Δημόσιο χρέος, ανάπτυξη και εναλλακτικό σχέδιο
Παρά τις τεράστιες θυσίες, το δημόσιο χρέος από 298 δισ. (ή 128% του ΑΕΠ) το 2009, σήμερα είναι 325 δισ. (ή 178,8% του ΑΕΠ). Με πλήρη εφαρμογή των μνημονιακών δεσμεύσεων ως το 2020, το ύψος του θα είναι 124%, δηλαδή όσο ήταν πριν από το Μνημόνιο! Ωστόσο σημαντικότερο ζήτημα είναι οι συνέπειες, με τα ερείπια που αφήνουν πίσω τους η λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και της δημόσιας περιουσίας, η συντριβή εργασιακών σχέσεων, η αποψίλωση παραγωγικής βάσης, η εκρηκτική ανεργία και η φυγή της νεολαίας, κυρίως επιστημόνων, σε ξένες χώρες. Η συνέχιση αυτής της πολιτικής δεν δίνει καμιά προοπτική στη χώρα.
«Κούρεμα» χρέους η αναγκαία και βιώσιμη λύση
Το κρίσιμο ζήτημα που χρειάζεται να αντιμετωπιστεί είναι το τεράστιο δημόσιο χρέος, η εξυπηρέτηση του οποίου το 2014 έφθασε σε 31 δισ. (25 δισ. χρεολύσια και 6 δισ. τόκοι), τη στιγμή που τα φορολογικά έσοδα θα ανέλθουν στα 54 δισ.! Το 2015 τα φορολογικά έσοδα υπολογίζονται στα 55 δισ. και οι δαπάνες εξυπηρέτησης του χρέους (παρότι οριακά λιγότερες) δεν αλλάζουν τα δεδομένα. Κατά συνέπεια, χωρίς διαγραφή χρέους (πάνω από 70%), δεν υπάρχει ελπίδα ανάσας παρά τα όσα λέγονται περί φοροελαφρύνσεων, «κοινωνικό μέρισμα» κ.ά.
Από διάφορες πλευρές, αντί για διαγραφή χρέους, προβάλλεται ως λύση η «επιμήκυνση» ή το «πάγωμά» του. Στην καλύτερη περίπτωση πρόκειται για σενάρια «παρηγοριάς». Ακόμα και στην ιδανική εκδοχή (χρόνος αποπληρωμής π.χ. 100 χρόνια), το βάρος των ετήσιων δόσεων, παρότι θα ελαφρυνθεί, δεν οδηγεί σε διαγραφή αλλά μεταφέρεται σε μελλοντικές γενιές καταβάλλοντας ένα… «βουνό» από τόκους, με ταυτόχρονη «αιώνια» επιτήρηση! Η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους και η εξόφληση του υπόλοιπου με ρήτρα ανάπτυξης είναι η μόνη ρεαλιστική και βιώσιμη λύση!
Ασφαλώς οι πιστωτές δεν επιχαίρουν με την ιδέα του δραστικού «κουρέματος» και θα κάνουν ό,τι μπορούν (πιέσεις, εκβιασμούς κ.ά.) για την αποτροπή του. Ο μόνος τρόπος αντίστασης και ταυτόχρονα πίεσης είναι η άσκηση του κυριαρχικού δικαιώματος της προσωρινής ή μόνιμης διακοπής πληρωμής των τόκων και χρεολυσίων, για διαγραφή του. Αυτό το κυριαρχικό δικαίωμα, που στηρίζεται στη θεμελιώδη αρχή του διεθνούς δικαίου («η σωτηρία του λαού πάνω από όλα»), η εγχώρια ελίτ (κυβερνώσα και οικονομική) το έχει απεμπολήσει με αποδοχή του αγγλικού δικαίου στα ομόλογα (μετά το PSI) και αποχή της επίσημης Ελλάδας στο ψήφισμα του ΟΗΕ (Σεπτέμβρης ’14) που επιβεβαίωσε το κυριαρχικό δικαίωμα, με πλειοψηφία
124 χωρών!
Ανάπτυξη ή αναπτυξιολογία;
Με το προσχέδιο του νέου προϋπολογισμού ξαναήλθαν στο προσκήνιο οι υποσχέσεις για ανάπτυξη. Όμως η λογική του είναι εντελώς αντιαναπτυξιακή. Η ενεργός ζήτηση (κατανάλωση και επένδυση) περιορίζεται μέσω αύξησης φόρων και περικοπής δαπανών. Ειδικότερα προβλέπεται αύξηση φόρων 1,74 δισ. (άμεση και έμμεση φορολογία) και μείωση δαπανών 1,72 δισ., κυρίως κοινωνικών και αναπτυξιακών (ΠΔΕ). Από την άλλη η λαϊκή κατανάλωση συμπιέζεται, ενώ οι ιδιωτικές επενδύσεις δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα (η βιομηχανική παραγωγή συνεχίζει καθοδική πορεία). Άρα η ανεργία, αν υπολογίσουμε τις απολύσεις στο Δημόσιο και το σχέδιο απελευθέρωσης απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, θα αυξηθεί έχοντας ως μόνη βαλβίδα εκτόνωσης τη μετανάστευση νέων επιστημόνων!
Η ανάγκη παραγωγικής ανασυγκρότησης, με πρώτο βήμα την τόνωση της λαϊκής κατανάλωσης (επαναφορά κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, δώρου Χριστουγέννων στους συνταξιούχους, αύξηση κοινωνικών δαπανών κ.ά.) και δεύτερο την αύξηση των δημοσίων επενδύσεων για απορρόφηση κονδυλίων ΕΣΠΑ και τη στήριξη μικρομεσαίων επιχειρήσεων, θα μπορούσαν να δώσουν το έναυσμα επανεκκίνησης της οικονομίας. Σε αυτήν την προσπάθεια σημαντικό ρόλο πρέπει να παίξει το τραπεζικό σύστημα, υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, για παροχή ρευστότητας με ευνοϊκούς όρους. Εξυπακούεται ότι η προώθηση του σχεδίου προϋποθέτει συνολική στροφή στην ασκούμενη οικονομική πολιτική και πάνω απ’ όλα μια φιλολαϊκή κυβέρνηση που θα έχει τη θέληση, με στήριξη του ελληνικού λαού, να φέρει σε πέρας το μεγάλο έργο της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής αναγέννησης της χώρας.
Email: [email protected]
Blog: ytoliosblog.wordpress.com