Διεθνές Οικονομικό Βαρόμετρο
1Ο πρόεδρος της ΕΚΤ Ιταλός κ. Μάριο Ντράγκι, που από την πατρίδα του έχει εμπειρία πόσο μεγάλες καταστροφές προκάλεσε στις χώρες του Ευρωζωνικού Νότου η σημερινή οικονομική κρίση, απεφάσισε με αποτελεσματικά μέτρα να βοηθήσει την ελληνική οικονομία. Και για τον λόγο αυτό δήλωσε ότι θα δέχεται τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, για την παροχή δανείων ως εγγύηση. Εξάλλου ο νέος πρόεδρος της Κομισιόν κ. Γιούνκερ, θέλοντας να επιβεβαιώσει τα φιλελληνικά του αισθήματα, φαίνεται ότι ετοιμάζει ειδικές παροχές από τον κοινοτικό προϋπολογισμό, για την αντιμετώπιση του καυτού προβλήματος της υψηλής ανεργίας που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Φαίνεται ότι τα κοινοτικά προγράμματα αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων, όπως για παράδειγμα είναι η υψηλή ανεργία στην Ελλάδα, θα αυξηθούν όσον αφορά το μερίδιο της Ελλάδος. Για να μπορέσει η ελληνική κυβέρνηση να αντιμετωπίσει αυτό το τόσο οξύ κοινωνικό πρόβλημα, που ενδεχομένως μπορεί να προκαλέσει κραδασμούς στην ελληνική κοινωνία. Έστω και αργά οι ηγέτες της ΕΕ έχουν αντιληφθεί ότι η Ελλάδα είναι ιδιάζουσα περίπτωση, καθώς λόγω των Μνημονίων και των αυστηρών μέτρων, έχουν προκληθεί μεγάλες καταστροφές στην ελληνική οικονομία και η ανόρθωση της είναι αδύνατη, εάν δεν γίνει δωρεάν μεταφορά χρηματικών πόρων.
2Πριν από την τελευταία συνάντηση του κ. Σαμαρά με την κ. Μέρκελ οι αγορές είχαν την πεποίθηση ότι θα άκουγαν τα καλά νέα για την έναρξη του διαλόγου όσον αφορά την εξασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού δημοσίου χρέους. Είχαν πιστέψει οι παράγοντες της δευτερογενούς χρηματοπιστωτικής αγοράς ότι η κ. Μέρκελ θα συμφωνούσε για την έναρξη του διαλόγου για τη βιωσιμότητα του χρέους. Και επιπλέον είχαν πειστεί ότι η έκθεση της «τρόικας» θα ήταν ευνοϊκή για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας, και για την εφαρμογή των μέτρων που προβλέπουν τα Μνημόνια. Όμως και στις δύο αυτές προσδοκίες έπεσαν έξω. Και ενώ πριν από τις συζητήσεις Μέρκελ – Σαμαρά η αξία των ελληνικών κρατικών ομολόγων είχαν βελτιωθεί, μετά τις συζητήσεις και την έκθεση της «τρόικας» που ζητά και άλλα μέτρα, η αξία των ομολόγων μειώθηκε. Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό δημόσιο χρέος δεν έχει βιωσιμότητα χωρίς τη λήψη μέτρων που να ανακουφίζουν τους όρους των δανειακών συμβάσεων. Και αυτά που ισχυρίζεται η κ. Βούλτεψη ότι τάχα το ελληνικό χρέος είναι βιώσιμο, το ακούνε στις αγορές και γελάνε. Μετά τη διάψευση των προσδοκιών φαίνεται και είναι δύσκολο η Ελλάδα να βγει στις αγορές για δανεισμό με ευνοϊκούς όρους. Και κυρίως να πετύχει χαμηλό επιτόκιο. Βέβαια αυτή τη στιγμή υπάρχει πληθώρα αδρανούντων κεφαλαίων στη χρηματοπιστωτική αγορά, γιατί αποσύρθηκαν κεφάλαια από τις αναπτυσσόμενες χώρες της Ασίας. Όμως τα κεφάλαια αυτά δεν είναι διατεθειμένα να ρισκάρουν την τοποθέτησή τους σε ασθενείς οικονομίες, και μάλιστα όταν υπάρχει και το ενδεχόμενο πολιτικής αστάθειας.
3Είναι αναμφισβήτητο ότι η γερμανική οικονομία είναι η περισσότερο δυνατή μέσα στην Ευρωζώνη και αυτή είναι η πραγματικότητα. Δεν πρέπει όμως να νομίζει κανείς ότι η Γερμανία δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα και όλα βαδίζουν κατ’ ευχήν. Και ξεκινάμε από το ΑΕΠ και τους ρυθμούς ανάπτυξής του. Η γερμανική οικονομία επλήγει από την κρίση και αυτό είναι ολοφάνερο με τη μείωση του ρυθμού ανάπτυξης. Έτσι το 2012 έκλεισε με ανάπτυξη 0,7 έναντι της προηγουμένης χρονιάς, που ο ρυθμός ανάπτυξης ήταν 2,8. Το 2013 μειώθηκε ακόμη περισσότερο ο ρυθμός ανάπτυξης και έφτασε στο 0,4. Για το 2014 οι οικονομολόγοι της γερμανικής κυβέρνησης είναι αισιόδοξοι και πιστεύουν ότι ο ρυθμός ανάπτυξης θα υπερβεί τη μονάδα. Όσον αφορά τις εξελίξεις στο δημόσιο χρέος, το 2012 έφτασε στο 81% του ΑΕΠ. Το 2013 κατέβηκε στο 78,4%, που σημαίνει ότι και η Γερμανία πρέπει να θεωρηθεί υπερχρεωμένη χώρα. Και τούτο γιατί το χρέος της υπερβαίνει το όριο του 60% του ΑΕΠ που καθιερώνει η συνθήκη του Μάαστριχτ. Κανονικά έπρεπε και η Γερμανία να τεθεί υπό επιτήρηση από την Ευρωζώνη. Όμως, ποιος θα τολμούσε να κάνει μια τέτοια πρόταση; Τέτοιες προτάσεις γίνονται μόνο για τις ασθενείς οικονομίες των μικρών κρατών-μελών. Και σημειώνουμε ότι από όλα τα κράτη της Βόρειας Ευρώπης (εξαιρουμένης της Γαλλίας) η Γερμανία έχει το υψηλότερο δημόσιο χρέος.