Γιατί έχουν τόσα αμοιβαία παράπονα;
Πρώτον: Η παλαιότερη βοήθεια των ΗΠΑ προς τους Ταλιμπάν, ώστε να αποτραπεί η πρόσδεση του Αφγανιστάν στο άρμα της Σοβιετικής Ενώσεως, υπήρξε καίρια και ουσιαστική. Και είναι εντελώς άλλο ζήτημα ότι μετά τα γεγονότα της εντελώς τυφλής (από άποψη στρατηγική) έως παρανοϊκής (από άποψη ψυχιατρική…) επίθεσης στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, το 2001, η Αμερική εξεστράτευσε κατά των κέντρων εκπαιδεύσεως των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν για «να πάρει το αίμα της πίσω»… Δεύτερον: Η αρχική συνεργασία (έως φιλία!) των ΗΠΑ με τον Σαντάμ Χουσεΐν δεν είχε βρει ουσιώδεις αμφισβητήσεις στον ισλαμικό κόσμο, παρά τον φανατισμό ενδοϊσλαμικών σεκτών εναντίον του τελευταίου. Εξίσου, όταν αυτός επετέθη στο Κουβέιτ και οι ΗΠΑ ηγήθηκαν αποφασιστικά ευρύτατης εκστρατείας προς απελευθέρωση της πλούσιας χώρας, τότε, πάλι, όλος ο μουσουλμανικός κόσμος επιδοκίμασε την επέμβαση. Αρκετές, δε, σέκτες του Ισλάμ ένιωσαν μέχρι και ευγνωμοσύνη για την Αμερική που απαλλάχτηκαν από τον Σαντάμ… Ρωτήστε, ιδίως, τους Ιρανούς, μέχρι χθες θανάσιμους εχθρούς των Αμερικανών, που σήμερα συναγελάζονται μαζί τους φιλικώς και χαμογελαστώς! Τρίτον: Στην παλιά «Ελευθεροτυπία» της 7ης Ιουνίου του 2000, είχε δημοσιευθεί ως πρώτο θέμα, με πηχιαίο τίτλο, μια σύμφωνη πρόβλεψη της Υπηρεσίας Πληθυσμού του ΟΗΕ (Νέα Υόρκη) και της Ευρωπαϊκής Γιούροστατ ότι αν η Ευρώπη δεν εισάγει έως το έτος 2025 «εκατόν πενήντα εννιά» (!) (σημείωση δική μας: προσέξτε το… «εννιά», ούτε ένα παραπάνω ή παρακάτω!) εκατομμύρια μετανάστες από άλλες ηπείρους, θα κινδυνεύσει η… βιωσιμότητα των ασφαλιστικών οργανισμών της Δύσης, αφού οι Δυτικοί… «δεν κάνουν παιδιά», σε αντίθεση με τους μουσουλμάνους, και έτσι έχει αρχίσει να περιορίζεται στον Δυτικό κόσμο η αναλογία εργαζομένων-συνταξιούχων! Πώς μπορούν, τελικά, να παραπονούνται οι ισλαμιστές, αφού με τέτοιο τρόπο τούς άνοιξαν την πόρτα για «ιερούς αγώνες» στον δυτικό κόσμο οι ίδιοι οι Δυτικοί; Τέταρτον: Όταν ξεσηκώθηκαν στη Βοσνία οι μουσουλμάνοι για να απαλλαγούν από τον εναγκαλισμό των Σέρβων, είδαν το φως της δημοσιότητας δημοσιογραφικές πληροφορίες (έτος 1995) ότι οι Αμερικανοί είχαν επιτρέψει εισχώρηση στη Βοσνία φανατικών ισλαμικών ομάδων προς εκγύμναση των βόσνιων μουσουλμάνων για να συντριβεί, τελικώς, η ηγεμονία της Σερβίας εκεί. Λέτε να είναι… ψέμα; Πέμπτον: Ευρύτερα, οι Αμερικανοί προώθησαν εντός της Χερσονήσου του Αίμου (θα υποσχεθώ στον αναγνώστη μου ότι άλλη φορά, τουλάχιστον εγώ, θα προσπαθήσω να μην ξαναχρησιμοποιήσω, αναφερόμενος στη χερσόνησό μας, την τουρκική λέξη Βαλκάνια…) τη στενότατη συνεργασία Αλβανών και Κοσοβάρων ώστε να συναπαρτίσουν δύο φανατικά φιλοϊσλαμικά κράτη (στο δεύτερο από αυτά έχει δημοσιευθεί ότι οι Αμερικανοί έχουν ανεγείρει τη μεγαλύτερη σε έκταση και εγκαταστάσεις πρεσβεία τους στην Ευρώπη). Γιατί, λοιπόν, να έχουν και εδώ οι τζιχαντιστές παράπονα; Έκτον: Διερωτώμαι γιατί οι τελευταίοι να έχουν, επίσης, παράπονα από τους Αμερικανούς και με όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια στη Συρία, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο, στον Καύκασο. Διότι, αν δεν απατώμαι, παντού στις περιοχές αυτές, η συμπαράσταση των Δυτικών στους εξεγερμένους μουσουλμάνους κατά των εκεί καθεστώτων ήταν κάτι παραπάνω από φιλική… Πώς φτάσαμε σήμερα στο σημείο, εν έτει 2014, να αναβιώνουν εις βάρος δυστυχών ευρωαμερικανών πολιτών από τζιχαντιστές μαχητές φρικιαστικές, πολιτικές προχριστιανικών ανθρωποθυσιών διά «πασσάλου και μαχαίρας».
Απορώ και εξίσταμαι… Έβδομον (και, προς το παρόν, τελευταίο):
Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε στον απίθανο εξισλαμισμό της Κύπρου τις τελευταίες δεκαετίες: Θα ξέρετε, βεβαίως, ότι με πλήρη ανοχή Βρετανών, Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αμερικανών, η αναλογία πληθυσμού που υπήρχε στην Κύπρο το 1974 (82% χριστιανοί και 18% μουσουλμάνοι), έχει ανατραπεί σήμερα, με τον εποικισμό εξ Ανατολίας, περίπου σε… πενήντα-πενήντα! Είπαμε. Προσοχή στα… ασφαλιστικά ταμεία, ώστε να… «μη γερνάει» ο κόσμος!