Διπλός στόχος: Ενσωμάτωση ΣΥΡΙΖΑ και νεο-αποστασία
Πρωταρχικός όρος για την προώθηση της νεοφιλελεύθερης στρατηγικής και των μέτρων λιτότητας είναι η «αποικιοποίηση» των κομμάτων της διακυβέρνησης. Οι μνημονιακοί εντολοδόχοι αποτελούν το αναγκαίο «πολιτικό καύσιμο» για τη διάλυση των κοινωνικών θεσμών, των εργασιακών σχέσεων, της παραγωγικής – οικονομικής δομής.
Γι’ αυτό και ιστορικά στην Ευρώπη, από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, προηγήθηκε η ενσωμάτωση της σοσιαλδημοκρατίας, η περιθωριοποίηση των κομματικών εκφράσεων της Αριστεράς, αποδυναμώθηκαν οι συλλογικές εκφράσεις και οι πολιτικοϊδεολογικές ταυτότητες, ώστε να ανοίξει στη συνέχεια ο δρόμος για την ιστορικού τύπου επικυριαρχία της πολιτικοοικονομικής χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας την οποία και βιώνουμε σήμερα.
Στη χώρα μας η σύγχρονη αυτή δομή κυριαρχίας βρήκε, περίπου, «τις πόρτες ανοιχτές». Η αποδυνάμωση και αποϊδεολογικοποίηση του πολιτικού μας συστήματος συντελούνταν, με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990.
Στην ουσία, στο Καστελλόριζο, το 2010, παίχθηκε το «ρέκβιεμ» της κατάρρευσης του πολιτικού μας συστήματος.
Ακόμα και στον ρόλο του πολιτικού εντολοδόχου, του πλήρως υποταγμένου στις επιταγές της «τρόικας» και της γερμανικής ελίτ, ο Γ. Παπανδρέου αλλά και το ΠΑΣΟΚ απώλεσαν σύντομα την όποια κοινωνική νομιμοποίηση και ανοχή.
Η κυβέρνηση του Λ. Παπαδήμου εξεπλήρωσε από την οπτική αυτή δύο στόχους: Γιατί η κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ συνοδεύθηκε από την πλήρη ενσωμάτωση της ΝΔ και του Αντ. Σαμαρά στη μνημονιακή στρατηγική. Από την περίοδο αυτή μέχρι σήμερα παρακολουθούμε τη συνεχή πορεία εκφυλισμού και απαξίας, την οποία ακολουθεί το μνημονιακό «σύστημα» ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μια πορεία που αναπόφευκτα οδηγεί στην τελική του πτώση. Το Μνημόνιο άλλωστε, ως σύγχρονος Κρόνος, «καταπίνει» τα ίδια τα πολιτικά «παιδιά» του…
Η επιχείρηση ενσωμάτωσης του ΣΥΡΙΖΑ
Τώρα, πλέον, το σύστημα των μνημονιακών συμφερόντων δεν διαθέτει άλλες κομματικές εφεδρείες… Η μόνη πιθανή του διέξοδος συναρτάται με τη δυνατότητά του να «ενσωματώσει», ως έναν βαθμό τουλάχιστον, τον ΣΥΡΙΖΑ και να απομυθοποιήσει ή και να απαξιώσει την αντιμνημονιακή του στρατηγική.
Η «επιχείρηση» αυτή έχει ενεργοποιηθεί από τους πρώτους μήνες του 2012, όταν, εν όψει των επερχόμενων εκλογών, εζητήτο από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να «συνυπογράψει» τα μνημονιακά προγράμματα. Το «αίτημα» αυτό μάλιστα εκπορεύθηκε με «ανεπίσημο» τρόπο και από την πλευρά της Άνγκ. Μέρκελ.
Σήμερα, εν όψει του επερχόμενου τέλους, και αφού εξαντλήθηκε και αυτοακυρώθηκε ολοσχερώς η κυβερνητική προπαγάνδα, αναδύθηκε πάλι πριν από λίγο καιρό το σενάριο της «εθνικής συνεννόησης», της συμφωνίας κυβέρνησης και ΣΥΡΙΖΑ για την αντιμετώπιση του χρέους και για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ακόμη και η πρόταση για εθνική κυβέρνηση ειδικού (μνημονιακού) σκοπού είδε το φως της δημοσιότητας…
Ασφαλώς, ο ολοσχερής και καθολικός εγκλωβισμός του πολιτικού συστήματος και των κομμάτων αποτελεί μια ιδεώδη «κατασκευή» τόσο για τους δανειστές και την γερμανική ελίτ όσο και για τους εγχώριους φορείς της διαπλοκής και των συστημικών συμφερόντων. Προς αυτή την κατεύθυνση έδρασαν άλλωστε τόσο ορισμένα, «μνημονιακής ορθοδοξίας», δημοσιογραφικά συγκροτήματα όσο και βουλευτές – διακομιστές των συμφερόντων αυτών.
Πέραν αυτών όμως, στον ίδιο τον στενό κύκλο αποφάσεων του κυβερνητικού επιτελείου αποφασίσθηκε η προώθηση και προπαγάνδιση της πρότασης αυτής.
Τελικός στόχος: ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΘΕΙ Η ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΩΣ ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ, έστω και με έμμεσο τρόπο, από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Μια τέτοιου τύπου «συνεννόηση», ακόμη κι αν δεν μπορεί να πάρει τον χαρακτήρα της συναίνεσης, θα αποτελούσε το προσφορότερο ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ για την άμβλυνση των αντιθέσεων ώστε να ευοδωθεί μέσα στο κλίμα αυτό η σύγχρονη ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΑΠΟΣΤΑΣΙΑΣ για την εξασφάλιση του αριθμού των «180». Ζητούν, δηλαδή, από τον Αλ. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ να τους σφραγίσει το μνημονιακό τους διαβατήριο για την επόμενη περίοδο…
Ψάχνουν για «ιδανικούς αυτόχειρες» αυτοί που έχουν πολιτικά και κομματικά αυτοκτονήσει…
Τα προπαγανδιστικά φερέφωνα της συγκυβέρνησης, οι μηχανισμοί της διαπλοκής έχουν εξαπολυθεί σ’ ένα άγριο κυνήγι για τη συλλογή ψήφων. Προκειμένου να προσεγγίσουν κάποιους «ξέμπαρκους» βουλευτές, διαδίδουν επίμονα ότι ήδη έχουν συγκεντρώσει 174-176 ψήφους και απομένουν ελάχιστοι… Κεντρικός στόχος παραμένει πάντως η διάλυση της ΚΟ της ΔΗΜΑΡ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Ασφαλώς η σημερινή σύνθεση του Κοινοβουλίου δεν είναι απλώς προβληματική αλλά και εμφανώς αναντίστοιχη προς την κοινωνία. Υπάρχουν βουλευτές «μετέωροι» που δεν έχουν να δώσουν λόγο σε κανέναν… Όλα αυτά μπορούν να αφήσουν ανοιχτά πολλά ενδεχόμενα…
Γι’ αυτό και η μόνη απάντηση σ’ αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις, σ’ αυτή την εξαχρείωση, τη συντονισμένη επίθεση εκμαυλισμού είναι η ΛΑΪΚΗ ΑΣΦΥΞΙΑ, η κινητοποίηση της ίδιας της κοινωνίας, των φορέων της, των πολιτών, που πρέπει να διαμορφώσουν ένα ευρύ μέτωπο, ΜΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΑΣΠΙΔΑ απέναντι στις αθλιότητες ενός σάπιου συστήματος, που καταρρέει «μολύνοντας» με τις πρακτικές, τις μεθοδεύσεις και τις αντιλήψεις του ό,τι έχει απομείνει όρθιο σ’ αυτό τον τόπο.