Τι μαγειρεύουν για μας οι Αμερικανοί…
Αναγκαίες οι θύμησες. Υπογραμμίζουν πιο ηχηρά τους νέους κινδύνους που κρύβονται πίσω από την εισβολή του «Barbaros» στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, τις βλέψεις προς το Καστελλόριζο και την επόμενη μέρα που σχεδιάζουν για την Ελλάδα οι… φίλοι μας οι Αμερικανοί. Τα συμφέροντα των οποίων -μην είμαστε αιθεροβάμονες- είναι ο κύριος άξονας των κινήσεών τους στην καυτή περιοχή μας, που φλέγεται από κάτω, από πάνω και από Ανατολάς, με τις… διεργασίες να έχουν ήδη ξεκινήσει δειλά δειλά…
Τα τελευταία δύο χρόνια, από συζητήσεις με πηγές που έχουν πρόσβαση σε διεθνείς πολιτικούς και οικονομικούς παράγοντες, οι οποίοι έχουν τον «τρόπο» τους να γνωρίζουν τα μελλούμενα, μαθαίναμε ότι στην ερώτηση που έθεταν για το αν εντάσσεται και η Ελλάδα στα σχέδια αυτά η απάντηση ήταν «όχι». Κάτι που ίσχυε μέχρι πριν από λίγο καιρό. Ενώ τώρα η απάντηση είναι ότι έχουμε μπει κι εμείς στο πλάνο της αναδιάταξης της περιοχής μας.
Πριν από λίγους μήνες, καλεσμένος του Ινστιτούτου Δημοκρατίας «Κωνσταντίνος Καραμανλής» ήρθε στην Αθήνα και μίλησε, σε εκδήλωση για την «Ασφάλεια στον 21ο αιώνα», ο ελληνοαμερικανός ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, ο οποίος διετέλεσε ανώτατος διοικητής του ΝΑΤΟ. Μετά την ομιλία του, το βράδυ παρεκάθησε σε δείπνο στο σπίτι του Αχιλλέα Καραμανλή, που είναι πρόεδρος του Ινστιτούτου. Καλεσμένοι ήταν ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής και ο πρώην υπουργός Εξωτερικών, πρέσβης Πέτρος Μολυβιάτης.
Πολλά ήταν τα θέματα που συζητήθηκαν μακριά από τις κάμερες. Κάποια στιγμή, ο κ. Σταυρίδης ρωτήθηκε αν διαβλέπει αναταράξεις στην περιοχή μας και η απάντησή του ήταν: Όσο δεν υπάρχει κινητικότητα, δεν υπάρχει θέμα. Και πρόσθεσε: Να ανησυχήσετε μόλις δείτε κινητικότητα… (Το νόημα της απάντησης παραθέτουμε, δεν μεταφέρουμε την ακριβή διατύπωση του κ. ναυάρχου.)
Όπως αντιλαμβάνεσθε, η κινητικότητα ξεκίνησε και η αγωνία είναι ποια θα είναι η κατάληξή της. Και σε βάρος ποιου…
Στο πλαίσιο αυτής της «κινητικότητας», σύμφωνα με καλές πηγές, η Ουάσινγκτον έχει αναθέσει σημαντικό ρόλο στην Αίγυπτο, με τον έμπιστό της, τον Πρόεδρο Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι. Και βεβαίως και στο Ισραήλ. Η τριμερής συνάντηση Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου στο Κάιρο, καθώς και αυτή που θα ακολουθήσει στο Τελ Αβίβ μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ, «κάτι λένε» και προφανέστατα στέλνουν μηνύματα, γι’ αυτό και η ανησυχία του Ερντογάν. Ανησυχία που δεν αφορά, φυσικά, την αντιπαράθεση της Τουρκίας με την Ελλάδα, αλλά τις πληροφορίες που κυκλοφορούν ότι στον νέο χάρτη της Μέσης Ανατολής η Τουρκία εμφανίζεται κομμένη σε τέσσερις χώρες!
Για εμάς, που είμαστε στο μάτι του κυκλώνα, είναι άγνωστο τι προβλέπουν οι σχεδιασμοί της Αμερικής… Όπως και ποιες μπορεί να είναι οι αντιδράσεις της Άγκυρας στο αύριο που της ετοιμάζουν… Αντιδράσεις που θα έχουν στόχο τη χώρα μας, για να πιέσουν έτσι την Ουάσινγκτον. Και η πρώτη γεύση είναι η παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ, οι περατζάδες τουρκικών πολεμικών στα νησιά του Αιγαίου μας, που κάθε άλλο παρά αβλαβής διέλευση είναι, και η καταδίωξη με F-16 του επιβατικού αεροσκάφους μας.
Μέσα σε αυτό το πολεμικό κλίμα που διαμορφώνει ο Ερντογάν, ο οποίος συμπεριφέρεται σαν σουλτάνος και θεωρεί την Ελλάδα τσιφλίκι του, ο Σαμαράς κάλεσε τον τούρκο πρωθυπουργό Αχμέτ Νταβούτογλου, μαζί με το Υπουργικό του Συμβούλιο, σε κοινή συνεδρίαση στη Βουλή! Να συζητήσουν τι; Τους όρους παράδοσης που βάζουν οι… κατακτητές;
Δεν θα είχε κανείς αντίρρηση σε οποιαδήποτε συνάντηση με τους απέναντι αν δεν αμφισβητούσαν τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου. Και μια ένδειξη καλής θέλησης, και όχι μόνο, θα ήταν να αποχωρήσει το τουρκικό ερευνητικό σκάφος από την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας και να σταματήσουν οι παραβιάσεις του εναέριου και του θαλάσσιου ελληνικού χώρου.
Αυτούς τους όρους θα έπρεπε να θέτετε, κύριε πρωθυπουργέ, και όχι να υποδέχεσθε με τιμές, μουσικές και αγκαλιές το Υπουργικό Συμβούλιο χώρας που φέρεται σαν κατακτητής, για να συνεδριάσει από κοινού με το Υπουργικό μας Συμβούλιο.
Δεν είναι απλά τα πράγματα.
Είναι χειρότερα και από την τραγωδία που έχει προκαλέσει η χρεοκοπία της οικονομίας μας, που επίσης είναι έργο αυτών που κυβέρνησαν τα τελευταία είκοσι χρόνια. Θα πεινάσουμε, θα χάσουμε τις δουλειές μας, ό,τι καταφέραμε από τον πόλεμο και μετά. Αλλά κάποια στιγμή θα τα ξαναφτιάξουμε. Το «πάλι με χρόνια, με καιρούς» είναι η σημαία μας.
Τα εθνικά μας θέματα δεν μπαίνουν στη ζυγαριά…
Δεν υπάρχει ώρα, ούτε στιγμή, να πεις «βάλ’ τα στην άκρη και θα τα δούμε αργότερα». Γιατί ό,τι χάνεται δεν ξανακερδίζεται. Και η Ιστορία είναι γεμάτη από χαμένες πατρίδες…
Και αυτό, Αντώνη Σαμαρά, να μην το ξεχάσεις όταν μεθαύριο θα συζητάς με τον Αχμέτ…
ΥΓ.: Δύο επισημάνσεις για τις τουρκικές προκλήσεις από τον γνωστό περί τα διεθνή κ. Χρήστο Ροζάκη, ομότιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από άρθρο του στην «Καθημερινή»:
= «Η Ελλάδα, ως εγγυήτρια δύναμη, μπορεί να συμμετέχει με ένα ή δύο πολεμικά στην παρακολούθηση του έργου του «Μπαμπαρός»» (κάτι που δεν το πράξατε, κύριε πρωθυπουργέ). Και
= «Το τουρκικό πολεμικό πλοίο έκανε μια ανορθόδοξη διαδρομή, πλέοντας μέσα από στενά που αναμφίβολα αποτελούσαν ελληνική αιγιαλίτιδα ζώνη» (και για αυτήν την προκλητική παραβίαση δεν υπήρξε αντίδραση της κυβέρνησης).