Τετελεσμένα θέλει να επιβάλει ο Ερντογάν με την απειλή των όπλων

Στην Κύπρο το «θερμόμετρο» θα παραμείνει ψηλά όλο το επόμενο διάστημα και δυστυχώς δεν διαφαίνεται μια αξιοπρεπής οδός αποκλιμάκωσης.

Η Λευκωσία, έχοντας τη στήριξη της Αθήνας (που μάλλον με δυσφορία την προσφέρει), δεν έχει άλλο δρόμο από το να συνεχίσει τις έρευνες και να αναζητήσει κάποιον αξιοπρεπή συμβιβασμό ώστε να επιστρέψει στο τραπέζι των συνομιλιών. Τώρα φαίνεται πόσο λανθασμένη και βεβιασμένη ήταν η απόφαση του Ν. Αναστασιάδη να εμπλακεί στη διαδικασία των συνομιλιών στη βάση του Κοινού Ανακοινωθέντος της 11ης Φεβρουαρίου.

Η διακοπή των ερευνών θα ήταν καταστροφική για την Κύπρο, όπως θα ήταν και η αποδοχή συζήτησης, τώρα, πριν καν δηλαδή υπάρξει έστω και προκαταρκτική συμφωνία για το Κυπριακό, φόρμουλας για τον διαμοιρασμό του φυσικού αερίου.

Από την άλλη μεριά όμως η Τουρκία, λειτουργώντας με τρόπο πειρατικό, θα επιμείνει στην προσπάθεια να επιβάλει τετελεσμένα με την απειλή των όπλων. Όσο μάλιστα δεν φαίνεται να υπάρχει καμία δύναμη που να μπορεί να τιθασεύσει τον διπλωματικό «τραμπουκισμό» του καθεστώτος Ερντογάν, η Άγκυρα αποθρασύνεται περισσότερο, καθιστώντας ακόμη πιο δύσκολο έναν συμβιβασμό. Η Τουρκία δεν πρόκειται να αποσύρει το «Barbaros» εάν προηγουμένως δεν εξασφαλίσει έναν ταπεινωτικό για τους Ελληνοκύπριους συμβιβασμό και θα κλιμακώσει τις πιέσεις για επανέναρξη των συνομιλιών με τη συμπερίληψη και ενός ακόμη «πακέτου», που θα περιλαμβάνει την αποχώρηση του «Barbaros» με αντάλλαγμα την παραχώρηση μεριδίου φυσικού αερίου στους Τουρκοκύπριους (και συνεπώς στην Τουρκία).

Στρατιωτική επιλογή για την Ελλάδα και την Κύπρο δεν φαίνεται να υπάρχει, καθώς θα οδηγούσε εκ των πραγμάτων σε μια σύντομη αντιπαράθεση και «μεσολάβηση» στο μοντέλο των Ιμίων, που κατέληξε σε επιβολή του status quo ante, με τη διακοπή δηλαδή κάθε δραστηριότητας από ελληνικής πλευράς στην (ελληνική, κατ’ όνομα πια) «γκρίζα», πλέον, βραχονησίδα.

Κάθε στρατιωτική εμπλοκή, σύμφωνα με τους συσχετισμούς δυνάμεων, δεν θα έδινε λύση σύμφωνα με τα εθνικά συμφέροντα, αντιθέτως θα υποχρέωνε τους Κύπριους να επιστρέψουν στο τραπέζι των συνομιλιών, αποδεχόμενοι τη διακοπή των ερευνών μέχρι να λυθεί το Κυπριακό ή πάγωμα των ερευνών και συζήτηση του ζητήματος των υδρογονανθράκων ως ξεχωριστού κεφαλαίου του Κυπριακού.Στο Αιγαίο ο προκλητικός περίπλους της τουρκικής κορβέτας, που έκοψε στα δύο το Αιγαίο από Βορρά προς Νότο και αφού περιπλανήθηκε στις Κυκλάδες αποχώρησε ανενόχλητη, ήταν ένα σαφές μήνυμα προς την ελληνική κυβέρνηση. Όμως αυτό που πραγματικά ανησυχεί την Αθήνα είναι ότι ο κ. Ερντογάν δείχνει -και το διαμηνύει με κάθε τρόπο στην Αθήνα- ότι δεν είναι η Τουρκία αυτή που θα υποχωρήσει στο θέμα των υδρογονανθράκων και θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο το μερίδιο φυσικού αερίου που αναλογεί στους Τουρκοκύπριους αλλά και στην Τουρκία, καθώς είναι γνωστό πλέον ότι οι Τούρκοι θεωρούν πως και δυτικά της Κύπρου ένα μεγάλο τμήμα της κυπριακής ΑΟΖ ανήκει στην Τουρκία…

Καθώς μάλιστα συνεδρίασε και το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας και έθεσε σε υψηλή προτεραιότητα στη λίστα των απειλών ασφαλείας την προστασία των συμφερόντων της Τουρκίας σε Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο, είναι πλέον σαφές ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αναπαύεται στην ψευδαίσθηση κατευνασμού της Άγκυρας και εξευμενισμού του άλλοτε «φίλου» και άλλοτε «κουμπάρου» Ταγίπ. Δυστυχώς η Αθήνα έχει εξαγοράσει τον μη πόλεμο με την Τουρκία πάρα πολύ ακριβά, καθώς εκτός της επιβολής των «γκρίζων ζωνών» στο Αιγαίο, η Τουρκία μέσω και της Συμφωνίας της Μαδρίτης έχει επιβάλει μορατόριουμ ερευνών σε όλη την ακτίνα από τον Έβρο μέχρι και το Καστελλόριζο. Η εδραίωση της πεποίθησης ότι είναι περισσότερο από πιθανές οι εκλογές τον Μάρτιο έχει σημάνει συναγερμό στο τουρκικό προξενείο Κομοτηνής και στο κόμμα ΚΙΕΦ.

Το σχέδιο για τη Θράκη

Ο μεγάλος στόχος που έχουν θέσει οι εκπρόσωποι του τουρκισμού στη Θράκη είναι να πετύχουν τέτοιο συνδυασμό στους δύο νομούς ώστε να εκλεγούν μέχρι και πέντε μειονοτικοί βουλευτές. Μια μικρή «Κοινοβουλευτική Ομάδα», η οποία, εφόσον μάλιστα επιβεβαιωθεί η πολιτική ρευστότητα, θα αποδειχθεί πολύ σημαντικό διαπραγματευτικό χαρτί στα χέρια τους προκειμένου να αποσπάσουν, εκβιαστικά, ρυθμίσεις για τις απαιτήσεις που προβάλλει ο τουρκισμός στη Θράκη.

Το κόμμα ΚΙΕΦ δεν έχει αποφασιστεί ακόμη αν και πώς θα πολιτευτεί, καθώς το πλαφόν του 3% είναι αποτρεπτικό για τη συμμετοχή του στις εθνικές εκλογές, αλλά η επιδίωξη είναι να παίξει ρόλο «ομπρέλας» για όλους τους μειονοτικούς που θα συμμετάσχουν στις εκλογές με τα ελληνικά κόμματα. Στη Θράκη, εδώ και έναν μήνα σχεδόν, έχει ξεκινήσει η «πορεία προς τον λαό» από τον απερχόμενο τούρκο πρόξενο Iλχάν Σενέρ, ο οποίος έχει περιοδεύσει και στο τελευταίο χωριό, στον τελευταίο οικισμό, στον τελευταίο μειονοτικό σύλλογο, ενώ έχει παραστεί και σε εκδηλώσεις που οργανώνονται προς τιμήν του. Αυτή η, φαινομενικά κοινωνική, δραστηριότητα του προξένου δεν είναι τίποτα περισσότερο από επίδειξη δύναμης, διατηρώντας παράλληλα «ζεστή τη μηχανή» των ακραίων της μειονότητας, εν όψει και των πολιτικών εξελίξεων.

Και εκεί ακριβώς είναι που παίζεται πλέον το μεγάλο παιγνίδι, μια και αντίστοιχη δραστηριοποίηση έχει επιδείξει το τελευταίο διάστημα ο πρόεδρος του μειονοτικού κόμματος ΚΙΕΦ (DEB) Αλή Τσαβούς.

Ο τελευταίος, με επισκέψεις σε τουρκικές πόλεις αλλά και στη Γερμανία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες που υπάρχουν Δυτικοθρακιώτες, επιχειρεί να κρατήσει σε υψηλό επίπεδο την εκλογική ετοιμότητα που υπήρξε στις ευρωεκλογές, η οποία έφερε το κόμμα του στην πρώτη θέση στους Νομούς Ξάνθης και Ροδόπης.

Το ΚΙΕΦ σε κάθε ευκαιρία επιστρατεύει και τον γιο του Σαδίκ, ο οποίος δραστηριοποιείται και επιχειρηματικά στη Θράκη με τις πλάτες μεγάλων τούρκικων επιχειρήσεων, ενώ ετοιμάζεται και για «διεθνή» φιέστα με τη διοργάνωση, στην Κομοτηνή, του ετήσιου συνεδρίου της αμφιλεγόμενης FUEN -της Ομοσπονδιακής Ένωσης Ευρωπαϊκών Εθνοτήτων- πιθανότατα στους πρώτους μήνες του 2015, ώστε να προσδώσει και ευρωπαϊκό κύρος στην προεκλογική καμπάνια του κ. Τσαβούς, που υπενθυμίζουμε ότι η προηγούμενη απασχόλησή του ήταν καφετζής στην «Τουρκική Νεολαία Κομοτηνής».

Δεν πρέπει επίσης να υποβαθμιστεί η ίδρυση και λειτουργία «εντευκτηρίων» σε Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Αθήνα και άλλες πόλεις για τους φοιτητές που προέρχονται από τη μουσουλμανική μειονότητα, με στόχο φυσικά να αποτραπεί η ομαλή ενσωμάτωσή τους στην ελληνική κοινωνία και στην ελληνική πανεπιστημιακή κοινότητα. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να γινόταν γνωστός και ο χρηματοδότης αυτών των πρωτοβουλιών…

Κωνσταντίνος Τσάκαλος