Διά χειρός…
…του Παναγιώτη Βουρλούμη, από το άρθρο του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Η δημόσια διοίκηση και τρεις παραιτήσεις».
Οι πολιτικοί θέλουν βολικές Φιλιππινέζες!
«Δεν πρέπει να απορούμε γιατί δεν δουλεύει τίποτα σωστά στο Δημόσιο. Για το φιάσκο του ΕΝΦΙΑ, τη μη εφαρμογή των νόμων, τη σύγχυση που επικρατεί στην ερμηνεία τους. Όταν καταπατούνται οι βασικές αρχές της σωστής διακυβέρνησης – management -ελλείψει ελληνικής λέξης- ακολουθεί χάος. Οι υφιστάμενοι στην καλύτερη περίπτωση παραλύουν, στις χειρότερες αυτονομούνται και φτιάχνουν μαγαζιά. Δεν φταίνε εκείνοι γιατί τον τόνο τον δίνουν οι από πάνω τους, που βλέπουν την καρέκλα σαν σκαλοπάτι για αλλού. Αδιαφορούν για το έργο, κατά κανόνα είναι ανίδεοι και ημιμορφωμένοι (χειρότερο από αγράμματοι). Ακόμη κι όταν δεν είναι έτσι, η συχνή εναλλαγή προϊσταμένων δημιουργεί κομφούζιο, ιδίως όταν φιλοδοξούν να αφήσουν τη σφραγίδα τους στην Ιστορία επικαλύπτοντας τον προηγούμενο με σχιζοφρενική κατάληξη. Ξέρουν, άλλωστε, ότι δεν υπάρχουν συνέπειες.
Δίχως να βελτιωθεί η διοίκηση, ελπίδα να ανακάμψει η χώρα δεν υπάρχει, όσες ρεφόρμες και να ψηφίζει η Βουλή. Θα μένουν στο χαρτί. Συνέχεια, ανεξαρτησία και αξιολόγηση ακούγονται απλά πράγματα αλλά η εφαρμογή τους στοχεύει στην καρδιά του πολιτικού συστήματος όπως έχει αυτό διαμορφωθεί τις τελευταίες δεκαετίες. Δεν έχουμε παρά να δούμε την τύχη του πειράματος Σπινέλη – Θεοχάρη, την πορεία του κ. Γεωργίου στη Στατιστική Υπηρεσία και άλλα παραδείγματα. Οι πολιτικοί θέλουν βολικές Φιλιππινέζες και θεωρούν τη λέξη τεχνοκράτης απαξιωτική».
***
…του καθηγητή Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην προέδρου του ΕΟΦ Γιάννη Τούντα, από άρθρο του στο «Βήμα» με τίτλο «Πολιτική για την υγεία πέρα από τους αριθμούς».
Το ΕΣΥ διοικείται από το γραφείο του υπουργού Υγείας!
«Η επιβίωση όμως του δημόσιου συστήματος υγείας και η ανασυγκρότησή του δεν εξαρτώνται μόνο από τις θεσμικές αλλαγές, αλλά πρωτίστως από την επαρκή χρηματοδότησή του και την αποτελεσματική διοίκησή του. Χωρίς τους αναγκαίους πόρους και χωρίς ικανή διοίκηση σε όλα τα επίπεδα, οι θεσμικές αλλαγές θα αποτύχουν, η πρόσβαση στις ιατρικές υπηρεσίες και στα φάρμακα θα γίνει ακόμη πιο δυσχερής και η υγεία των Ελλήνων θα αντιμετωπίσει πολύ πιο σοβαρούς κινδύνους.
Οι κίνδυνοι αυτοί είναι περισσότερο από ορατοί γιατί η υφιστάμενη χρηματοδότηση δεν επαρκεί και γιατί παραμένει στο απυρόβλητο η μακροχρόνια κακοδιοίκηση του ΕΣΥ. Οι κατά κεφαλήν δαπάνες υγείας το 2013 ήταν 2.361 δολάρια, όταν ο μέσος όρος στις χώρες του ΟΟΣΑ ήταν 3.339 δολάρια. Για τον ίδιο χρόνο, οι συνολικές δαπάνες υγείας στις χώρες του ΟΟΣΑ αντιστοιχούσαν περίπου στο 7% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα το αντίστοιχο ποσοστό για το 2014 θα είναι λιγότερο από 4,8%. Αν οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία δεν προσεγγίσουν το 6% του ΑΕΠ, το δημόσιο σύστημα υγείας θα κινδυνεύει με κατάρρευση».
«Σε ό,τι αφορά την κακοδιοίκηση του ΕΣΥ, η Ελλάδα αποτελεί τη μόνη ευρωπαϊκή χώρα με Εθνικό Σύστημα Υγείας που διοικείται από το γραφείο του εκάστοτε υπουργού Υγείας, ο οποίος από τη Μεταπολίτευση ως σήμερα αλλάζει κατά μέσο όρο κάθε περίπου 15 μήνες. Για να μετατραπεί το ΕΣΥ από μια σπάταλη και αναποτελεσματική δημόσια υπηρεσία σε σύγχρονο δημόσιο οργανισμό, θα πρέπει πρώτα απ’ όλα να αποκτήσει κεντρικό όργανο σχεδιασμού, συντονισμού και ελέγχου με την αναγκαία τεχνοκρατική υποστήριξη».
***
…της σουηδέζας δημοσιογράφου Κάζα Έκις Έκμαν από το βιβλίο της «Κλεμμένη Άνοιξη» που αναφέρεται στην ελληνική οικονομία και παραθέτει τις απόψεις των πολιτικών μας και αποσπάσματά του δημοσίευσε ο δημοσιογράφος Ανδρέας Μπελεγρής στο «Πρώτο Θέμα».
Γιώργος: Δεν ήθελα να γίνω πολιτικός!
«Προσωπικά δεν ήθελα να ασχοληθώ με την πολιτική, απλώς σε μένα έπεσε ο κλήρος. Εγώ αρνήθηκα πολλές φορές, αλλά ο πατέρας μου και ο αδελφός μου μού έλεγαν: ”Γιατί δεν δοκιμάζεις; Τέσσερα χρόνια είναι αυτά, πες ότι κάνεις ένα διδακτορικό. Αν δεν σου αρέσει, μπορείς πάντα να παραιτηθείς”. Μου διάλεξαν μια εκλογική περιφέρεια όπου πάντα κερδίζει το ΠΑΣΟΚ, νομίζω ότι ο παππούς μου έχασε την περιφέρεια αυτή μόνο μία φορά, και έτσι κατέβηκα υποψήφιος. Έτσι γίνονται αυτά τα πράγματα. Ξέρεις, εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα σε πολιτικό κλίμα. Η πολιτική διαμορφωνόταν μέσα στο σπίτι μου και από 11 χρόνων συμμετείχα σε πολιτικές συζητήσεις».
***
…του καθηγητή και πρώην πρύτανη Γιώργου Μπαμπινιώτη από απάντησή του σε ρεπορτάζ της «Καθημερινής».
Εμείς κάτι θα αφήσουμε…
«Τη γλωσσική ξενομανία μας ακολουθεί κατά πόδας τελευταία μια ”επιστημονική ξενομανία” για δήθεν παραγνωρισμένους Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού που για οικονομικούς και άλλους λόγους έχουν κάνει άλλες επιλογές σταδιοδρομίας, με σημαντικές εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Και αυτό είναι άδικο και υποτιμητικό για χιλιάδες έγκριτους πανεπιστημιακούς δασκάλους που μορφώσαμε τους Έλληνες επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων, στους οποίους στηρίζεται διαχρονικά ό,τι καλό έχει επιτευχθεί σε αυτή τη χώρα και οι οποίοι διαπρέπουν και στο εξωτερικό με τα εφόδια που έχουν πάρει από τα ελληνικά πανεπιστήμια.
Τέλος, σε ώρες περισυλλογής, μερικοί ερευνητές που εύκολα κρίνουν και επικρίνουν, ας αναλογισθούν τι επιστημονική, παιδευτική, κοινωνική ή άλλη προσφορά έχουν κάνει οι ίδιοι στην πατρίδα τους και αν είναι ευρύτερα γνωστοί γι’ αυτήν. Εμείς κάτι θα αφήσουμε».