Ρυθμίσεις χρεών σε Δημόσιο και ασφαλιστικά ταμεία

Επιπλέον απαιτείται ευνοϊκή ρύθμιση για τα χρέη νοικοκυριών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων με εισόδημα από 15.000 ως 25.000 ευρώ τον χρόνο (84 δόσεις, διαγραφή προσαυξήσεων, παύση ποινικών διώξεων κ.ά.). Σε περίπτωση ταυτόχρονης ρύθμισης φορολογικών και ασφαλιστικών οφειλών, το συνολικό ποσό των δόσεων δεν πρέπει να ξεπερνά το 30% του εισοδήματος, ενώ για τις υπόλοιπες κατηγορίες οφειλετών επιβάλλεται να ισχύσουν τα προβλεπόμενα από το πτωχευτικό δίκαιο – ιδιαίτερα για τους «έχοντες και κατέχοντες», που είναι συνήθως… φοροκλέπτοντες.

Το κόστος παραγραφής μπορεί να καλυφθεί με φορολογική μεταρρύθμιση στηριγμένη στη συνταγματική επιταγή: «Συμμετοχή στα φορολογικά βάρη ανάλογα με το εισόδημα». Αυτό προϋποθέτει «περιουσιολόγιο» και κτηματολόγιο, αλλαγή σχέσης άμεσων-έμμεσων φόρων, προοδευτική φορολογική κλίμακα, αφορολόγητο 12.000 ευρώ για τετραμελείς οικογένειες, κατάργηση φορολογικών προνομίων (εφοπλιστών, offshore κ.ά.), πάταξη φοροδιαφυγής και φοροκλοπής, επιτάχυνση ελέγχων στις «λίστες» φοροφυγάδων, στελέχωση ελεγκτικών υπηρεσιών κ.ά.

Όλα τα παραπάνω, φυσικά, χρειάζεται να συνδυασθούν με στροφή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική, δηλαδή κατάργηση του Μνημονίου, διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο των τραπεζών, παραγωγική ανασυγκρότηση, αύξηση της απασχόλησης, πάταξη της φοροδιαφυγής, ενίσχυση της αγοραστικής δύναμης μισθών-συντάξεων, αύξηση των αναπτυξιακών και κοινωνικών δαπανών, επαναφορά στο Δημόσιο βιώσιμων ΔΕΚΟ, βαθιές τομές στη δημόσια διοίκηση, δημιουργία θεσμών κοινωνικού και εργατικού ελέγχου. Αναπόσπαστο στοιχείο της συγκεκριμένης στρατηγικής είναι η ύπαρξη ισχυρού κινήματος «αντίστασης – αλληλεγγύης – ανατροπής» καθώς και η ανάδειξη μιας φιλολαϊκής κυβέρνησης που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, έχοντας βασικό άξονα πολιτικής τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και τις ανάγκες της κοινωνίας.