Η καταδίκη των τζιχαντιστών από τους μουφτήδες της Θράκης: Ένα μήνυμα με πολιτική σημασία

Στην ανακοίνωση γίνεται σαφές ότι η οργάνωση των τζιχαντιστών και οι πολεμικές πρακτικές που εφαρμόζουν βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της ισλαμικής πίστεως και ότι θύματά της δεν είναι μόνο οι χριστιανοί και άλλοι αλλόδοξοι, αλλά και οι ίδιοι οι μουσουλμάνοι. Δεν γνωρίζω αν έχουν υπάρξει ανάλογες τοποθετήσεις μουσουλμάνων θρησκευτικών ηγετών σε άλλες ευρωπαϊκές ή μη χώρες. Το γεγονός δεν στερείται σημασίας για τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει στην αντίληψη των πολιτών για το Ισλάμ, που πολύ αδίκως το συνδέουν με τον «ιερό πόλεμο» των τζιχαντιστών. Τα συμβαίνοντα στη Μέση Ανατολή, ασφαλώς, δεν σημαίνουν αναβίωση της εποχής των Σταυροφοριών. Πρόκειται για σύγκρουση συμφερόντων γεωπολιτικής φύσης. Η Ελλάδα δεν εμπλέκεται άμεσα. Τα γεγονότα όμως την αφορούν, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον ρόλο της Τουρκίας και το ανατολίτικο παζάρι της Άγκυρας με τις δυτικές δυνάμεις και ειδικότερα τις ΗΠΑ. Ποιες ακριβώς είναι οι επιδιώξεις της Άγκυρας; Κυρίως την ενδιαφέρει η αποτροπή της δημιουργίας ενιαίου κουρδικού κράτους (Ιράκ και Συρία) και κατά δεύτερο λόγο ο έλεγχος των κουρδικών περιοχών σε αντάλλαγμα της συνδρομής για την αντιμετώπιση των τζιχαντιστών. Οι δύο αυτές διαστάσεις μπορεί να φαίνονται μεταξύ τους αντιφατικές. Ακόμα περισσότερο επειδή προσκρούουν και σε στρατηγικά συμφέροντα στην περιοχή, της Ρωσίας αλλά και του Ιράν. Η Ελλάδα μάλλον περιορίζεται σε ρόλο παρακολουθητή των γεγονότων. Οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Εξωτερικών κ. Ε. Βενιζέλου για συνδρομή με τη μορφή πολεμοφοδίων στους Κούρδους του Βορείου Ιράκ είχαν περισσότερο συμβολικό χαρακτήρα. Ευκταίο, να ήταν ουσιαστικότερη η βοήθεια. Σε πολιτικό όμως επίπεδο θα μπορούσε η Αθήνα να έχει ένα ενεργότερο ρόλο επισημαίνοντας στους δυτικούς συμμάχους και άλλους τις δυσμενείς επιπτώσεις που θα είχε για τον δυτικό κόσμο μια αλλαγή του πολιτικού χάρτη της Μέσης Ανατολής είτε με την επικράτηση των τζιχαντιστών είτε με την ακύρωση των προσδοκιών των Κούρδων σε Ιράκ και Συρία.