To μνημονιακό «σύστημα παρακμής»
Το θέμα της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και η διαπλοκή της με την πολιτική εξουσία και το πολιτικό σύστημα του δικομματισμού δεν είναι ούτε καινούριο ούτε πρωτόγνωρο, αφού πολλές φορές αποτέλεσε, πέρα από τις θεωρητικές αναλύσεις για τον ρόλο και τις ευθύνες αυτής διαχρονικά, από τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους μέχρι σήμερα, κεντρικό ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την εποχή του Μπαϊρακτάρη και τη φράση «νταβατζήδες». Πλην όμως, πέρα από τις ψευδοκαταγγελίες και τις επικοινωνιακές «κορόνες», τις περισσότερες φορές, σε όλη την περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας, δεν δόθηκε ουσιαστική μάχη εναντίον αυτής ή, όταν έγιναν κάποιες απόπειρες, «έπεσαν στο κενό» και αυτή εξήλθε νικήτρια και ισχυροποιημένη.
Σήμερα όμως, στην εποχής της μνημονιακής «αιθαλομίχλης», αυτό αποτελεί μείζον, άμεσο και μετωπικό πολιτικό ζήτημα, αφού συνδέεται απόλυτα με την ανάγκη «συντριβής» της μνημονιακής «δαμόκλειας σπάθης» σε βάρος της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και των συμφερόντων της χώρας, αφού η ντόπια οικονομική παρασιτική ολιγαρχία και το μνημονιακό πολιτικό προσωπικό εξουσίας, που συναποτελούν το «σύστημα παρακμής», παρέδωσε την κυριαρχία της, το παρόν και το μέλλον της, χωρίς καμία αντίσταση, στο ξένο διεθνές κερδοσκοπικό κεφάλαιο του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού και στις ανομολόγητες πολιτικές επιδιώξεις της πολιτικοοικονομικής «ελίτ» του Βερολίνου, προκειμένου να σώσουν τα προσωπικά τους προνόμια. Είναι αυτό το «σύστημα παρακμής» που διέπραξε τα τελευταία χρόνια «εγκλήματα εσχάτης προδοσίας» επιτρέποντας στα παγκόσμια καπιταλιστικά κερδοσκοπικά κεφάλαια, μέσω της «τρόικας», να μετατρέψουν την Ελλάδα σε διεθνές «πειραματόζωο», όπου εφαρμόζονται «Προκρούστεια πειράματα» σε βάρος του λαού μας, και σε σύγχρονη «αποικία χρέους».
Έτσι, αυτό το «σύστημα παρακμής» βρίσκεται στην προμετωπίδα της πολιτικής μάχης για την πολιτική αλλαγή που απαιτούν οι καιροί και οι συνθήκες στη χώρα από το αντιμνημονιακό, δημοκρατικό, πατριωτικό, προοδευτικό μέτωπο, με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ και την «κυβέρνηση σωτηρίας». Η πολιτική του συντριβή αποτελεί τον πυρήνα και τη βάση αυτού του ριζοσπαστικού πολιτικού προγράμματος σωτηρίας για την ανάταξη της χώρας, γιατί η βασικότερη αιτία της παρακμής της Ελλάδας είναι ο χαρακτήρας, η ποιότητα και η δράση της ιθύνουσας οικονομικής τάξης, που, αντί να λειτουργήσει ως εθνική αστική τάξη, όπως οι αντίστοιχες οικονομικές ολιγαρχίες στις άλλες καπιταλιστικές δυτικές χώρες, δρα «παρασιτικά», με έντονα τα χαρακτηριστικά του «μαυραγοριτισμού» και της ατομικής «αρπαχτής». Αντίθετα, στις άλλες δυτικές καπιταλιστικές χώρες, οι αντίστοιχες αστικές τάξεις, εξαιρουμένου του στοιχείου της εκμετάλλευσης και του στοιχείου του κοινωνικού ζητήματος (που αποτελεί κρίσιμο στοιχείο για τη σοσιαλιστική οπτική γωνία), δρουν και λειτουργούν στη χώρα τους με εθνική συνείδηση, δημιουργώντας ισχυρές παραγωγικές μονάδες, οι οποίες ενισχύουν πέραν των ατομικών τους κερδών και την εθνική τους οικονομία και, παράλληλα, μέσω των δημιουργηθέντων θεσμών της κοινοβουλευτικής δυτικής Δημοκρατίας, δημιούργησαν έναν συνεκτικό ευρωπαϊκό πολιτισμό με σοβαρές δομές, που αποτελούν το «ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος».
Αυτό το στοιχείο της έλλειψης εθνικής συνείδησης, που έχει διαχρονικά από πολλούς πολιτικούς μελετητές επισημανθεί, αλλά και από τον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, στον σημερινό μνημονιακό «οδοστρωτήρα» αποτελεί τη βάση και τον κεντρικό πυρήνα της πολιτικής μάχης του λαού μας για την αποτροπή της ανθρωπιστικής κρίσης, την αποκατάσταση της αξιοπρέπειας της χώρας και τα θεμέλια για την προοδευτική ανάπτυξη και ευημερία της Ελλάδας.
Blog: papasimos.wordpress.com
Twitter: @PapasimosG