ΑΛΛΑ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΕΣΠΕΡΑ

Υπάρχει κάποιος άνθρωπος
παράξενος στό είδος
όπου μιλά καί φέρεται
ωσάν αρχαίος Μήδος.
•••
Λές καί η χώρα η Ελληνίς
τόν έθιξε παιδίον.
όταν τού πρόσφερε μιαρόν
καί άρρωστο αιδοίον.
•••
Έμαθε τότε ν’ αγαπά
τό ψεύδος ώς καθήκον
ίσως καί νά τό μόρφωσε
σπουδάζοντας κατ’ οίκον.
•••
Ξέχασε τ’ είναι δεξιά
κι αριστερά επίσης
τά πάνω κάτω έφερνε
ώς άρχοντας τής Κρίσης
•••
Είχε τήν χάρη λέοντος
μά μέ κρυφούς οδόντας
εδάγκωνε αόρατος
απόντας καί παρόντας.
•••
Ουδείς υποψιάζετο
τί είχε στό μυαλό του
(άν είχε κάποτε μυαλό
είς τόν εγκέφαλό του).
•••
Ούτε κι ο ίδιος ήξερε
τί πράξεις εκτελούσε
είχε ανάγκες ειδικές
μά δέν τό εννοούσε.
•••
Η μνήμη του θεόρατη
ώς Μνημονίου μνήμη
μιλούσε καί δέν μίλαγε
πλήν έκλινε τήν κνήμη.
•••
Πήγε Πανεπιστήμιο
στού Φρίντμαν τίς ιδέες
κι ώς ευγενής εδώριζε
στό ψεύδος ορχιδέες.
•••
Η μοίρα τόν βοήθησε
κάποτε ν’ αρχηγέψει
ποτίζοντας τούς σύννοες
μέ προδοσίας γέψη.
•••
Κάμποσοι κοκορόμυαλοι
τόν σπρώχναν από πίσω
καί κείνος εξεφώνιζε:
ΠΙΣΩ, ΘΑΤΟΥΣ ΝΙΚΗΣΩ.
•••
Δέν ήξερε πώς «νικητής»
ήτανε κάποιος άλλος
κρυμμένος μέσα σέ Στοές
κι απείρως πιό μεγάλος.
•••
Τώρα μάς κοκορεύεται
καί ορνιθοσκαλίζει
ο δήθεν Φρίντμαν Διγενής
στ’ αλώνια πού γκαρίζει.
•••
Δέν είναι ο ασήμαντος
πού τάχα λέει αλήθειες.
Γνωρίζει ότι ψεύδεται
μά! κόβοντ’ οι συνήθειες;
•••
Δέν ντρέπεται, δέν εννοεί
ή τρέμει καί φοβάται;
καθώς οι διατάζοντες
ξέρουν καί πού κοιμάται.
•••
Ω! μνήμη Μνημονιακή
δέν βοηθάς καθόλου
κι ακούμε είς τά Ζάππεια
ψελλίσματα τού κώλου.
………………………………
Μέ σκέψη μαθηματική δέν πρέπει νά κατηγορούμε
τούς μοιράζοντες ψεύδη, αφού δύο αρνήσεις
αποτελούν μιά κατάφαση. Π.χ.: ΟΧΙ στο ΟΧΙ,
ίσον ΝΑΙ.
Καί παραδίδεις «Έντιμα»
τά πάντα στούς Προϊσταμένους σου.