πει «Ναι» και ο Τσίπρας. Σε διαφορετική περίπτωση, να πάτε σε εκλογές τώρα με σημαία την καταστροφή της χώρας αν δεν μας δώσουν τη… δόση μας οι δανειστές.

Με αυτήν τη σημαία πιστεύουν στο Μαξίμου ότι θα κλείσει η ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ και θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να σχηματίσει κυβέρνηση.

Άλλο ένα παιχνίδι, που δεν έχει άξονα την έξοδο από τη μέγγενη αλλά τη σωτηρία των κυβερνώντων.