Ποιος ο στόχος της κυβερνητικής πολιτικής;

α) Η κυβέρνηση ετοιμάζει νέο μισθολόγιο των δημοσίων υπαλλήλων το οποίο χαρακτηρίζει και ως ενιαίο, ενώ στην πραγματικότητα είναι μισθολόγιο πολλών ταχυτήτων. Με στόχο τη μείωση των αποδοχών της μεγάλης πλειοψηφίας των δημοσίων υπαλλήλων. Και φυσικά θα υπάρχουν και θέσεις με υψηλές αμοιβές στις οποίες θα επιλέγονται οι ημέτεροι. Φυσικό είναι η μείωση των αποδοχών των εν ενεργεία δημοσίων υπαλλήλων με το νέο μισθολόγιο να έχει αποτέλεσμα και τη μείωση των συντάξεων του Δημοσίου. Και όλα αυτά για να περιορίζονται οι δημόσιες δαπάνες προκειμένου να ικανοποιούνται οι δανειστές μας. Το νέο μισθολόγιο έγινε αφορμή να προκύψει διαφωνία μεταξύ του πρωθυπουργού κ. Σαμαρά και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης κ. Βενιζέλου. Τα κανάλια, προβάλλοντας την είδηση αυτή, τη χαρακτήρισαν «αγκάθι» στις σχέσεις των δύο συγκυβερνώντων κομμάτων. Και για να σταματήσουν οι διαφωνίες και να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των δύο έγιναν συναντήσεις μεταξύ τους. Είναι όμως γεγονός ότι η κυβέρνηση και τα προνόμια αυτών που ασκούν την εξουσία, είναι ισχυρός συνθετικός κρίκος που εξουδετερώνει εύκολα κάθε διαφωνία. Αυτό φυσικά το γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Σαμαράς και το έχει κατ’ επανάληψη εφαρμόσει με την απειλή των πρόωρων εκλογών. Όμως, η διαφωνία του Βενιζέλου έχει μια ιδιάζουσα σημασία. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας τις δημοσκοπήσεις της κοινής γνώμης διαισθάνεται ότι η δύναμη του κόμματός του, όσο παραμένει σε κυβέρνηση που λαβαίνει αντιλαϊκά μέτρα, συνεχώς μειώνεται και υπάρχει κίνδυνος να μη συγκεντρώσει στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές το 3%. Και το ΠΑΣΟΚ σβήνει οριστικά από την πολιτική σκηνή της χώρας μας. Έτσι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης έχει συνειδητοποιήσει ότι πολιτικά τον συμφέρει μια «ηρωική έξοδος» από τη σημερινή κυβέρνηση και μάλιστα εξαιτίας ενός μέτρου όπως το νέο μισθολόγιο που φέρνει μείωση των αποδοχών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων του Δημοσίου. Με το δεδομένο αυτό έκρινε ότι θα ήτανε μια ευκαιρία ηρωικής εξόδου. Όμως ο κ. Βενιζέλος πείστηκε ότι και στο μέλλον θα υπάρχουν πολλές ευκαιρίες τέτοιες, όπως για παράδειγμα ο προϋπολογισμός του 2015, ο νόμος για τις απεργίες των εργαζομένων και λοιπά μέτρα που πρόκειται να λάβει η σημερινή κυβέρνηση στο μέλλον για την ικανοποίηση της «τρόικας». Πέραν αυτού, όσα στελέχη του ΠΑΣΟΚ μετέχουν στη σημερινή κυβέρνηση έδειξαν δυσφορία στην προοπτική αποχώρησής τους από την κυβέρνηση, γιατί τρέμουν τη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Έτσι, λοιπόν, φαίνεται ότι στο θέμα του νέου μισθολογίου θα υπάρξει συγκερασμός απόψεων και ο πρωθυπουργός θα δεχτεί κάποιες ανώδυνες τροποποιήσεις, ώστε να φανεί ότι ορισμένες αντιρρήσεις του κ. Βενιζέλου ήταν σωστές, δίκαιες και ικανοποιήθηκαν. Ας περιμένουμε λοιπόν τις τροποποιήσεις στο νέο ενιαίο μισθολόγιο το οποίο, όπως δήλωσε ο κ. Σαμαράς, θα εφαρμοστεί από 1/1/2016.

β) Η κυβέρνηση ετοιμάζεται για περιορισμό, μείωση δηλαδή, των επικουρικών συντάξεων, που τελικά θα καταλήξουν ή σε ένα φιλοδώρημα επαιτείας ή σε πλήρη κατάργηση. Εκεί οδηγούν οι εξελίξεις στο ασφαλιστικό σύστημα. Γενικά, θα έχουμε ουσιώδεις αλλαγές στην παροχή ασφάλισης όταν θα καταργηθούν οι χορηγήσεις στα ασφαλιστικά ταμεία από τον κρατικό προϋπολογισμό. Αυτή είναι δέσμευση που ανέλαβε η Ελλάδα απέναντι στην «τρόικα», για να δημιουργούνται περισσεύματα στον προϋπολογισμό για την ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών μας. Στο σημείο αυτό θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το κράτος καταλήστευσε την περιουσία των περισσοτέρων ασφαλιστικών ταμείων. Και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της σημερινής οικονομικής κρίσης. Η καταλήστευση άρχισε από την κυβέρνηση Σημίτη με την αποδέσμευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και την ελεύθερη πλέον τοποθέτησή τους σε ομόλογα, μετοχές και άλλα χρηματιστηριακά προϊόντα. Έτσι, τα ασφαλιστικά ταμεία υπέστησαν σοβαρές ζημίες όταν έσκασε η φούσκα που ήταν δημιούργημα της τότε κυβέρνησης (1999-2000), αλλά και όταν έγινε το «κούρεμα» των κρατικών ομολόγων τα οποία είχαν αγοραστεί από τα ασφαλιστικά ταμεία. Και τη χαριστική βολή στην περιουσία τους τη δέχτηκαν ορισμένα ταμεία με την αρπαγή από το Δημόσιο της ακίνητης περιουσίας τους. Είναι λοιπόν το Δημόσιο ο πρώτος υπεύθυνος και ο μοναδικός για την κατάρρευση των ταμείων. Και για τον λόγο αυτό είχε θεσπιστεί η επιχορήγησή τους από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι, όμως, οι επικουρικές συντάξεις είναι καταδικασμένες σε αφανισμό. Ήδη έχουν περιοριστεί στο 30% από το ποσό που χορηγείτο το 2010. Την τελευταία τετραετία, από μειώσεις συντάξεων κύριων και επικουρικών, το συνολικό ποσόν που ωφελήθηκε το κράτος και από τις απολύσεις των εν ενεργεία υπαλλήλων, φτάνει στα 12 δισ. ευρώ, όπως ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία. Πολλές φορές στο παρελθόν, ο κ. Σαμαράς μας είχε διαβεβαιώσει ότι δεν θα ληφθούν άλλα μέτρα εις βάρος των εργαζομένων. Και ερωτάμε τώρα, η περικοπή ή η κατάργηση των επικουρικών συντάξεων δεν αποτελεί νέο μέτρο; Επιτέλους, ας μας πει και μια αλήθεια ο κ. Σαμαράς! Οι συνταξιούχοι έχουν υποστεί ληστεία των συντάξεών τους κι αυτές έχουν καταντήσει ένα φιλοδώρημα επαιτείας. Και η πρόεδρος των Δικαστών-Εισαγγελών με δημόσιες δηλώσεις της υπεραμύνθηκε την επιστροφή των μειώσεων που υπέστησαν οι δικαστές, με τα περίφημα αναδρομικά τους, γιατί πρέπει να ζούν αξιοπρεπώς. Γιατί, όμως, όλος ο υπόλοιπος λαός να ζει σαν ζητιάνος; Αυτή η απαίτηση είναι που επιδεινώνει την κοινωνική ανισότητα και δυστυχώς αυτό είναι που δεν το έχουν συνειδητοποιήσει ορισμένοι.

γ) Όλες οι πληροφορίες συγκλίνουν στο ότι η κυβέρνηση σκέπτεται, ή μάλλον, είναι αποφασισμένη να ψηφίσει νόμο που να περιορίζει τη συνδικαλιστική δραστηριότητα. Θα ήμασταν πρόθυμοι να επαινέσουμε την απόφαση αυτή, γιατί σε παρά πολλές περιπτώσεις οι εργατοπατέρες του συνδικαλισμού κάνουν κατάχρηση των δικαιωμάτων και των προνομίων που τους παρέχει η σημερινή
ισχύουσα νομοθεσία. Ακόμη και στην κήρυξη απεργίας υπάρχει -και εκεί- πολλές φορές κατάχρηση δικαιώματος, που αποβαίνει σε βάρος του λαού. Όμως οι πληροφορίες λένε ότι ο νόμος αυτός θα περιορίσει και το δικαίωμα της απεργίας. Είμαστε αντίθετοι με αυστηρούς περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας, γιατί το θεωρούμε ότι αποτελεί νόμιμη άμυνα σε αδικούμενους και αδύναμους εργαζόμενους. Και η ιστορία μας αποδεικνύει ότι περιορισμούς στο δικαίωμα της απεργίας κάνουν μόνο τα απολυταρχικά καθεστώτα, για να μην υπάρχει λαϊκή αντίδραση στα αντιλαϊκά μέτρα που λαβαίνουν. Και δεν μιλάμε για την κατάχρηση δικαιώματος, που αυτό πρέπει να το αποδοκιμάζει κανείς, αλλά για την απεργία που προκαλείται από τη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Γιατί ο κ. Σαμαράς προτίμησε τώρα να περιορίσει δραστικά το δικαίωμα της απεργίας; Μήπως φοβάται από τους κραδασμούς που θα προκληθούν από τα μελλοντικά μέτρα που πρόκειται να λάβει; Ο Σαμαράς φοβάται γιατί τα περισσότερα ψέματα που έχει ήδη πει, τα έχει διαψεύσει ο υπουργός Οικονομίας κ. Χαρδούβελης, ο οποίος μας είπε ότι η σχέση της Ελλάδος με τους δανειστές της θα διαρκέσει μέχρις ότου εξοφληθεί το 70% του χρέους. Αυτό δεν νομίζουμε ότι θα το πετύχουμε τον παρόντα αιώνα. Ίσως στον επόμενο. Απλά η σχέση Ελλάδος – δανειστών θα περιέχει όρους που δεν θα ονομάζονται Μνημόνια πλέον και θα βαφτιστούν με καινούργιο όνομα. Ο κ. Χαρδούβελης μας είπε ότι η ανάπτυξη θα αρχίσει το 2019, δηλαδή μετά από πενταετία. Πού είναι λοιπόν το φως στο τούνελ που έλεγαν οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος; Αυτά όλα θα προκαλέσουν κοινωνικούς κραδασμούς και θα ξεσπάσουν ανωμαλίες, καταλήψεις και απεργίες, που θα προκαλέσουν κοινωνική αναταραχή. Με τον νόμο λοιπόν που θέλει να ψηφίσει ο κ. Σαμαράς, για τον περιορισμό της απεργίας, θέλει να καταπνίξει αυτή τη δικαιολογημένη κοινωνική αντίδραση. Όλα όσα αναφέραμε παραπάνω ενισχύουν την άποψη ότι στόχος των Σαμαρά – Βενιζέλου είναι να συνεχίσει ο ελληνικός λαός να ζει μέσα στη μιζέρια για πολλά ακόμη χρόνια, μέχρις ότου ικανοποιηθούν πλήρως οι δανειστές μας. Εάν αυτός ο στόχος συνεχίσει να διέπει τις αποφάσεις της σημερινής κυβέρνησης, η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας και η ανακούφιση του ελληνικού λαού θα αργήσουν να εμφανιστούν στον ορίζοντα. Και πολλοί παράγοντες συνιστούν στην κυβέρνηση να πει όλη την αλήθεια στο λαό. Και αυτόν τον ρόλο τον έχει αναλάβει, όπως φαίνεται, ο κ. Χαρδούβελης.