Διά χειρός…
Στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου…
«Εκείνοι που το βράδυ της Παρασκευής ξεχύθηκαν στους δρόμους της Αθήνας για να παρασταθούν στους ελεύθερους πολιορκημένους του Πολυτεχνείου έχουν ακόμη στα αυτιά τους τον λόγο των νέων, που, προτού στηθεί γυμνός, απέριττος, σπαραχτικός, μπροστά στα τανκς, ανέβηκε σκαλί σκαλί όλη την κλίμακα της ανθρώπινης έκφρασης: από το κοινόχρηστο σύνθημα ως το κατακόρυφο επιφώνημα. Όταν κάποτε ηρεμήσει ο νους μας και μπορέσει η ψυχή μας να συλλογιστεί σωστά, κάποιος που αγαπά τον τόπο αυτόν όσο και τη γλώσσα του θα πρέπει να μελετήσει με ταπείνωση αυτήν την εκπομπή, που κράτησε τρία μερόνυχτα, πριν σβήσει τα άγρια ξημερώματα του Σαββάτου. Εκείνος θα μας πει πότε και πώς η γλώσσα εκφράζει, στο μεταίχμιο ζωής και θανάτου, αυτό που λέμε ”λόγο ποιητικό”. Όχι τους γλυκασμούς των ευαίσθητων αλλά μια φλόγα που μαρμαρώνει την ώρα που το κορμί πέφτει στη γη».
… του πρώην υπουργού Στέφανου Μάνου από άρθρο του στην «Καθημερινή»:
Πήγαν περίπατο τα πέντε χρόνια αφαίμαξης…
«Χωρίς όμως σωστή διάγνωση, δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική θεραπεία. Γι’ αυτό η χώρα βρίσκεται σε πλήρες αδιέξοδο. Χάσαμε ήδη πέντε χρόνια άκαρπων προσπαθειών. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους, χιλιάδες επιχειρήσεις πτώχευσαν, περιουσίες χάθηκαν. Είναι το αποτέλεσμα λάθος διάγνωσης και απύθμενης πολιτικής δειλίας.
Είναι να σκάει κάποιος. Διότι, πιστέψτε με, η Ελλάδα έχει όλες τις προϋποθέσεις να ξεπεράσει τις δυσκολίες, να εξασφαλίσει την ευημερία των 3/3 του ελληνικού λαού και να καταστεί πόλος έλξεως για όλους τους Ευρωπαίους».
… της Τατιάνας Αβέρωφ από το βιβλίο της με τίτλο «Δέκα ζωές σε μία», που αναφέρεται στον πατέρα της, τον Ευάγγελο Αβέρωφ.
«Ποιος ήσουν, πατέρα;»
«Σε έχουν πει ακροδεξιό, σκληροπυρηνικό, γεφυροποιό, παλαιοκομματικό, φασίστα. Σε έχουν πει ευπατρίδη πολιτικό, οραματιστή, αναμορφωτή, ρεαλιστή, ιδεολόγο. Πολλοί πίνουν νερό στο όνομά σου, ακόμα και σήμερα, είκοσι πέντε χρόνια μετά τον θάνατό σου. Έχω νιώσει από νήπιο τη λατρεία και την απέχθεια στο πρόσωπό μου επειδή ήμουν παιδί σου. Έχω απορήσει μέχρι δακρύων που αποτύχαινα να κερδίσω το χαμόγελο της δασκάλας, όσο κι αν προσπαθούσα. Έχω ντραπεί μέχρι δακρύων για τα χαμόγελα και τα ”μπράβο” που κέρδιζα χωρίς να τ’ αξίζω. Έμαθα να μισώ την πολιτική που εξορίζει τη λογική και τα κάνει όλα άσπρα ή μαύρα. Πώς άντεχες, αλήθεια; Ποιος ήσουν, αλήθεια; Ποια ήμουν εγώ, αλήθεια; Ποια αλήθεια;».
… του διευθυντή Ερευνών Επιχειρηματικότητας στο Ινστιτούτο DΙW του Βερολίνου Αλέξανδρου Κρητικού από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η προσέλκυση ερευνητών υψηλού επιπέδου».
Όλο πίσω πάμε…
«Η οικονομική απόσταση της Ελλάδας από τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης ολοένα μεγαλώνει, ενώ η υπεροπλία της σε επίπεδα ευημερίας με την Ανατολική Ευρώπη εξαφανίζεται: Ήδη η Σλοβενία, η Σλοβακία και η Τσεχία είναι πλουσιότερες από την Ελλάδα, χώρες όπως η Πολωνία, η Εσθονία και η Λιθουανία την έχουν φτάσει και η Ουγγαρία και η Λεττονία την πλησιάζουν.
Οι εξελίξεις αυτές δεν έχουν συμβεί τυχαία. Η Πολωνία, για παράδειγμα, αναδιαμόρφωσε το ρυθμιστικό της περιβάλλον και προσείλκυσε μαζικές ξένες άμεσες επενδύσεις.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Το 2007 η Ελλάδα και η Πολωνία δαπάνησαν 0,6% του ΑΕΠ σε έρευνα και ανάπτυξη. Έκτοτε, η Πολωνία έχει διπλασιάσει σε απόλυτους αριθμούς τις σχετικές δαπάνες. Στην Ελλάδα έχουν παραμείνει στο ίδιο χαμηλό επίπεδο».
… του Παύλου Τσίμα από το άρθρο του στα «Νέα» με τίτλο «Ο Ηρακλής και το Μνημόνιο».
Η δύναμη, η απόρριψη του παλιού…
«Νομίζουν ότι η πηγή της όποιας εκλογικής δυναμικής του ΣΥΡΙΖΑ είναι το Μνημόνιο, η «τρόικα», ο θυμός, η «αντιμνημονιακή αγανάκτηση». Αλλά, στην πραγματικότητα, ο άνεμος που φουσκώνει τα πανιά του είναι η απόρριψη του παλιού πολιτικού συστήματος και των δύο κομμάτων εξουσίας, η ηθική τους απαξία, η διάθεση «τιμωρίας» τους, σαν για να αποκαθαρθούν έτσι και οι αμαρτίες του ίδιου του εκλογικού σώματος. Το πιο πετυχημένο σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν κάποιο από τα αντιμνημονιακά του εμβατήρια, αλλά εκείνο το προεκλογικό «ή εμείς ή αυτοί», που έδειχνε με το δάχτυλο τους εχθρούς και κινητοποιούσε μηχανισμούς λύτρωσης και απενοχοποίησης των υπολοίπων».