ME ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΤΗ ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ…
Μια άμυνα (η νέα) η οποία είχε ως σπεσιαλιτέ της το εύκολο σφάλμα (δύο από τα οποία χάρισαν στους γηπεδούχους ισάριθμα πανεύκολα γκολ). Φοβάμαι πως αν δεν επιστρέψει στη δράση ο Σιόβας και αν δεν βρεθούν άλλοι αντάξιοι των Μανωλά και Αβραάμ, τα πράγματα στο μέλλον θα συννεφιάσουν για τα καλά…
Πάμε παρακάτω. Θεωρώ, γενικά, ηλιθιότητα μια άριστη ομάδα να την αλλάζεις κατά 9/11, δηλαδή γύρω στο 85%. Και μάλιστα με παίκτες κινητικούς μεν αλλά χωρίς προσωπικότητα. Μια προσωπικότητα, διάβολε, που διέθετε ο «γερο-Ιμπαγάσα», ή ο νεαρός Ανδρέας Σάμαρης. Οι Μποτία, Κασάμι, Μιλιβόγιεβιτς, Αφελάι -να με συμπαθάτε, αλλά- δεν θεωρώ πως είναι ποδοσφαιριστές που θα κάνουν τη διαφορά. Και αν μεν στο γήπεδο του Περιστερίου μπορούσε να σταθεί -για τη δίκαιη ήττα- η άποψη πως οι μάγκες του Πειραιά είχαν το μυαλό τους στη Μάλμε, στο σουηδικό γήπεδο που το είχαν; Προφανώς στη διπλή αναμέτρηση με τη Γιουβέντους που ακολουθεί και αναμένεται αδυσώπητη για την ομάδα του πληθωρικού Βαγγέλη Μαρινάκη και του Κωστάκη Καραπαπά.
Η Μάλμε, αν και «νεμπιντάντ» στη μεγάλη ευρωπαϊκή διοργάνωση, αγωνίστηκε με τακτική που παρέπεμπε σε προπονητή σπέσιαλ. Στο ξεκίνημα, προφανώς ένεκα φόβου, ήταν πολύ προσεκτική και με τερματοφύλακα ο οποίος διέθετε άριστα ανακλαστικά. Ήταν (το πρώτο μέρος) το διάστημα που ο «Θρύλος» έχασε μια-δυο ευκαιρίες, όχι πάντως κλασικές. Στην επανάληψη οι Σουηδοί πήραν για τα καλά τον αέρα του Ολυμπιακού, διότι απλά κατάλαβαν πως δεν είχαν μπροστά τους κάτι το εξαιρετικό. Ο Ολυμπιακός, όσο κυλούσε ο χρόνος, δεν κατάφερε να βρει ούτε ρυθμό ούτε φαντασία, ενώ για… φιλότιμο καλύτερα να μην το συζητά κάποιος. Τι φιλότιμο μπορεί να περιμένεις από κάποιον Τζίμι -κατά τη φανέλα, αλλά Ντουρμάζ κατά τον σχολιαστή του αγώνα-, όταν τον ρίχνουν στη μάχη ως δεξιό ακραίο τη στιγμή που χτυπάει τη μπάλα αποκλειστικά με το αριστερό και συνήθως πάνω σε αντίπαλο! Μπορεί να κάνω λάθος και να αποδειχτεί αυτό το παιδί ισοδύναμος του… Άριαν Ρόμπεν, οπότε θα υποβάλω συγνώμη από την παρούσα στήλη, αλλά…
Κορυφαίος του Ολυμπιακού ήταν ο βραχύσωμος αλλά ταχύς και έξυπνος με την μπάλα Μαζουάκου. Δεν τον είχα προσέξει ως τώρα. Παίζει ολόκληρη την αριστερή πτέρυγα και έχει τη στόφα που θα του επιτρέψει να κάνει σπουδαία καριέρα. Αλλά, αν αυτό προκύψει, ποιος ξέρει πού και με πόσα χρήματα θα εκποιηθεί από τη διοίκηση της πειραϊκής ΠΑΕ…
Υ.Γ.: Να εκφράσω και του λόγου μου από αυτήν τη γωνιά τη βαθύτατη λύπη μου για τον χαμό του φιλάθλου του Εθνικού Κώστα Κατσούλη, καταθέτοντας τα πιο θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους του αλλά και την οικογένεια του ιστορικού Εθνικού. Κατά τα άλλα, ο
υπουργός των σπορ Γιάννης Ανδριανός φαίνεται πως έχει ευαισθητοποιηθεί (και ενεργοποιηθεί) για τα καλά απέναντι στην μάστιγα της βίας, αφού -όπως ακούγεται-
επισπεύδει τον αθλητικό νόμο μήπως και κάποτε βρούμε άκρη.