Κι άλλα χρόνια θα πάνε χαμένα;
Η πρόσφατη απόφαση του υφυπουργού Αθλητισμού, για την αναβολή μιας αγωνιστικής ημέρας για τον γνωστό θλιβερό λόγο, ήταν ασφαλώς ορθή.
Ορθή, πλην όχι επαρκής.
Το ίδιο ισχύει και για την πρόσφατη απόφαση της ΕΠΟ.
Δεν αρκεί, όμως, η, για οποιοδήποτε λόγο, αναβολή -είτε σε ένδειξη πένθους είτε σε ένδειξη διαμαρτυρίας- χωρίς στόχευση, χωρίς σκοπό, χωρίς προσπάθεια, έστω, για να προληφθούν τα (ακόμη) χειρότερα…
Πριν από περίπου εικοσιπέντε χρόνια (!), από τη θέση ευθύνης που είχαμε την τιμή να κατέχουμε -υπερβαίνοντας και αυτές τις αρμοδιότητές μας- προτείναμε εγγράφως στην ΕΠΟ και στην (τότε) ΕΠΑΕ την αναβολή των πρωταθλημάτων για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μπροστά στον ολισθηρό δρόμο σειράς θλιβερών επεισοδίων.
Αιτιολογούσαμε την πρότασή μας αυτή, επισημαίνοντας ότι δεν θα επρόκειτο για ένδειξη αδυναμίας, αλλά για απόφαση περισυλλογής – αυτοκριτικής δημόσιας και προεχόντως εκδήλωσης πρωτοβουλιών και ανάληψης συγκεκριμένων δράσεων από τον ίδιο τον χώρο του ποδοσφαίρου.
Βεβαίως η πρότασή μας είχε απορριφθεί (όπως, άλλωστε, ήταν… αναμενόμενο) μετά πολλών «επαίνων».
Πρόδηλα, ασφαλώς και δεν θα είχε… «σωθεί» το ελληνικό ποδόσφαιρο!
Ίσως, όμως, να μη βρισκόμαστε σήμερα στην ίδια, ακριβέστερα σε χειρότερη, «αφετηρία», αλλά -σε κάθε περίπτωση- θα είχε αναληφθεί κάποια συντονισμένη προσπάθεια, έστω και για λόγους «συνειδησιακούς»…
Όπως και τότε σημειώναμε, δεν ανήκε (και βεβαίως ούτε τώρα ανήκει) σ’ εμάς να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις.
Περιοριζόμαστε και μόνο να φέρουμε στον νου τη δημόσια τοποθέτησή μας, όταν (εν έτει… 1990) αναλαμβάναμε τα καθήκοντά μας, επισημαίνοντας τότε ότι οι «μεγάλες», ιδίως, ΠΑΕ δεν ευθύνονται κατ’ ανάγκη για το «κακό» που κάνουν, αλλά «για ό,τι καλό -ενώ μπορούν- δεν κάνουν»….
Σε κάθε, πάντως, περίπτωση, μακάρι ΕΠΟ, Σούπερ Λιγκ και Φούτμπολ Λιγκ να εκδηλώσουν κάθε πρόσφορη και αναγκαία πρωτοβουλία, χωρίς να αρκούνται στην επίκληση και στη βοήθεια της Πολιτείας.
Βοήθεια η οποία -πάντα κατά τη γνώμη μας- συμπληρωματική και μόνο των δικών τους προσπαθειών μπορεί να είναι.
Και τούτο ανεξάρτητα από τους επιμέρους τομείς όπου -διαχρονικά επαναλαμβάνεται – η Πολιτεία είχε λόγο παρέμβασης και είτε αστόχησε είτε ολιγώρησε και πάντως δεν τόλμησε, ελέω του «περίφημου» πολιτικού κόστους.
Η πρόσφατη, ωστόσο, «πρωτοβουλία» της Σούπερ Λιγκ μάλλον δεν μας επιτρέπει να αισιοδοξούμε ότι «κάτι θα κινηθεί… κάτι θα γίνει».
Αλήθεια, αρκεί η προς τις ΠΑΕ σύσταση αποφυγής «δυσμενών» δηλώσεων;
Αρκεί η προτροπή… «μην κάνετε (κι άλλο) κακό»;
Αδίκως, θα μπορούσε να εκληφθεί αυτή η, κατά βάση, ορθή προτροπή (αλήθεια, τώρα μόλις διαπιστώθηκαν οι εμπρηστικές και συναφείς δηλώσεις;) και ως εκ μέρους των ΠΑΕ διατήρηση της «μακαριότητας», της «νιρβάνα» και του συμβιβασμού – αποδοχής της διαχρονικής αλλά και παρούσης στρεβλής κατάστασης;
Δεν θα όφειλε, αντίθετα, η Σούπερ Λιγκ να προτρέψει τις ΠΑΕ για ό,τι χρήσιμο και αναγκαίο, αλλά ως δράση και όχι ως αδράνεια;
Μόνο… «μη χειροτερεύετε τα πράγματα»;
Κι άλλα χρόνια θα πάνε χαμένα;
Κρίμα!
YΓ.: Η, όπως διαφαίνεται… «μέχρις εσχάτων», δημόσια αντιπαράθεση των κ. Μαρινάκη – Μελισσανίδη ασφαλώς δεν βελτιώνει το κλίμα.
Ωστόσο, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα, ένα είναι σίγουρο.
Κάτι θα αλλάξει, δεν γίνεται διαφορετικά!
Προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο, ουδείς μπορεί να προδικάσει.
Καλούνται, κατά συνέπεια, όσοι «περιθωριοποιημένοι» εκτιμούν ότι έχουν τη δυνατότητα και θέλουν, να ενώσουν τις δυνάμεις και τις προσπάθειές τους για το «καλύτερο».
Επαναλαμβάνεται ότι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα ακόμη και «ο ίδιος ο χώρος του ποδοσφαίρου» -που είτε τους εμπόδισε είτε και τους απέβαλε- θα πρέπει να προσβλέπει στις καλές τους υπηρεσίες, παράλληλα και με την ανάδειξη νέων προσώπων.
Όπως λέγεται και στην πολιτική, ας γίνει η κρίση… ευκαιρία!