Διά χειρός…
Νέα Κωσταλέξι…
* «Στον 21ο αιώνα γίνεται το ʽʽΚωσταλέξιʼʼ που βλέπαμε και μας εξέπληττε πριν από 40 χρόνια. Τα παιδιά είναι φυλακισμένα μέσα στο σπίτι. Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό με την τεχνογνωσία που υπάρχει και την πρόοδο της επιστήμης;»
* «Έχουν καταντήσει την ειδική αγωγή ένα τεράστιο πάρκινγκ».
* «Επιτρέπεται να πληρώνουμε έξω λογοθεραπευτές και εργατοθεραπευτές τη στιγμή που μπορούσαν να γίνονται από το Δημόσιο; Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που κάθονται γιατί δεν τους προσλαμβάνουν».
* «Πληρώνουμε 40 ευρώ τα 45 λεπτά λογοθεραπείας, δύο φορές την εβδομάδα – φιλική τιμή – και το ΙΚΑ δικαιολογεί κάθε χρόνο και λιγότερα».
* «Δεν έκανε έγκλημα, δεν σκότωσε, δεν έκανε κάτι αυτό το παιδάκι. Και εμείς εργαζόμενοι είμαστε, φορολογούμενοι πολίτες. Δεν χρωστάω στο Δημόσιο τίποτε και δεν ζητάω τίποτε παραπάνω όχι μόνο για το παιδί μου αλλά για όλα τα παιδιά».
* «Η ειδική αγωγή είναι σβησμένη από τον χάρτη της Ελλάδας».
Όλα τα παραπάνω είναι κραυγές αγωνίας παιδιών με αναπηρία… Γι’ αυτά τα παιδιά τα Μνημόνια έχουν δημιουργήσει, κύριε Σαμαρά, τα Νέα Κωσταλέξι…
***
…του Κώστα Καλλίτση, από την ανάλυσή του στην «Καθημερινή» με τίτλο «Πέντε χρόνια τροχάδην επιτόπου»…
Είμαστε πιο πίσω και από εκεί που ξεκινήσαμε!
«Λαχανιάζουμε, μας κόβεται η ανάσα, νιώθουμε ότι πλέον δεν μας κρατούν τα πόδια μας από το πολύ τρέξιμο, αλλά παρά ταύτα δεν έχουμε απομακρυνθεί από το σημείο εκκίνησης ούτε λίγα μέτρα. Πώς το καταφέραμε; Κάνοντας εξαντλητικό τροχάδην επιτόπου. Ή, με άλλα λόγια, ακολουθώντας την τακτική του σκύλου. Οταν αυτός τρέχει πίσω από την ουρά του».
«Αντ’ αυτών: (α) Δεν υπήρξε οποιοδήποτε σχέδιο για τις ώριμες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο κράτος. (β) Αρχίσαμε ανάποδα, με απολύσεις με οριζόντια κριτήρια, δηλαδή στην ουσία άκριτα (με αποκορύφωμα το κλείσιμο της ΕΡΤ που απέδωσε το γελοίο αποτέλεσμα της ΝΕΡΙΤ…) ενώ παράλληλα (γ) οι θέσεις ευθύνης διανέμονταν ως λάφυρο στα κυβερνητικά κόμματα και ποικίλα παλιά ή νεοσύστατα όργανα παραγεμίζονταν με ρουσφέτια, (δ) ξένοι σύμβουλοι υποκαθιστούσαν λειτουργίες και τμήματα της δημόσιας διοίκησης και, ταυτόχρονα, (ε) η νομοθεσία γινόταν τόσο περίπλοκη και αδιαφανής ώστε τελικά η εξουσία του κράτους να διευρύνεται και, μαζί, να μεγαλώνει η ταλαιπωρία των πολιτών και των επιχειρήσεων από αυτό».
«Επί της ουσίας, ο κύκλος κλείνει εκεί που είχε ανοίξει πριν από πέντε χρόνια, βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο από το οποίο ξεκινήσαμε – από ορισμένη άποψη, ίσως λίγο πιο πίσω».
«Οι θεσμοί είναι εξουθενωμένοι, η διαπλοκή, το πολιτικό χρήμα, τα συμφέροντα της φοροδιαφυγής και της ανομίας είναι ισχυρά – λες, έμειναν άθικτα ή ενισχύθηκαν μέσα στην κρίση που ταλανίζει όλη την άλλη Ελλάδα. Η οικονομία είναι εξασθενημένη, η παραγωγική δυναμικότητα συρρικνωμένη, η αποεπένδυση είναι σε ιστορικά υψηλό σημείο (οι αποσβέσεις υπερβαίνουν τις επενδύσεις…), τα μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα (π.χ. ασφαλιστικό) παραμένουν άλυτα. Ως εκ τούτου, η δημοσιονομική ισορροπία πόρρω απέχει από το να καταστεί διατηρήσιμη, τα πρωτογενή πλεονάσματα που είχαν τεθεί ως στόχοι δεν είναι επιτεύξιμα».
***
… του καθηγητή στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Γιάννη Βούλγαρη, στο άρθρο του στα «Νέα» με τίτλο «Ζητάμε χρόνο. Αλλά εμείς δεν δίνουμε χρόνο στην Ελλάδα».
Συμβουλές προς ΣΥΡΙΖΑ…
«Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Αλ. Τσίπρας, που έχουν κάνει την επιλογή του ʽʽροζ ΠΑΣΟΚʼʼ, φαντασιώνονται ΠΑΣΟΚ 1977-81 και Ανδρέα, αλλά είναι πολύ πιθανόν να αποδειχτούν ΠΑΣΟΚ 2009-10 και Γιώργος. Ένα φιάσκο του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνησης θα είχε ένα στοιχείο ιστορικής δικαιοσύνης, γιατί υπήρξε το κατεξοχήν κόμμα που υποκίνησε το εμφυλιοπολεμικό πνεύμα στην περίοδο της χρεοκοπίας. Όμως, το κόστος της αποτυχίας του θα είναι καταστροφικό για τη χώρα. Σήμερα φαίνεται δύσκολο ο ΣΥΡΙΖΑ να αποφασίσει εν ψυχρώ να συγκρουστεί μετωπικά με την ΕΕ και το ευρώ. Το πρόβλημα είναι ότι τα οργανωμένα συμφέροντα που εκφράζει, οι προσδοκίες επιστροφής των ʽʽκεκτημένωνʼʼ που έχει μοιράσει, το βάρος των δικτύων του βαθέος ΠΑΣΟΚ που ενσωμάτωσε, αλλά και η πολιτική κουλτούρα του μεσαίου στελεχικού δυναμικού του δημιουργούν μια δυναμική ασύμβατη με την αποτελεσματική διακυβέρνηση στο πλαίσιο της ευρωζώνης. Από αυτή την άποψη, η κριτική που του ασκούν το ΚΚΕ και οι άλλες ομάδες της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, ότι αν ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να μείνει πιστός στο πρόγραμμά του θα έπρεπε να διαλέξει τη δραχμή, είναι σωστή».
«Είναι πάντως σαφές ότι ακόμα και ο ΣΥΡΙΖΑ θα επωφελούνταν αν το πολιτικό σκηνικό έπαυε να είναι εμφυλιοπολεμικό, γιατί σε περίπτωση που βρεθεί στην κυβέρνηση θα διευκολυνόταν να επιχειρήσει την εξαιρετικά δύσκολη προσαρμογή».