Μαζί θα γίνουμε θηρίο…

// Ήταν καιρός, η Ελλάδα και η Κύπρος να συνεργαστούν, μέσα στην οικονομική κρίση που μαστίζει και τις δύο χώρες, για να παράξουν αξιόλογες τηλεοπτικές σειρές που θα σαρώσουν την επέλαση των τουρκικών;

Στον χώρο της τηλεοπτικής παραγωγής δραστηριοποιούμαι εδώ και αρκετά χρόνια και πάντα πίστευα -και είχα κατά νου- ότι η κυπριακή και η ελλαδική αγορά θα μπορούσαν να δώσουν σπουδαίες παραγωγές τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση, αν ενωθεί το έμψυχο υλικό, οι σπουδαίοι ηθοποιοί μας και σκηνοθέτες μας, μαζί με τους οικονομικούς προϋπολογισμούς που μπορούν να διαθέσουν από κοινού οι δύο χώρες. Οι Έλληνες και οι Κύπριοι δεν διαφέρουν σε τίποτα όσον αφορά τη νοοτροπία τους και τον τρόπο ζωής τους. Γι’ αυτό και ταυτίζονται οι τηλεθεατές των δύο χωρών με τις ιστορίες και τα σενάρια. Η δυσχερής οικονομική κατάσταση που έπληξε και την Ελλάδα και την Κύπρο μάς έφερε κοντά και πιστεύω ότι μόνο μαζί θα γίνουμε θηρίο. Και περισσότερα μπάτζετ θα μαζέψουμε ως ομάδα για την τηλεοπτική ψυχαγωγία και πωλήσεις στο εξωτερικό θα κάνουμε. Η επιτυχία του «Μπρούσκου», που έχει πωληθεί σε δεκάδες χώρες του εξωτερικού, μας έδωσε φτερά γιατί η αισθητική του είναι μεθυστική αλλά και η δουλειά που κάνουμε, πάρα πολύ σκληρή.

// Με το «κούρεμα» που σας έκανε η «τρόικα» πολλές σειρές είχαν σταματήσει. Αν δεν κάνω λάθος και το «Βαλς με 12 θεούς». Αυτό τι σήμαινε για εσάς;

Πλήρη οικονομική καταστροφή. Δεν υπήρχε μία… Τρομερή έλλειψη ρευστότητας. Ποιος να σου δώσει χρήματα; Όλα ήταν στις τράπεζες. Καταστραφήκαμε μέσα σε μια νύχτα, στην κυριολεξία. Τι να σας πω; Εγώ μέσα από το «Μπρούσκο» ξαναγεννήθηκα από τις στάχτες μου. Ήταν από τις πιο δύσκολες εμπειρίες στη ζωή μου, αλλά το πήρα εγωιστικά και είπα ότι ούτε θα τρελαθώ ούτε θα πεθάνω. Για μένα το «κούρεμα» που έγινε στην Κύπρο ήταν σαν να μπήκε ξανά ο κατακτητής στο νησί μου. Μπήκε μέσα από το Μνημόνιο και τους προδότες πολιτικούς.

// Θεωρείτε ότι ζούμε ένα οικονομικό πόλεμο;

Στην Ελλάδα την Κατοχή έχετε να τη ζήσετε από το 1940. Ίσως και να έχει ατονίσει η μνήμη. Ο κυπριακός Ελληνισμός, όμως, είναι από το 1974 σε εγρήγορση. Ζούμε πάντα με τη φλόγα. Δεν μας τρομάζει κανείς πια, δεν μας κοροϊδεύει. Η δύναμη των Κυπρίων είναι η αλληλεγγύη μας.

Ο κυπριακός λαός δεν γονατίζει εύκολα γιατί έχει ακόμα στην ψυχή του μεγαλύτερες πληγές από την κρίση, όπως τους αγνοούμενους. Το 1959 -είναι πρόσφατη ιστορία- απελευθερωθήκαμε από την κατοχή των Εγγλέζων, το 1974 ήρθε ο Αττίλας, τώρα μας βομβάρδισαν με τις τράπεζες αλλά εμείς επιστρέψαμε δυναμικά.

// Υπάρχει κάποιο σχέδιο για τις χώρες του Νότου στην ΕΕ;

Οι πολιτικοί της Ευρώπης έχουν παραδοθεί στην παγκοσμιοποίηση. Έχουν παραδοθεί στους ισχυρούς και πλούσιους αυτής της γης, που θέλουν να πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί τα πετρέλαιά μας, τον φυσικό ορυκτό πλούτο, τη θάλασσα, τον ήλιο μας. Να μας κάνουν τα φτηνά εργατικά χέρια της Ευρώπης, σκλάβους στις πατρίδες μας και εκείνοι να κατέχουν τη γη μας. Το πρόβλημά μας είναι οι πολιτικοί μας που είναι τόσο δοσμένοι στην παγκοσμιοποίηση. Η ψήφος είναι η δύναμή μας. Αν ξεπεράσουμε αυτόν τον σκόπελο και μάθουμε το πώς θα πρέπει και ποιους θα πρέπει να ψηφίζουμε, δεν θα γίνουμε δούλοι των μεγάλων δυνάμεων.

// Ο πολιτισμός τι ρόλο παίζει στις αντιστάσεις μας;

Όσο ακούμε Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, όσο διαβάζουμε Παλαμά, Ελύτη, Ρίτσο δεν θα παραδώσουμε τα όπλα. Θα διατηρήσουμε το ηθικό μας, την αγάπη μας για την πατρίδα και θα γινόμαστε καλύτεροι.

// Θα μας αφήσουν να ορθοποδήσουμε, να φύγουμε από το Μνημόνιο;

Κάποτε πίστευα στις αγνές προθέσεις και στην ένωση των κρατών της Ευρώπης. Τώρα βλέπω μια Ευρώπη στις επιταγές της Αμερικής και του ΔΝΤ. Ουσιαστικά κυβερνούν κάποια λόμπι τον κόσμο. Θέλουν να υπάρχουν χίλιοι πλούσιοι ανά τη γη και όλοι οι άλλοι στην πείνα. Εξάλλου, όλα αυτά που μας επιβάλλουν, όπως η διατροφή που μας πλασάρει ο αμερικάνικος τρόπος ζωής, τα μεταλλαγμένα, τώρα τα φάρμακα, εμένα μου φαίνεται σαν ένα είδος εξόντωσης. Ο καρκίνος θερίζει, ο διαβήτης (το ζάχαρο) το ίδιο. Γιατί; Τι τρώμε επιτέλους; Μήπως πρέπει να μείνουν λίγοι στη γη; Ο τρίτος κόσμος έχει να αντιμετωπίσει το AIDS, τώρα τον Έμπολα.

// Νιώθετε ότι βιώνουμε την πλήρη δημοκρατία στις χώρες μας;

Δημοκρατία είναι όταν δεν εφαρμόζονται οι νόμοι; Ψεύτικη δημοκρατία. Μας κυβερνούν οι δικοί μας ή αυτοί απέξω; Ως φασισμό το βλέπω εγώ αυτό και όχι ως δημοκρατία. Χρωστάς; Μέσα… στη φυλακή.

Και το χειρότερο είναι ότι τα νιάτα μας ξενιτεύονται ξανά. Έξυπνα μυαλά πάνε σε άλλες χώρες να βρουν την τύχη τους. Και τι να κάνουν εδώ; Να πεινάσουν; Αφού δουλειές δεν υπάρχουν. Είναι τεράστια η ανεργία.

Αλλά αν αυτά τα νιάτα επαναστατήσουν, η έκρηξη θα γίνει και τότε αλίμονό τους.

Δεν μπορώ να κατακρίνω τους νέους που φεύγουν έχοντας τόσα πτυχία στην πλάτη τους. Τι να κάνει ένας γιατρός εδώ; Να παίρνει χίλια ευρώ με τις εφημερίες στα νοσοκομεία, ύστερα από τόσο διάβασμα που έχει ρίξει στη ζωή του;

// Έχετε δει ποτέ τουρκική σειρά;

Είμαι 44 χρονών, τελείωσα την Ανώτατη Δραματική Σχολή Θεάτρου με δασκάλα τη σπουδαία Δέσποινα Μπεμπεδέλη. Δεν θα μπορούσα να το διανοηθώ να παρακολουθήσω τουρκική σειρά. Στην Κύπρο ευτυχώς δεν παίζεται καμία. Θα ξεσπούσε ο κόσμος. Τώρα με το «Μπρούσκο» στην Ελλάδα νικήσαμε και τις τουρκικές σαπουνόπερες. Δόξα τω Θεώ. Καιρός του ήταν.

// Γιατί αρέσει το «Μπρούσκο»; Γιατί χτυπάει τρελά νούμερα στην τηλεθέαση;

Γιατί αναφέρεται στον θεσμό της οικογένειας. Κάτι που στην Ενωμένη Ευρώπη δεν υπάρχει. Στα 18 τους χρόνια ο γιος και η κόρη έχουν φύγει από το σπίτι. Ενώ στην Ελλάδα και στην Κύπρο η οικογένεια είναι ιερή και πολύτιμη. Αν έχουμε επιβιώσει με την κρίση είναι γιατί η ελληνική οικογένεια είναι δυνατή, στηρίζει τα μέλη της. Αυτό δεν μπορούν οι ξένοι -όσο και να προσπαθούν- να το αλλοιώσουν.

Η κρίση πήγε κάποια στιγμή να γίνει και ηθική, αλλά και κρίση αξιών, όμως οι γονείς, οι παλιότερες γενιές μάς κράτησαν. Μας είπαν: «Ζήσαμε και πιο δύσκολα, κρατήστε». Οι παλιοί άνθρωποι έχουν ζήσει και τα χειρότερα και έχουν άλλη στάση ζωής. Προσφυγιά, πείνα, πόλεμο.

// Τι πρέπει να κάνουμε στους εχθρούς μας;

Να δείχνουμε ότι είμαστε παθητικοί, αλλά ουσιαστικά να οργανωνόμαστε για επίθεση. Να τους ξεγελάμε. Ο ήρωας που υποδύομαι, ο Ματθαίου, μ’ αρέσει γιατί είναι υπομονετικός, ηθικός, ακέραιος, εργατικός, τίμιος άνθρωπος. Βάλλεται από το κακό. Και το κακό μπορεί να σε βασανίσει, αλλά δεν θα νικήσει. Κατ’ εντολή Θεού -και εγώ πιστεύω πολύ στην ευλογία του- νικά το καλό. Ίσως και ο Θεός δοκιμάζει την πίστη μας. Στις δυσκολίες, λοιπόν, μη βαρυγκομάτε. Ο Θεός ξέρει και θα μας δικαιώσει στην ώρα μας.


Σχολιάστε εδώ