Οι «λαίμαργοι»…

Κυνικοί και προκλητικοί οι Γερμανοί συνεχώς απειλούν, δεν κάνουν βήμα πίσω και τονίζουν ότι πραγματική κυβέρνηση στη χώρα μας θα είναι η «τρόικα», την οποία οι δουλόφρονες Σαμαράς – Βενιζέλος ικετεύουν να έλθει εδώ, ενώ μέχρι πρότινος έλεγαν ψέματα ότι «δεν την έχουμε ανάγκη»!
Φυσικά, οι χυδαίοι «εταίροι» έχουν καταστεί ασύδοτοι και στυγνοί εκτελεστές, διότι έχουν απέναντί τους να «διαπραγματευτούν» (δηλαδή να διατάζουν) μια γελοία συγκυβέρνηση, που έχει μάθει να σκύβει τον αυχένα στους κατακτητές και πάσχει από ακατάσχετη ευρωλαγνεία. Έχουν κάνει «ταμπού» την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Δ΄ Ράιχ της Μέρκελ και δεν τολμούν ούτε να σκεφτούν ότι για να ταρακουνηθούν οι ευρωπαίοι εκβιαστές θα πρέπει να τους προειδοποιήσουμε ότι με την τακτική τους θα αναγκαστούμε να χαράξουμε άλλη εξωτερική και οικονομική πολιτική και θα στραφούμε προς άλλες συμμαχίες. Εκείνοι είναι που θα χάσουν. Προς Ρωσία, Κίνα και αραβικό κόσμο θα πρέπει να ατενίζουμε και να εγκαινιάσουμε αντιγερμανική εκστρατεία. Η δικτατορία του «ευρώ» θα πρέπει κάποτε να τερματιστεί και να επιστρέψουν όλα τα κράτη στα εθνικά τους νομίσματα, εάν θέλουν να έχουν εθνική ανεξαρτησία. Αυτή είναι η αλήθεια, την οποία κανείς δεν τολμά να πει καθαρά. Οι «μεταρρυθμίσεις» που διατυμπανίζουν συνεχώς οι πονηροί «εταίροι» και οι εδώ υποτακτικοί τους αποτελούν το μέσον εξοντώσεως των πολιτών. Όπως έλεγε ο Λένιν: «Το ζήτημα δεν βρίσκεται στις υποσχέσεις των μεταρρυθμίσεων. Αυτά είναι κούφια λόγια. Το ζήτημα βρίσκεται στην ανάγκη να γίνει το βήμα που μας χρειάζεται τώρα…». Και το βήμα που χρειάζεται σ’ εμάς τώρα είναι να απεμπλακούμε από την κηδεμονία της Ευρωζώνης και των Μνημονίων. Αλλά με κυβέρνηση εθνικής υποτέλειας Νέας Δημοκρατίας – ΠΑΣΟΚ απελευθέρωση δεν πρόκειται να δούμε. Αυτοί τρέμουν τον ξένο δυνάστη και το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μείνουν με κάθε τρόπο γαντζωμένοι στην εξουσία, να εκλέξουν Πρόεδρο Δημοκρατίας ώστε να μην πάμε σε εκλογές, διότι ξέρουν ότι θα τις χάσουν. Ο Σόιμπλε και οι διάφοροι δανειστές «εταίροι» μάς εδήλωσαν με αυταρχικό και περιφρονητικό ύφος ότι δεν ενδιαφέρονται ποια κυβέρνηση θα έχουμε εμείς εδώ, προφανώς διότι βλέπουν ότι θα πάμε σ’ εκλογές, τις οποίες θα κερδίσει η Αριστερά. Και πρόσθεσαν με ιταμό τρόπο: «Όποια κυβέρνηση κι αν έχετε, θα κάνετε ό,τι σας λέμε…». Αυτό δεν είναι μόνο κήρυξη πολέμου διπλωματικού, αλλά απαίτηση αισχρή, πλήρους υποταγής. Θέλουμε λοιπόν έναν πρωθυπουργό, ο οποίος να ορθώσει ανάστημα, να πει «όχι» και να αφυπνίσει την εθνική μας υπερηφάνεια. Δεν θέλουμε Τσολάκογλου. Ο Σαμαράς και ο συνεταίρος του Βενιζέλος, αρχηγός του μισού ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να αποφύγουν τη λαϊκή ετυμηγορία, έχουν βαλθεί να εξασφαλίσουν τον μαγικό αριθμό των 180 βουλευτών ώστε να εκλεγεί Πρόεδρος Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή και να διασωθούν οι ίδιοι για λίγο καιρό ακόμα. Στην αγωνιώδη του αυτή προσπάθεια ο πρωθυπουργός έχει εξαπολύσει πυγμαίους πολιτικούς και «παράγοντες» κομματικούς να δελεάσουν και να εξαγοράσουν βουλευτές, κυρίως από τους Ανεξάρτητους Έλληνες, τους οποίους θέλουν να διαλύσουν επειδή… ενοχλούν με τη συνεπή αντιμνημονιακή τους στάση, αλλά και από τον χώρο των ανεξάρτητων. Τα όσα κατήγγειλε η βουλευτής κυρία Ξουλίδου είναι χαρακτηριστικά. Βασιλεύει τον τελευταίο καιρό το «χρηματιστήριο των συνειδήσεων». Μια μεγάλη κινητικότητα παρατηρείται στο σκοτεινό πολιτικό παρασκήνιο. Στόχος είναι η ανεύρεση εκείνων που οι ηθικές τους αντοχές είναι πολύ περιορισμένες και θα υποκύψουν στο «κάλεσμα» της ηγεσίας της Νέας Δημοκρατίας να στηρίζουν την αμαρτωλή συγκυβέρνηση. Το δέλεαρ είναι απλό προς τους αμφιταλαντευόμενους: «Εάν πάμε σε εκλογές, δεν έχετε πιθανότητες να επανεκλεγείτε. Θα χάσετε τον παχυλό βουλευτικό μισθό και τα άλλα βουλευτικά προνόμια και θα βγείτε να πεινάσετε στη μνημονιακή «ζούγκλα» που έχει επιβάλει η «τρόικα». Θα υποφέρετε κι εσείς σαν απλοί πολίτες. Ψηφίστε, λοιπόν, Πρόεδρο, διατηρείστε για αρκετό καιρό ακόμα τη βουλευτική σας έδρα, πάρτε κι ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό, ώστε να λύσετε όλα σας τα προβλήματα και αφήστε τον αφελή λαό να πεινάει…». Και, βεβαίως, κάποιοι «ανεξάρτητοι» βουλευτές, οι οποίοι ενώ είχαν εκλεγεί με αντιμνημονιακά κόμματα και κατόπιν «ελάκισαν», βάζοντας πολύ νερό στο ιδεολογικό τους κρασί, δεν μπορούν τώρα να πείσουν. Ξαφνικά ανακάλυψαν τους «εθνικούς κινδύνους», τη «σταθερότητα της χώρας», δηλώνουν… προβληματισμένοι και υποκρίνονται ότι «θα κρίνουν κατά συνείδηση» όταν έλθει η ώρα! Κι άλλοι περιμένουν να δουν ποιο θα είναι το πρόσωπο του νέου ανώτατου άρχοντα για να… αποφασίσουν! Κακόγουστο θέατρο, με ατάλαντους ηθοποιούς. Διότι και συγκεκριμένες καταγγελίες να μην υπήρχαν, οι κύριοι «προβληματισμένοι», που επικαλούνται «ελευθερία σκέψεως» (πολύ καλά αμειβόμενη), δεν επρόκειτο ποτέ να πείσουν για την ειλικρίνειά τους. Διότι το θέμα δεν είναι το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά η εθνική ανάγκη να πάμε σε εκλογές. Τα πάντα θα κριθούν στην πράξη. Εκείνοι που θα ακολουθήσουν τη γραμμή της αμαρτωλής συγκυβέρνησης και της δώσουν σωσίβιο, θα έχουν καταδικαστεί για πάντα στη συνείδηση του λαού. Θα παραδώσουν το όνομά τους στην καταισχύνη και την ανυποληψία. Οι βασανισμένοι και εξοργισμένοι πολίτες διαισθάνονται τι γίνεται εδώ και καιρό στους σκοτεινούς και ύποπτους διαδρόμους των πολιτικών γραφείων. Το μεσοδιάστημα μέχρι την ψηφοφορία για Πρόεδρο θα ονομαστεί από τους ιστορικούς του μέλλοντος ως «μεσοδιάστημα της ντροπής». Όλα αυτά τα θλιβερά φθείρουν ανεπανόρθωτα το πολίτευμα και παρέχουν επιχειρήματα στους εχθρούς της Δημοκρατίας, την οποία ήδη έχουν ευτελίσει κάποιοι ανάξιοι πολιτικοί με… ευρωπαϊκά ιδεώδη… Δεν είναι, βέβαια, καινούργιο φαινόμενο η εθνική υποτέλεια, αυτή που βιώνουμε τώρα. Πολλά έχουμε δει στο παρελθόν. Συνέβησαν πολλά από την εποχή του περάσματος του καπιταλισμού των ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο. Το πέρασμα αυτό συμπίπτει με τον εντατικό δανεισμό της Ελλάδας, τη χρεωκοπία του 1893, τον τυχοδιωκτικό πόλεμο του 1897 και την επιβολή στην Ελλάδα του διεθνούς οικονομικού ελέγχου. Με την επιβολή του ελέγχου δημιουργήθηκαν θεσμικά πλαίσια για μια οικονομική επικυριαρχία, στην Ελλάδα, του διεθνούς μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η ύπαρξη του ξένου ελέγχου επέδρασε σοβαρά στα γεγονότα της πολεμικής περιόδου 1914-1922. Οι περίφημες «λογιστικές πιστώσεις» του 1915-1919 στην Ελλάδα φαίνονται σαν μια απ’ τις παραλλαγές της σύγχρονης ιμπεριαλιστικής οικονομικής «βοήθειας». Ο Λένιν, έχοντας υπόψη του τον αποκλεισμό της Ελλάδας το 1917 από τις δυνάμεις της Αντάντ (μετείχε τότε και η Ρωσία), προκειμένου να την εξαναγκάσουν να βγει στον πόλεμο στο πλευρό της, έλεγε: «Να ανοίξουμε τα μάτια του λαού για να δει το αληθινό παιχνίδι του ιμπεριαλισμού, με τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων που θα χαθούν αύριο, γιατί εμείς εξακολουθούμε να στραγγαλίζουμε την Ελλάδα…». Σήμερα, στη θέση της Αντάντ υπάρχει η χειρότερη μορφή της, η Ευρωπαϊκή Ένωση, που επίσης στραγγαλίζει την Ελλάδα ανελέητα. Έχουμε μπροστά μας την «αναδιάταξη» της Ευρώπης όπως την ονειρευόταν ο Χίτλερ και την εφαρμόζει στον καιρό μας η Μέρκελ. Ο καθηγητής του Παντείου κ. Γιώργος Κοντογιώργης γράφει στο βιβλίο του «Οι ολιγάρχες» ότι: «Η καταχρέωση της χώρας, ιδίως από τη δεκαετία του 1980, δεν έγινε με γνώμονα την ανάπτυξη της οικονομίας και τις ανάγκες της κοινωνίας. Οφείλεται στην ακατάσχετη ”λαιμαργία” που ανέπτυξε η πολιτική τάξη, στη συνάρμοση των πολιτικών της με τη διαπλοκή και τη διαφθορά, που ανεδείχθη σε θεμέλιο του συστήματος…». Οι ίδιοι αυτοί «λαίμαργοι» επιδίδονται τώρα στο «χρηματιστήριο των συνειδήσεων» για να αποφύγουν τις κάλπες.