Ανατροπή για 180 και όχι εκλογές!
Με τον τρόπο αυτό θα μπουν στο περιθώριο τόσο ο Αντ. Σαμαράς -στ’ αχνάρια του Γ. Παπανδρέου, τον Νοέμβριο του 2011- όσο και ο Β. Βενιζέλος, ως «πρωτεργάτες» της μνημονιακής πολιτικής που οδήγησε τη χώρα σε αδιέξοδο.
Η νέα κυβέρνηση που θα σχηματιστεί θα αναλάβει να διαχειριστεί τα κρίσιμα θέματα που είναι ανοιχτά κι άλλα που θα προκύψουν τους επόμενους μήνες. Το κυριότερο όμως είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή αποτρέποντας έτσι τις πρόωρες εκλογές.
Κάτι που δεν επιθυμούν οι δανειστές, καθώς θέλουν να συνεχιστεί αδιατάρακτα η μνημονιακή πολιτική, αλλά και οι οικονομικοί παράγοντες που φοβούνται ότι θα αλλάξουν οι όροι και θα πάψουν να ωφελούνται από το σημερινό σύστημα εξουσίας.
Απώτερος στόχος των εμπνευστών του «σατανικού» αυτού σχεδίου είναι να κλείσουν έστω και προσωρινά -μέχρι το 2016- τον δρόμο του Αλ. Τσίπρα προς την εξουσία.
Σε μια στιγμή μάλιστα που όλες οι δημοσκοπήσεις προεξοφλούν ευρεία νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές με υψηλό ποσοστό, που κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να του εξασφαλίσει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Ο σχηματισμός της κυβέρνησης εθνικής ενότητας θα προσφέρει το αναγκαίο «άλλοθι» στα κόμματα (Ανεξάρτητοι Έλληνες, ΔΗΜΑΡ) αλλά και στους ανεξάρτητους βουλευτές να συμμετάσχουν.
Το ότι η συγκεκριμένη κυβέρνηση θα αναλάβει να διαχειριστεί προβλήματα που αδυνατεί να κάνει η σημερινή, θα αποτελέσει το επιχείρημά τους στην κριτική που θα τους ασκηθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και τους ψηφοφόρους τους. Από την άλλη, η απομάκρυνση του κ. Σαμαρά θα ικανοποιήσει τους ανεξάρτητους βουλευτές που προέρχονται από τη Νέα Δημοκρατία και βρίσκονται σε διαρκή αντιπαράθεση μαζί του.
Το αντίστοιχο ισχύει με τους διαγραμμένους του ΠΑΣΟΚ για τον κ. Βενιζέλο, ενώ εδώ και πολύ καιρό ο Π. Καμμένος έχει ζητήσει τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης χωρίς τη συμμετοχή των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου. Το σενάριο για κυβέρνηση εθνικής ενότητας ήταν το αντικείμενο συζήτησης εδώ και εβδομάδες σε πολιτικά και επιχειρηματικά γραφεία. Τέθηκε για πρώτη φορά δημόσια από τον περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας Απ. Τζιτζικώστα, ο οποίος διατηρεί καλές σχέσεις με παράγοντες πέραν του Ατλαντικού.
Ακολούθησε λίγες ημέρες αργότερα ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης, ενώ κλιμακώθηκε και κορυφώθηκε στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, όπου ο ένας μετά τον άλλον βουλευτές από διάφορα κόμματα διατύπωσαν πρόταση για τον σχηματισμό μιας νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή, δίνοντας σε πολλούς την εντύπωση ότι η «ομοβροντία» αυτή κάθε άλλο παρά συμπτωματική και τυχαία ήταν.
Αντίθετα, διάχυτη ήταν η εντύπωση ότι υπήρχε ένας «αφανής» συντονισμός από το παρασκήνιο.
Την αρχή έκανε ο ανεξάρτητος βουλευτής Σπ. Λυκούδης κι ακολούθησαν οι Ν. Σηφουνάκης, Δ. Κρεμαστινός, Θ. Μωραΐτης από το ΠΑΣΟΚ και από τον χώρο των ανεξάρτητων οι Β. Πολύδωρας, Κ. Γιοβανόπουλος, Γ. Νταβρής, Χ. Αηδόνης, Ι. Κουράκος και Βασ. Οικονόμου, ενώ περισσότερο σαφής ήταν ο Τ. Κουΐκ που μίλησε για κυβέρνηση χωρίς τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο. Αν και μεταξύ των προτάσεων υπήρχαν διαφοροποιήσεις, ορισμένοι ζήτησαν συγκυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας-ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι κυβέρνηση εθνικής ενότητας και κάποιοι τρίτοι ειδικού σκοπού, όλες συνέκλιναν στο ίδιο σημείο: Στην «ανατροπή» της σημερινής κυβέρνησης και τον σχηματισμό μιας νέας με άλλον πρωθυπουργό, αλλά -το κυριότερο- με πολύ περισσότερους συν-εταίρους.
Στο ίδιο πλαίσιο θα πρέπει ενδεχομένως να περιληφθεί και η Ντ. Μπακογιάννη που επιμένει στην ανάγκη συνεννόησης μεταξύ των κ. Σαμαρά και Τσίπρα. Πληροφορίες αναφέρουν ότι ο κύκλος των βουλευτών που θα εμπλακούν στη σεναριολογία είναι ακόμη ευρύτερος και υπερβαίνει τους 35, ενώ το επόμενο διάστημα οι πιέσεις προς την πλευρά των κ. Σαμαρά και Βενιζέλου θα ενταθούν.
«Σενάρια ανωμαλίας»
Το ερώτημα είναι πώς θα αντιδράσουν οι τελευταίοι στην περίπτωση που εκδηλωθεί οποιαδήποτε απόπειρα αμφισβήτησής τους. Βουλευτές που πρόσκεινται στον κ. Σαμαρά αποκλείουν κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να αποδεχτεί τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης από την παρούσα Βουλή με άλλον πρωθυπουργό. Το ίδιο… απίθανο ήταν το φθινόπωρο του 2011 το ενδεχόμενο απομάκρυνσης (αποχώρησης) του Γ. Παπανδρέου, αλλά τελικά έφυγε και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες και αφού προηγουμένως είχε πάρει… ψήφο εμπιστοσύνης.
Μιλώντας στη Βουλή, ο πρωθυπουργός χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα για τα σχέδια που εξυφαίνονται στο παρασκήνιο, έκανε λόγο για «σενάρια πολιτικής ανωμαλίας», τα οποία και χαρακτήρισε «αυτοκτονικά». Αποκαλύπτοντας με τον τρόπο αυτό ότι δεν πρόκειται να συναινέσει με κανέναν τρόπο στην υλοποίησή τους. Από την πλευρά του ο κ. Βενιζέλος, μιλώντας στη Βουλή, απέφυγε να πάρει ευθέως θέση, ίσως για να μην εκληφθεί αυτό ως ένδειξη αδυναμίας ή ανησυχίας. Ως έμμεση απάντηση μπορεί να θεωρηθεί η αναφορά του ότι η σημερινή κυβέρνηση είναι εθνικής ανάγκης και ειδικού σκοπού.
Το «πρόβλημα» του κ. Βενιζέλου είναι ότι η αμφισβήτηση δεν περιορίζεται εκτός του ΠΑΣΟΚ, αλλά έχει εισχωρήσει βαθιά στο εσωτερικό του και είναι σε σαφώς πιο δυσχερή θέση απʼ ό,τι ο κ. Σαμαράς.
Ανοιχτά θέση στη σεναριολογία περί κυβερνήσεων συνεργασίας πήρε ο Π. Καμμένος, τον οποίο εμπλέκουν τα σενάρια, τονίζοντας ότι θα προηγηθούν οι εκλογές και θα ακολουθήσει ο σχηματισμός κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Σε αντίθεση δηλαδή με όσα είχε πει ο Τ. Κουΐκ, που μίλησε για κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή χωρίς τους κ. Σαμαρά και Βενιζέλο.
Υπέρ του σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας, από την παρούσα Βουλή, με άλλον πρωθυπουργό τάχθηκε με δήλωσή του και ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παντελής Οικονόμου.