Η Ευρώπη τού σήμερα καταληστεύει τους αδύναμους

// Πώς βλέπετε την Πολιτεία μας;

Γι’ αυτό που ζούμε σήμερα όλοι έχουμε προσωπική ευθύνη, γιατί όταν πάμε να ψηφίσουμε πρέπει να έχουμε γνώση τού τι ψηφίζουμε. Αν και πίστευα ότι η κρίση θα μας άλλαζε νοοτροπία, δεν το βλέπω. Εγώ αυτό που βλέπω είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας είναι αυτό που πληρώνει το μάρμαρο, και μάλιστα χωρίς να φταίει. Κι από την άλλη υπάρχουν αυτοί που έκαναν το πλιάτσικο και έγιναν πάμπλουτοι. Έχω την αίσθηση -ή τη βεβαιότητα- ότι η οικονομική ελίτ της χώρας είναι απόγονοι δωσιλόγων, γιατί δεν γίνεται να μην αγαπάς αυτήν τη ρημάδα την πατρίδα, να τη βλέπεις να καταρρέει κι εσύ να τρως χαβιάρι.

// Οι πολιτικοί μας τι κάνουν;

Είναι υπάλληλοι της Ευρώπης του χειρίστου είδους, μη αξιόπιστοι. Όχι, πρέπει να βγούμε στους δρόμους και να πούμε ότι αυτή την Ευρώπη δεν τη γουστάρουμε, δεν τη θέλουμε. Μακάρι να αλλάξει, να γίνει μια Ευρώπη ανθρώπινη, αλλά δεν ξέρω αν πλέον μπορεί να γίνει. Η Ευρώπη σε λίγα χρόνια θα βρεθεί σε αδιέξοδο και η ίδια, καθώς καμία χώρα δεν θα έχει να αγοράσει τα προϊόντα των τριών πλουσίων χωρών που αυτήν τη στιγμή εξουσιάζουν. Η Ευρώπη του σήμερα καταληστεύει τους αδύναμους. Φτωχοποιείται ο Νότος, αιματοκυλούν και σφάζουν κόσμο με τους φόρους.
Τα Βαλκάνια φυτοζωούν και αυτό είναι σχέδιο και της Ευρώπης.

// Τι φοβάστε περισσότερο;

Τον πόλεμο. Πρόκειται για ένα γεωπολιτικό παιχνίδι. Μια χώρα σαν την Ελλάδα πυροδότησε την παγκόσμια κρίση; Μην τρελαθούμε. Εδώ τρώγονται για να αποδείξουν στον κόσμο ποιος είναι το αφεντικό του πλανήτη. Στην παγκόσμια σκακιέρα και στην υπόθεση ποιος κάνει κουμάντο σ’ αυτή τη γη δεν έχει καμία αξία η ανθρώπινη ζωή. Για να πουλήσουν τα όπλα τους και να διατηρήσουν τα πλούτη τους θα φέρουν στην επιφάνεια τη διαφορά των πολιτισμών. Έχουμε μπει στην εποχή της ζούγκλας. Στον άνθρωπο -και κάτω από οποιοδήποτε σύστημα- δύο πράγματα δεν παλεύονται, η απληστία και η βλακεία.

// Στην ταινία «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης» -ένα διασκευασμένο θεατρικό έργο που έκανε μεγάλη επιτυχία- υποδύεστε έναν άπληστο…

Πρόκειται για μαύρη κωμω-δία. Ο Κοσμάς, χάρη του προσωπικού του συμφέροντος, είναι έτοιμος να τα πουλήσει όλα. Ζει σε μια οικογένεια οικονομικής πλήξης. Μια οικογένεια κωμικής κενότητας που από τα πολλά φράγκα την έχουν δει κάπως. Και αυτός, ως πιο έξυπνος, τους διαχειρίζεται όλους. Αυτή η οικογένεια έχει πιάσει κουβέντα με τα ντουβάρια και τους καναπέδες. Ανόητοι. Η ταινία έπρεπε να βγει και πιο νωρίς, όταν οι νεοέλληνες, από τα δάνεια και τις κάρτες, είχαν τρελαθεί και -για μένα- είχαν γίνει συνώνυμοι της βαρβαρότητας.

// Η Αριστερά -ξέρω ότι έχετε αριστερές πεποιθήσεις- πώς σας φαίνεται;

Τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν ή και αυτά που δεν κυβέρνησαν έχουν τεράστιες ευθύνες. Η Αριστερά έχει απεμπολήσει τις ευθύνες της. Γιατί άφησαν τους κομματικούς σχηματισμούς των άλλων κομμάτων να επιβληθούν ως κράτος. Η Αριστερά σκίζει τα ιμάτιά της για τον φασισμό και την ανάπτυξή του στην Ελλάδα. Είμαι από κούνια αντιφασίστας, το θεωρώ ό,τι πιο γελοίο, αλλά ο φασισμός που γεννήθηκε στην Ελλάδα είναι καρπός ενός διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Παγκοσμίως, όταν η δημοκρατία βρίσκεται στο αίσχος και στο χάλι της, πάντα θα σκάει το αυγό του φιδιού.

// Ζούμε έναν άκρατο καπιταλισμό;

Χυδαίο καπιταλισμό. Αυτή τη στιγμή γυρίζω το τέταρτο ντοκιμαντέρ της καριέρας μου -αυτή τη φορά για τη βελγική τηλεόραση- που αφορά τη διασπορά του ανθρώπινου πόνου μέσω των μεταναστών και της προσφυγιάς. Τι υποκρισία είναι αυτή; Αυτοί που έχουν βομβαρδίσει τους Σύριους και με τη βία τούς έχουν ξεσπιτώσει, μετά δεν τους αποδέχονται και πνίγονται οι άνθρωποι στη θάλασσα; Η χώρα μας όμως νιώθω ότι δεν μπορεί να αντέξει άλλους μετανάστες. Δεν μπορεί να γίνει η Ελλάδα «μπάτε σκύλοι αλέστε». Πύλη εισόδου μεταναστών η Ελλάδα και έχει αποφασίσει να τους κλειδώσει και να τους παγώσει μέσα στη χώρα μας; Δεν θέλω να πιστεύω ότι φεύγει ένας άνθρωπος από τον τόπο του αν δεν του συμβαίνει κάτι τρομερό.

// Γιατί ο «Αγαπούλας» έγινε η δημοφιλής μορφή της τηλεόρασης;

Γιατί αυτός ο τύπος, με τον τρόπο που παίχτηκε, ξέφυγε από το στιλ της διαφήμισης και έγινε ρόλος. Είναι αναγνωρίσιμος ο ρόλος του προέδρου, του παράγοντα, του χοντρού λαμόγιου, που έχει καθορίσει την πορεία της ελληνικής κοινωνίας τα τελευταία χρόνια. Όλοι τον ξέρουμε αυτό τον τύπο, με την τάδε ή τη δείνα μορφή. Άρα, για μένα, ήταν πρόκληση να το παίξω. Αλλά και η επιτυχία δεν εξηγείται. Πάντως ο κόσμος τον αγαπά πολύ αυτό τον τύπο. Δεν μπορούσα να κυκλοφορήσω στον δρόμο. Στην καριέρα μου έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο αυτή η διαφήμιση, γιατί το πλατύ κοινό δεν ήξερε την πορεία μου στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

Η διαφήμιση αυτή θα συνεχιστεί με τη μορφή του σίριαλ. Το ζητάει ο κόσμος.

// Τι θα γίνει με τα νέα παιδιά;

Περιμένω και την αντίσταση του κόσμου. Απορώ. Δεν τη βλέπω. Οι 1.500.000 άνεργοι γιατί δεν βγαίνουν στον δρόμο; Μου κάνει εντύπωση. Μήπως τους ζει η οικογένειά τους; Με κάθε ηλιαχτίδα που πέφτει γιατί γεμίζουν τις καφετέριες, τα νησιά; Είμαι από την Αίγινα και βλέπω το νησί να έχει κόσμο τα Σαββατοκύριακα. Πώς γίνεται αυτό; Δεν δικαιούνται να μιλάνε κάποιοι για κρίση και την ίδια ώρα να τρώνε αστακό… Σήμερα ακόμη και η Γιάννα Αγγελοπούλου έγινε ΣΥΡΙΖΑ. Απορώ γιατί ο Νότος της Ευρώπης αποδέχεται αυτόν τον δημοκρατικό φασισμό και δεν επαναστατεί; Γιατί δεν υπάρχει ένα κίνημα;

// Πώς μπορεί κάποιος να είναι ευτυχισμένος μέσα στην κρίση;

Εγώ λέω στις κόρες μου, που σπουδάζουν μέσα στην κρίση, ότι για να είναι χαρούμενες θα πρέπει να βρουν να αγαπήσουν κάτι. Τις σπουδές τους, τη δουλειά τους. Εγώ ως ηθοποιός πάντα είχα δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτό με έκανε χαρούμενο. Αν βρεις αυτό που θέλεις να κάνεις στη ζωή σου θα βρεις και τον τρόπο να ζήσεις. Θα αντιμετωπίσεις τον κόσμο με καλύτερους όρους.

// Η τέχνη τι ρόλο παίζει στην κρίση;

Σε έναν κόσμο που η πνευματική συγκρότηση είναι υγιής, η καθημερινότητα θα είναι ομορφότερη και πιο χαρούμενη. Ένα από τα τεράστια εγκλήματα που έγιναν τα τελευταία τριάντα χρόνια είναι το θέμα παιδεία. Οι πολιτικές που ασκήθηκαν στην παιδεία ήταν ξεχαρβαλωμένες. Και το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία έκαναν εθνικά εγκλήματα. Δεν τους σέβομαι. Αν και υπάρχουν καλά πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Από την άλλη η τέχνη είναι σαν τον γιατρό. Θέλει να κάνει την ψυχή σου καλά. Όπως ο γιατρός θα κάνει το σώμα σου καλά.

// Σʼ αυτό το ταξίδι που λέγεται ζωή, ποιο είναι το νόημα;

Να ζεις ή να μη ζεις; Είμαι απόλυτος. Ο κόσμος είναι όμορφος. Ό,τι είναι ωραίο είναι ζωή. Χαίρομαι με πολύ απλά πράγματα. Τη δημιουργία, τα παιδιά μου, την ταβερνούλα μου. Με μικρά πράγματα. Δεν είμαι ένας καλλιτέχνης που είμαι του φεύγα. Ζω σʼ αυτή την κοινωνία. Έκανα οικογένεια, ξενύχτησα πλάι στα παιδιά μου, έτρεξα, ερωτεύτηκα, χώρισα, αλλά πάντα παραμένω πατέρας.