Αναζητώντας τη χαμένη Αριστερά

Τίτλος: «Η δημοσιογραφία και η λογοτεχνία της Αριστεράς (Αναζητώντας τη χαμένη Αριστερά)», (Εκδόσεις «ΑΓΡΑ»). Ο συγγραφέας μάς γυρίζει πίσω στον χρόνο μέσα σε μια γοητευτική ατμόσφαιρα, την οποία οι νεότεροι αγνοούν. Κορυφαίοι της πένας και του πνεύματος στελέχωναν τα αριστερά έντυπα της παλιάς εποχής και η δημοσιογραφική δουλειά όχι μόνο ήταν δύσκολη αλλά και γεμάτη κινδύνους. Ο αναγνώστης δεν είχε την ευχέρεια να διαβάζει φανερά την εφημερίδα του. Τη δίπλωνε ανάποδα και την έκρυβε στην τσέπη του, επειδή οι χαφιέδες παραμόνευαν. Κι αν σε «μαρκάριζαν» ότι διάβαζες τέτοια έντυπα, αποκτούσες αμέσως «φάκελο» και μπορούσες να βρεθείς ξαφνικά στο κρατητήριο ή στην εξορία. Οι δημοσιογράφοι των αριστερών εφημερίδων, για να κάνουν ρεπορτάζ, έβαζαν την ίδια τη ζωή τους σε κίνδυνο. Οι συνθήκες ήταν εξαιρετικά δυσχερείς και οι αρχές αναζητούσαν αφορμή για να κλείσουν τα «ανατρεπτικά» φύλλα. Έπρεπε να έχεις πολύ κουράγιο για να θητεύσεις σ’ αυτό το επάγγελμα.

Ο Γιώργος Λεονταρίτης, που έζησε κοντά σε μεγάλους πνευματικούς ανθρώπους της Αριστεράς και γνώρισε την ατμόσφαιρα των δημοσιογραφικών γραφείων (γραφεία που δεν μοιάζουν σε τίποτα με τα σημερινά, όπως και η τότε δημοσιογραφία δεν μοιάζει με τη σημερινή), μάς μεταφέρει με γλαφυρό τρόπο σε εποχές «ηρωικές». Άγνωστες ιστορίες από το ξεκίνημα του προοδευτικού κινήματος στη χώρα μας, μέχρι το 1967, εύθυμα και τραγικά περιστατικά συνθέτουν το «παζλ» μιας εποχής που σήμερα μας φαίνεται πολύ μακρινή. Κυρίως ο συγγραφέας δίνει πιστά την εικόνα της αγωνιστικής δημοσιογραφίας, που δεν γνώριζε ωράρια, είχε πενιχρές απολαβές, περισσότερους κινδύνους αλλά και μποεμισμό. Υπήρχε μεράκι, πάθος και κυνήγι για να φέρεις την είδηση. Καμία άνεση. Αντιθέτως, κατατρεγμός από τις επίσημες αρχές. «Ριζοσπάστης», «Μάχη», «Ελεύθερη Ελλάδα», «Δημοκρατικός», «Δημοκρατική», «Αυγή», «Ανεξάρτητος Τύπος», «ΩΡΑ» και πολλές άλλες εφημερίδες, που αντικατόπτριζαν όλο το φάσμα της Αριστεράς, έγραψαν Ιστορία σ’ αυτό τον τόπο. Προσωπικότητες σαν τον Πετσόπουλο, τον Γιαννιό, τον Παρορίτη, τον Χατζόπουλο, τον Βάρναλη, τον Καραγιώργη, τον Μιχάλη Κύρκο, τον Κώστα Γαβριηλίδη, τον Βουρνά, τον Μαρή, τον Χαΐνογλου, τον Κορνάρο, τον Λουντέμη και πολλοί άλλοι σκιαγραφούνται μέσα στις σελίδες του βιβλίου. Ίσως για πρώτη φορά μάς δίνεται συγκεντρωμένη η -για πολλούς- άγνωστη ιστορία της πολύπαθης αριστερής δημοσιογραφίας, που φυσικά δεν μπορεί να είναι πλήρης, αλλά πάντως σύρει την αυλαία και αποκαλύπτει τα πάθη και τους αγώνες των «γραφιάδων» που μαγεύτηκαν από τα μηνύματα της Οκτωβριανής Επανάστασης.