Κυβέρνηση σε ελεύθερη πτώση, ούτε 180, ούτε success story
Το φθινόπωρο του 2009 «αποχώρησε» ο Κ. Καραμανλής, με τη ΝΔ να γνωρίζει μια ιστορικού χαρακτήρα ήττα. Το 2012, την ίδια σχεδόν περίοδο, αποκαθηλώθηκε, ή μάλλον εξεδιώχθη, ο Γ. Παπανδρέου, όταν εκρίθη ότι η παρουσία του ήταν πλέον επιζήμια…
Φέτος, το φθινόπωρο του 2014 παρακολουθούμε την κατάρρευση -από εβδομάδα σε εβδομάδα και από μήνα σε μήνα- της μνημονιακής συγκυβέρνησης και του «τραγικού» δίδυμου Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου…
Ψέματα πάνω στα ψέματα… Παλικαρισμοί και «ηρωικές έξοδοι» από το Μνημόνιο, εκδίωξη -περίπου- του ΔΝΤ, με ταυτόχρονη «επιβεβαίωση» ότι η χώρα βγαίνει στις αγορές… Αφού, πλέον, όπως ισχυρίζονται οι Ευ. Βενιζέλος και Αντ. Σαμαράς, το «χρέος μας είναι βιώσιμο» και χρειάζεται μόνο μια τυπική επικύρωση της βιωσιμότητάς του. Από ποιον, άραγε;
Η προπαγανδιστική επιχείρηση του success story, που αποτελούσε την προϋπόθεση, το πολιτικό «δόλωμα» για να επιτευχθεί η περίφημη πλειοψηφία των 180 για τον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, διαλύθηκε εις τα «εξ ων συνετέθη» μέσα σε μια εβδομάδα…
Υπάρχει μια σχετική αναλογία -με σεβασμό των διαφορών της κάθε συγκυρίας- ανάμεσα στην «απολάκτιση» του Γ. Παπανδρέου το 2012 και του σημερινού πολιτικού ευτελισμού που υφίσταται ο Αντ. Σαμαράς από τους δανειστές και την τραπεζική ολιγαρχία. Και στις δύο περιπτώσεις τα σχήματα διακυβέρνησης αντιμετώπισαν το πρόβλημα της κατάρρευσής τους. Ο μεν Γ. Παπανδρέου πρότεινε το δημοψήφισμα προκειμένου να επιτύχει την πολιτική και κοινωνική του «νομιμοποίηση». Σήμερα ο Αντ. Σαμαράς επέλεξε μια ψευδεπίγραφη ρήξη, μια εικονική «απόδραση» από τα Μνημόνια και το ΔΝΤ προκειμένου να αμβλύνει την αντιμνημονιακή κοινωνική δυναμική.
Ποιο είναι το κοινό χαρακτηριστικό τους; Ότι και στις δύο περιπτώσεις οι δύο αυτές ελληνικές κυβερνήσεις και οι ηγεσίες τους αποτέλεσαν και αποτελούν εντολοδόχους και υποτελείς των δανειστών και της Άνγκ. Μέρκελ. Κανένας δεν τους πήρε και δεν τους παίρνει στα σοβαρά, κανένας δεν τους θεωρεί πολιτικά υποκείμενα με βούληση και ισχύ ώστε να διαπραγματευθεί μαζί τους… Τον Γ. Παπανδρέου τον απέπεμψαν κυριολεκτικά, ενώ, ταυτόχρονα, ενσωμάτωσαν πλήρως τον Αντ. Σαμαρά και τη ΝΔ στη μνημονιακή στρατηγική και τους χειραγωγούν πλήρως έκτοτε… Γι’ αυτό και σήμερα δεν δίστασαν να «ξεκρεμάσουν» τον Αντ. Σαμαρά -ακόμα και στην εικονική του ηρωική έξοδο- και να του υπενθυμίσουν ότι πρέπει να περιορισθεί στον δεδομένο ρόλο του εντολοδόχου, για όσο διάστημα παραμείνει στην εξουσία, αφού, άλλωστε, τόσο το σημερινό σχήμα διακυβέρνησης όσο και το «δίδυμο» Αντ. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος θεωρούνται «τελειωμένοι» και κανένας δεν είναι διατεθειμένος να συζητήσει σοβαρά με αυτούς.
Η κατάρρευση του success story συνεπάγεται και την οριστική ακύρωση του «στρατηγικού στόχου» των 180 κοινοβουλευτικών ψήφων… Χάνεται με τον τρόπο αυτό και το τελευταίο «σωσίβιο» που αναζητά η συγκυβέρνηση για να συνεχίσει, όπως λέει, να κυβερνά μέχρι το 2016…
Η συγκυβέρνηση συνιστά σήμερα την πηγή μιας μείζονος και πολυεπίπεδης αστάθειας. Η οικονομία, η παραγωγική δομή έχουν καταστραφεί. Κατά 70 δισ. ευρώ έχει μειωθεί το ΑΕΠ, 1,5 εκατ. είναι οι καταγεγραμμένοι άνεργοι, 1,5 εκατ. οι ανασφάλιστοι και 2,5 εκατ. οι φτωχοί… Το χρέος ταυτόχρονα παραμένει σε απρόσιτα, δυσθεώρητα ύψη, ενώ τα περίφημα spreads, λόγω της «σταθερότητας» της συγκυβέρνησης, τινάχθηκαν στις 7,5 μονάδες, πάνω ακόμα και από το ύψος που έφθασαν τις παραμονές της εισόδου μας στο Μνημόνιο το 2010.
Ταυτόχρονα, όμως, η παραμονή μιας ραγδαίως καταρρέουσας πολιτικής εξουσίας δημιουργεί τις συνθήκες μιας επικίνδυνης πολιτικής αποσταθεροποίησης.
Ο επίσημος κυβερνητικός λόγος έχει ευτελισθεί και εκχυδαϊσθεί σε έσχατο βαθμό. Ανεύθυνη κινδυνολογία, ύβρεις κατά των πολιτικών αντιπάλων, διανθισμένες με εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα…
Και στο βάθος το σιδηρούν «τρίγωνο της διαπλοκής», τραπεζίτες – ΜΜΕ – πολιτικοί, δίνει τον υπέρ πάντων αγώνα του.
Εξαγορά κομμάτων αντί «αποστασίας»
Όλο το προηγούμενο διάστημα το σύστημα της διαπλοκής αναδιαρθρώθηκε και ενισχύθηκε. Οι εθνικοί εργολάβοι «πριμοδοτήθηκαν» για την «επανεκκίνηση» των έργων, τα ΜΜΕ, που αποτελούν τους ιδεολογικοπολιτικούς μηχανισμούς της διαπλοκής, «προικοδοτήθηκαν» με δανεικά και αγύριστα. Οι εφοπλιστές δεν πληρώνουν φόρους και όσοι εξ’ αυτών «ευαρεστούνται», μπορούν να προσφέρουν κάποια ψιχία «αλληλεγγύης» για την ψυχή των γονέων τους… Οι λίστες των φοροφυγάδων δεκάδων δισ. ευρώ παραμένουν άθικτες, ενώ οι καταχραστές και εκποιητές της δημόσιας περιουσίας απαλλάσσονται με νόμο «πάσης ευθύνης»…
Κατά τα άλλα, το σύστημα της διαπλοκής και μια κυβέρνηση που νομοθετικά προήγαγε και νομιμοποίησε τη φοροδιαφυγή και τη διαπλοκή, εθίγησαν από τη δημοσίευση της πληροφορίας ότι είναι πιθανόν να επιχειρηθεί εξαγορά ψήφων βουλευτών… Πριν από αυτό δεν γνωρίζουν, άραγε, δεν άκουσαν τίποτα εδώ και τόσο καιρό ότι υπάρχουν κάποιοι βουλευτές που εκτός από το κόμμα τους διάκεινται φίλια προς ορισμένα επιχειρηματικά συμφέροντα;
Τέτοιου είδους συναλλαγές και «διακανονισμοί» δεν γίνονται με μπλοκ αποδείξεων και ΦΠΑ… Και εάν η δικαιοσύνη θέλει πράγματι να διερευνήσει τέτοιου είδους διαδικασίες, θα πρέπει να «σπάσει» κωδικούς τηλεφώνων υψηλά ισταμένων και να διερευνήσει τα μυστικά «ραντεβού» των «ενδιαφερομένων»…
Πάντως, ο «εκσυγχρονισμός» της διαπλοκής προχωρεί με γρήγορους ρυθμούς, αφού πλέον ένα τμήμα της συναλλαγής των κομμάτων με τους επιχειρηματίες-χρηματοδότες τους λαμβάνει επίσημη μορφή, γίνεται νόμος ψηφισμένος από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Τα κόμματα με τον τρόπο αυτό μετατρέπονται σε ιδιωτικές κερδοσκοπικές εταιρείες… Εάν ένας επιχειρηματίας ή ένας όμιλος επιχειρήσεων επιθυμεί να ελέγξει πλήρως, να «αγοράσει» έναν κομματικό μηχανισμό, έχει τη δυνατότητα να το πράξει… Όπως περίπου αγοράζει μια τηλεοπτική συχνότητα για «μνημονιακή χρήση». Δεν χρειάζεται, συνεπώς, από τούδε να ενεργοποιούνται μέθοδοι «αποστασίας», εκμαυλισμού και συναλλαγών με κάποιους βουλευτές… Τα κόμματα-επιχειρήσεις θα ανήκουν στον ιδιοκτήτη τους, που δεν θα «πιέζει» την κυβέρνηση, την εκτελεστική εξουσία, αλλά θα την ασκεί απευθείας ο ίδιος…